Amantes Amentes

Hoofdstuk 18 - Tineke

Ik moest het hem zeggen. Het moest gewoon. Met bevende handen haalde ik diep adem en rechtte mijn rug. 'Robin' Koen keek me verward maar ook meelevend aan. 'Robin was mijn collega in Brussel...' Ik ademde diep in en vervolgde: 'Hij heeft me verkracht' De tranen stonden in mijn ogen en ik zag hoe de gelaatsuitdrukking van Koen op slag veranderde. Mijn hoofd zakte naar beneden en nu liet ik alle tranen die daarvoor vastzaten in mijn ogen vrij. Ze liepen in druppels naar beneden maar na een aantal seconden waren het al meer straaltjes. Opeens voelde ik Koen zijn stevige armen rond mijn middel en ik legde mijn hoofd op zijn borstkast. 'Ssssst... Het komt wel goed, ik ben bij je' fluisterde hij in mijn oor. De tranen stroomden nog harder over mijn wangen en zo bleef ik een tijdje liggen.

'Koen?' Het klonk zwak maar ik was er bijna zeker van dat hij het gehoord had. 'Ja?' Hij streek een lok haar uit mijn gezicht en achter mijn oor. 'Er is nog een vervolg' Ik ging weer wat rechter zitten in de zetel en keek hem met betraande ogen aan. Hij was verschoten, dat zag je aan zijn ogen. 'Vertel het maar' 'Ik was...' Mijn lichaam begon hevig te schokken en de tranen stroomden weer over mijn wangen. 'Ik was zwanger, Koen' Het kwam er moeizaam uit, maar het lukte. 'Ik was zwanger!' Ik probeerde mezelf wat te vermannen. Moeizaam keek ik Koen aan, hij zat met grote ogen naar me te staren. 'Waar...' Kwam er uit zijn mond. 'Waar is de baby?' Hij vroeg het heel erg zacht, maar ik had het verstaan. Snikkend viel ik in zijn armen. 'Er is geen baby' Koen wreef met zijn handen over mijn rug om me te troosten. 'Toen ik Robin zei dat ik zwanger was, werd hij zo woedend dat hij me in elkaar heeft geslagen en toen...' Ik beefde over heel mijn lichaam en Koen had me steviger vastgepakt. 'Als je niet meer verder wilt vertellen, dan moet het niet' zei hij lief. 'Nee, je moet het weten! Je hebt er recht op.' Na een korte stilte ging Koen voort: 'Oke, maar weet dat ik altijd evenveel van je zal blijven houden! Ik zal altijd je keuzes volgen en zo lang wachten als jij wilt. Desnoods slaap ik mijn hele leven in de zetel, het maakt mij niet uit!' Ik begon nog harder te schokken en drukte mijn betraande gezicht in zijn t-shirt. Na een tijdje haalde ik mijn gezicht van de t-shirt en ging verder, net luid genoeg: 'De baby was dood'