විභූ [𝗕𝗟] 𝗢𝗡𝗚𝗢𝗜𝗡𝗚

𝓔𝓹 020

𝓔𝓹 020

මන් කෙලින්ම දුවගෙන පන්තියට ඇවිත් හති දැම්මා.. කෙලින්ම මගේ පුටුවෙන් වාඩි වුනා.. හොද වෙලාවට කිසිම ගුරුවරයෙක් ඇවිත් හිටියේ නෑ..

" විභූවා මොකෝ බන් මේ උබ ඒ උබේ ඇස් වල කදුළු .. කවුද ඒ පකයා අඩන්නේ නැති උබව ඇඩෙව්ව ඒ හුත්තිගෙ ප්~ " සහිරුවා මාව හොල්ල හොල්ල කේන්තියෙන් අහද්දි විහඟයා ඌගේ කට වැහුවේ ඌ කියන්න ගිය ජරාම වචනේ නවත්තලා..

ඇත්ත අපි කොච්චර නසරානි කට වාචාලා උනත් අම්මව ගාවලා කිසිම විදියකින් අපි බනින්නෙ නෑ මොකෙක්ටවත් මොකද අම්මා යනූ අපිට ගෙදර බුදුන් කොහොමද කටක් ඇරලා ඒ බුදුන්ට බනින්නේ..

අද සහිරු කවදාවත් නැතුව ඒ වචනෙත් කිව්වේ ඌ ජිවිතේට නොදැක්ක මගේ කදුළු දැකලයි.. නැ නැ මන් අඩන්නෙ නෑ යකෝව් ඒ උනාට අයියට තිබ්බා මට කියන්න මට හැංගුවා කියන වචනේ මාව රිද්දනවා..

" ඌ කැමති නම් කියයි නැත්නම් නොකියා ඉදියි . ඌට පාඩුවේ ඉන්න දීලා මාත් එක්ක මේ Housemeet වැඩේ බලපන් " විහඟයා කියද්දි මන් ඌ දිහා බලලා ඔලුව ඩෙස්ක් එකේ ගහන් අයියා වෙනදා මන් දිහා බලන් ඉන්න ස්පොර්ට් රූම් එක ඉස්සරහා තිබ්බ බැල්කනියට ඇස් යවද්දි ඊට පිටි පස්සෙන් තියෙන කෝච්චි පාරේ බෙලි අත්ත පැත්තට ඒ වෙලාවෙම කෝච්චියක් ගියා.. (වැව්රූකන්නල Train station එක තියෙන්නේ ගොඩක් කන්ද උඩට වෙන්න හදලා තියෙන්නේ. පොඩ්ඩක් ගූගල් සර්ච් කරලා බලන්න විභූගේ ස්කෝලෙත් පෙනෙයි ලාවට)

ටිකෙන් ටික පීරීයඩ් ඉවර වෙලා ස්කොලෙ බෙල් එකත් ගහලා ගාථාවත් කියද්දි මන් බලාගෙන අයියා අර බැල්කනියේ ඉදන් මගේ බැල්මක් ගන්න ලොකු කට්ටක් කනවා.. එයා මට හැංගුවා.. මන් තමා හරියට විස්තරේ දන්නෑ ඇත්ත ඒත් එයා මට හංගනවා කියන්නේ ප්‍රශ්න තියෙන්නේ කතා කරන්න..

ඔව් ඔව් මන් ගාව උත්තර නැති වෙන්න පුළුවන් මට දුක හිතෙයි ඒත් මට පුළුවන් අහන් ඉන්න එයාගේ පීඩනේ අඩු කරන්න දුක හිතුනත් අයියා මගෙන් හැංගුවේ නෑ නේ කියලා හිත හදාගන්න තිබ්බා..

මන් අහන්නේ මන් වැරදිද එයාට එහෙම කතා කරපු එක වැරදිද?

ගාථාව ඉවර වෙද්දිම මන් බෑග් එකත් අරන් අයියා පඩිපෙල බහින අතරෙම අරුන්ට නොකිය අපේ පන්තියට අල්ලපු පන්තියට ගිහින් බිත්තිය කොනේ හැංගිලා බලන් හිටියා අයියා උඩට එනකම්,