𝓔𝓹 045
මන් කේන්තියෙන්ම ඒ වෙලාවෙම ආපූ බස් එකට නැග්ගේ කොහේ යන බස් එකක්ද කියලවත් නොබලා.. මැද හරියේ සීට් එකකින් වාඩිවුනා.. වැඩි සෙනගක් නෑ..
වෙලාවකට මට මගේ මේ හැසිරීම් තෙරෙන්නේ නෑ.. අයියට මන් ආදරේයී වගේමයි මන් අයියව මටත් වඩා විශ්වාසයී.. ඒත් ඒත් අනේ අයියගේ එහාපැත්තෙ හැමදාම ඉන්නේ මම නම් අද ඒ තැන වෙනත් කෙනෙක් ඉද්දී මට දරාගන්න බෑ..
ගයූ අම්මී ඉද්දිත් මාව අයියා ලගින්ම තියෙන අම්මී භානූක අයියත් මාව ඒ තැනින් තියද්දී.. අයියා ඒ බවක් හිතන්නෙ නැතුව එතන වෙන කෙනෙක් ඉද්දි මට දැනෙන හැගීම එයාට තේරේන්නේ නැද්ද?
මන් ආදරේයී වගේම මගේ මිනිහට වෙන කෙනෙක්ගේ විශෙෂම දේ වෙන ගෑනූ කෙනෙක්ගේ හුස්මක්වත් වදිනවට කැමතී නෑ.. මගේ නම් මගේ විතරයි... බෙදාගන්නව මන් අයියගේ අම්මීයී ඩෑඩ් භානුක අයියා එක්ක විතරක්....
මන් කේන්තියෙන් හයියෙන් හයියෙන් හුස්ම ගත්දී කොන්දොස්තර මගේ ලගට ආවේ ටිකට් ගන්න...
" ආහ් "
ඒත් එක්සැරේ ඩ්රයිවර් ගහපූ බ්රෙක් පාරට මගේ නලල සීට් එකේ අල්ලන හැඩ්ල් එකේ වදිද්දී කොන්දොස්තර ගෙම්බ පොලවේ ගහලා වගේ බිම වැටිලා.. ඒකට නම් කේන්තිය අස්සෙන් හිනාවක් ගියා.. කොන්දා කුනුහර්ප පලනවා...
" ටහිකෙනවා සදක අයියේ !! " කොන්දා නැගිටින ගමන් ඩ්රයිවර්ට කෑ ගැහුවා.. ඒත් මන් හිතන්නේ ඩ්රයිවර්ගේ වැරැද්දක් නෑ.. බස් එක ඉස්සරහා වාහනයක් නවත්තලා හරස් කරගෙන...
" මහත්තයා උබට ලයිසන් දුන්නේ බාප්පද ආ තව පොඩ්ඩෙන් මේකේ ඉන්න අසරණ මිනිස්සු කී දෙනෙක්ට ඉස්පිරිතාලෙ නවතින්න වෙනවද? " ඩ්රයිවර් බස් එකේ ඉස්සරහා දොරෙන් නැග්ග කෙනෙක්ට අමතද්දී මාත් නලල අත ගගා බැලුවේ ඒ පිස්සා මොකාද කියලා.. වැදුන පාරට මොලෙත් හෙල්ලුනාද කොහෙද?
මොකාක්!!
දෙයියනේ දෙයියනේ ඒ පිස්සා වෙන කවුරුත් නෙවේ අයියා වෙද්දී අයියා මාවද කොහෙදෝ හොයද්දි මන් සීට් එකේ පල්ලෙහාට ආවේ අයියට නොපෙනෙන්න.. ඒත් මගේ වෙලාවේ හොදකමට බස් එකේ හිටියෙත් පහක් හයක් වෙද්දී අයියා ඉක්මනින් මාව හොයාගත්තා...
YOU ARE READING
විභූ [𝗕𝗟] 𝗢𝗡𝗚𝗢𝗜𝗡𝗚
Non-Fictionවස්සානේ එල්ලි ආ.. මමමද ඒ පෙම්හොරා.. මමයි ඔයාගේ දැන් හිමිකාරයා... " මගේ පොඩි වස්තුව මන් වෙන්නම් උබගේ පියාපත් උබ පියාබන්න අහසේ උබේ හීන එකක් නෑරම හැබැ කරගන්න ... මන් ඉන්නම් උබගේ පියාපත් වෙලා උබේ පස්සෙන්ම " ...