Amantes Amentes

Hoofdstuk 47 - Tineke

De zon kwam mooi tot zijn recht tussen een klein aantal sneeuwwitte wolkjes. Een fris windje woei door mijn haren en Melanie moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Koen zat vlak naast mij en was zijn beste imitatie van een eekhoorn aan het nadoen. Ik knoopte mijn schoenen los en wriemelde met mijn ontblootten tenen in het gras. Het kriebelde, maar het voelde ook goed. Koen was op het hoogtepunt van zijn imitatie gekomen en zowel ik als Melanie lagen letterlijk in het gras van het lachen. Eenmaal uitgelachen, zuchtte ik en staarde naar de lucht. De sneeuwwitte wolkjes werden overschaduwd door een donkere schaduw, die toch wel veel weg had van Koen. Zijn gezicht zweefde vlak boven het mijne en hij keek mij diep in mijn ogen aan. 'Koentje, je hangt letterlijk in mijn weg' Ik glimlachte poeslief naar hem, maar het had geen enkel effect. 'Ik hang juist goed, nu heb ik tenminste het perfecte zicht' Hij kwam dichter en gaf me een kusje. We zetten ons samen recht en keken elkaar aan. 'Tinnie, we moeten trouwens vanavond nog is praten over...' Ik legde een vinger op zijn lippen en zei: 'Genoeg gepraat' Teder gaf ik hem een kus en vanuit mijn ooghoeken zag ik een man op ons afkomen. Melanie draaide zich om en gaf hem een kus. Een stomverbaasde Koen en ik keken hen aan. 'Wacht, wanneer hebben jullie elkaar ontmoet' Ongelovig keek ik hen beide aan.

Na een korte stilte schoten ze in de lach. 'Gisterenavond' Koen en ik keken elkaar aan en schoten in de lach. De man, die Jonas bleek te heten, zette zich erbij en we raakten aan de praat. 'Zo, jullie zijn dus Koen en Tineke van de politie en jullie zijn collega's' We knikten en keken hem geamuseerd aan. 'Maar toch hebben jullie een relatie?' Hij trok een frons en Koen en ik lagen alweer plat van het lachen. We knikten en zo ging het gesprek maar verder en verder.

Het was al 21:00 uur toen we eindelijk beslisten om naar huis te gaan. Ik zou vannacht weer in Koen zijn sterke armen slapen en daar keek ik zo naar vooruit. Een nacht was ruim voldoende om weer het koude en kille gevoel van een leeg bed te voelen. Samen stapten we het park uit, totdat ik me iets realiseerde. 'Koentje, wacht hier' Verbaasd keek hij mij aan en ik liet zijn hand los. Snel liep ik door het park terwijl ik met mijn handen mijn kleedje omlaag probeerde te houden. Dit was zo ongeveer de dagelijkse moeilijkheid van kleedjes en rokjes, maar dat had ik ervoor over. Ik kroop door de struiken en kwam weer op de plek van de rots. Snel griste ik het boeket witte rozen van de steen en liep weer terug. Ze roken heerlijk en onderweg kon ik het niet laten om een aantal keer te ruiken. Koen lachte en keek me vertederd aan. Ik pakte zijn hand terug vast en legde mijn hoofd op zijn schouder.

Eenmaal thuis, moesten we zelfs niet meer eten. We hadden namelijk in het park een broodje gegeten en dat was voldoende. Ik gaf Koen een kusje en hij pakte mij vast aan mijn heupen. Hij drukte mij tegen de muur en zei: 'Ik zal je nooit meer kwetsen, ik beloof het' Ik lachte en gaf hem een kus. 'Ik heb zin in ijs' Koen schoot in de lach en liet mij los. 'Dan zal ik ijs gaan halen' Hij stond al half met zijn jas aan in de deuropening wanneer hij vroeg: 'Welke smaak?' 'Aardbei en framboos' Ik likte langs mijn lippen en afwachtend zette ik mij in de zetel.

Gelukkig was het ijssalon maar om de hoek, dus Koen was na vijf minuten al terug. Likkend zette hij zich in de zetel en overhandigde mij mijn ijsje. Genietend legde ik mijn hoofd op zijn schouder en likte van mijn ijsje. Ik keek eventjes naar Koen en was net op tijd om zijn gezicht van blij naar verrast te zien gaan. Met zijn gsm in de ene hand en zijn ijsje in de andere keek hij mij beteuterd aan. 'Wat heb je gedaan?' Ik kon haast niet meer van het lachen en keek Koen aan. 'Mijn gsm is gecrasht' Ik proestte het uit en leunden wat opzij om mee te kunnen kijken op zijn scherm. Het beeld stond helemaal stil en het enige wat er te zien was, was een foto van ons tweeën en in rode letters: "32 gemiste oproepen en 25 nieuwe berichten" 

Na enige tijd werkte zijn scherm weer en konden we zien dat al deze oproepen van Floor waren. 'Typisch' Door het gedoe met Koen zijn scherm, was ik mijn ijsje helemaal uit het oog verloren en een koud goedje liep langs mijn hand. Vlug lekte ik het op en zag hoe Koen belde naar Floor. 

'Ja Floor?'

'...'

'Jaja het is gelukt'

'...'

'Ja, ik weet het' 

Grinnikend keek Koen mij aan en al snel begreep ik dat het gesprek over mij ging.

'...'

'Ja, zal ik doen'

'...'

'Dag, Floor!'

Hij hing op en keek mij lachend aan. 'Ging dat over mij?' Hij knikte lachend en samen aten we verder ons ijsje op. 'Ik heb morgen trouwens vrij gekregen' Ik lachte en antwoordde: 'Dan blijf ik morgen nog een dagje ziek' Mijn ijsje was nu helemaal op en Koen stak net het laatste stukje van het hoorntje in zijn mond. Vlug veegde hij zijn handen af aan zijn broek en tilde mij op. 'Koen, wat is het plan' Hij glimlachte ondeugend en liep de trap op. 'Orders van Floor' Ik begreep waar hij naartoe wilde en nadat Koen mij op bed had gelegd, trok ik hem er ook bij. Al snel lagen we alle twee lekker gezellig onder de lakens en onze eerste nacht terug samen, werd er zeker eentje om niet snel terug te vergeten...

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Heyhey,

Ik heb een klein vraagje (eigenlijk twee :P )

1. Ik merk dat ik bij de laatste hoofdstukken steeds minder stemmen krijg, schrijf ik dan gewoon zo veel slechter dan in het begin of wat is de oorzaak daarvan? Als iemand het weet, laat het dan aub weten zodat ik het nodige kan verbeteren.

2. Vonden jullie het leuk als er, zoals bij de vorige hoofdstukken, muziek in de bijlage stond. Of vonden jullie daar niks aan?

Laat aub iets weten zodat ik de nodige veranderingen kan maken ;)

Anna Xxx

:)