Amantes Amentes

Hoofdstuk 42 - Tineke

Ik werd wakker door een stekende pijn in mijn rug. Met een pijnlijk gezicht opende ik mijn ogen. Ik lag in een nogal ongelukkige positie in de zetel. Mijn hoofd lag op Koen zijn rug en mijn benen waren opgekruld. Samen pasten we net in de zetel. Ik hief mijn hoofd op, maar moest het onmiddellijk weer laten zakken door een nieuwe pijnscheut in mijn rug. Met een kreun plofte mijn hoofd weer op Koen zijn rug, waardoor die laatste ook wakker werd. 'Wat is er?' Met een vermoeid gezicht rechtte hij zich, waardoor ik ook bewoog. Ik slaakte een gilletje en beet op mijn tanden. Je zag direct hoe Koen bezorgd naar mij keek en hij pakte mijn hoofd vast met zijn twee handen. Voorzichtig liet hij me zakken in de zetel totdat ik helemaal op mijn buik lag. 'Rugpijn' piepte ik nog net voordat er weer een nieuwe pijnscheut door mijn ruggenwervel schoot. Twee handen ontblootten mijn rug en twee duimen drukten in mijn huid. 'Waar doet het pijn?' 'Iets lager' Koen verschoof zijn duimen en ik piepte het uit van de pijn. 'Ja, daar' zei ik nogal sarcastisch. Koen maakte draaiende bewegingen met zijn duimen, wat in het begin ontzettend veel pijn deed, maar na een tijdje ontspande mijn spieren en de pijn verdween langzaam.

Na een kwartier van massage was ik weer helemaal de oude Tineke en volgens mij kwam die rugpijn door het ongemakkelijk slapen in de zetel. Ik had nog altijd dezelfde kleren aan als gisteren en ook Koen was helemaal hetzelfde gekleed op een paar kreukels in zijn kleren na. Ik zuchtte opgelucht en zette me recht. 'Dankje' zei ik en ik gaf Koen een kus. Hij legde zijn handen rond mijn heupen en onze hoofden steunden tegen elkaar. 'Wat wil mijn allerliefste koningin op een zondag zoal doen?' Ik glimlachte en keek hem aan. De glimlach veranderde in een grijns en op een geheimzinnige manier zei ik: 'Ik kan wel iets verzinnen' Ik lachte en bouwde zo de spanning wat op. 'Zeg het maar' 'Shoppen, shoppen, shoppen...' Met een brede glimlach keek ik Koen aan terwijl mijn hoofd wat afstand maakte. 'Oké, dan gaan we shoppen' Het enthousiasme spatte gewoon van Koen zijn gezicht en ik schoot in de lach. 'We kunnen ook naar de winkels gaan die jij leuk vindt' Lachend keken we elkaar aan. 'Hup, ga je klaarmaken, want ik ga niet shoppen met een wondermooie, niet nette koningin' Ik tikte op zijn neus en op de tippen van mijn tenen rende ik naar boven. Geen idee waarom ik op de tippen van mijn tenen liep, maar in mijn opzicht ging dat sneller. 

Nadat we alle twee klaar waren, sprongen we in de auto en reden zo snel mogelijk naar het dichtstbijzijnde winkelcentrum. We kozen voor Wijnegem Shoppingcenter in Antwerpen. Het was daar lekker groot en ze hadden al mijn favoriete winkels. 

Ik stapte uit en zo snel mogelijk sleurde ik Koen mee naar de ingang. Hij hield me tegen en gaf me een kus. 'We hebben tijd' Ik lachte en in een normaal slenter tempo gingen we verder. Alle winkels die we tegenkwamen moesten we gezien hebben en bijna in alle winkels kwam ik wel buiten met een nieuwe broek of een nieuw kleedje. Uren gingen voorbij en bij elke winkel stopte ik. Er kon er geen enkele aan mijn priemende ogen ontsnappen. Ik liep kleedhokjes in en uit en bij elk nieuw ding dat ik paste, draaide ik minstens vijf toertjes om het aan Koen te laten zien.

'Zullen we niet iets gaan eten?' Nu dat hij het zei, ik had eigenlijk best wel honger. Ik stemde in en hand in hand liepen we naar een restaurantje genaamd: "De beste" De naam klonk nogal goedkoop, maar eenmaal binnen, drongen de meest verrukkelijke geuren mijn neus binnen. Ik ademde diep in en zuchtte. We kozen een tafeltje in een hoekje en samen bekeken we de kaart. 

'Voor mij een steak gemiddeld gebakken met peperroomsaus en kroketjes' De ober knikte en keek naar mij. 'En voor de dame?' Ook Koen keek me aan en lachte. 'Voor mij een penne van de chef' Toen de ober weg was en we nog een fles bruisend water hadden besteld, lachte ik terug. Over de tafel heen drukte ik een kus op Koen zijn lippen.

Na onze maaltijd, die zeer lekker was, gingen we verder met door het winkelcentrum struinen. Aangezien ik al minstens zes zakken nieuwe kleren had, liepen we deze keer niet elke winkel binnen, maar de topketens konden natuurlijk niet aan mijn ogen ontkomen. Net voordat ik weer een nieuwe winkel wou binnenstappen, zag ik een vrouw van in de twintig op ons afkomen. Koen stond een aantal meter verder en zo te zien was hij zeer verbaasd. 'Koen? Dat is lang geleden' De vrouw liep naar Koen en wat ze toen deed kon ik zelf niet bevatten.

Ze kuste Koen, mijn Koen...