Amantes Amentes

Hoofdstuk 28 - Tineke

Op de radio begon ''My heart will go on'' uit de Titanic te spelen. Ik begon helemaal te flippen en keek door de vooruit en deed teken naar de radio. Koen had het blijkbaar gezien en zette de radio luider. Ik reikte helemaal voorbij Brigitte, die reed, en probeerde de volumeknop te bereiken. 'Wat doe je toch, Tineke?' 'Floor, dit is het nummer waarop Koen en ik voor het eerst hebben gekust. Floor flipte helemaal en samen probeerden we de radio luider te zetten terwijl we naar Brigitte schreeuwden dat de radio luider moest. Brigitte had blijkbaar ook gehoord wat ik zei en keek me geschokt aan. Haar hand schoot razendsnel naar de volumeknop en al snel schalde de stem van Céline Dion door de auto. Uitgelaten zong ik mee en zag dat Brigitte een tankstation binnereed. De drie auto's stonden hier geparkeerd en ik gooide de deur open. Nu hoorde je uit twee van de drie auto's ''My heart will go on.'' Ik gooide een handkusje naar Koen en draaide me daarna terug naar Floor en Brigitte, die me alle twee nogal boos aankeken. 'Was dat alles dat hij kreeg?' Ik lachte. 'Wacht maar' De chef en Patrick waren al in het restaurantje binengegaan en Koen stond met zijn rug naar mij met Eric en Obi te babbelen. Ik nam een aanloop en zag hoe Eric doorhad wat ik wou doen en met een grijns van hier tot in Tokio draaide hij een verbaasde Koen om. Floor en Brigitte stonden me aan te moedigen en vlak voor Koen deed ik een radslag waardoor ik recht in zijn armen belandde. Hij keek me verbaasd aan en ik keek met een glimlach terug. Ik drukte een kus op zijn lippen en hoorde Floor en Brigitte zuchten. Na de kus gleed ik uit zijn armen en liep terug naar de vrouwen. 'Dat leek er al meer op' Samen liepen we naar binnen en een nog altijd verbaasde Koen liep met de andere mannen achter ons aan.

Na de maaltijd vertrokken we weer. Deze keer zaten Koen en ik in de auto met Floor, en Brigitte zat met Eric en Obi. De chef en Patrick zaten alweer samen. Floor vuurde de hele rit vragen op ons af en toen het zo erg werd dat ze ons ondervroeg over elkaar hebben we haar in de auto met Brigitte, Eric en Obi gestoken.

Na vijf uur rijden, kwamen we eindelijk aan. We reden door een grote poort en zetten ons naast elkaar op de parking. We stapten uit. Links van de poort bevond zich het meer en rechts lagen de mobile-homes en tenten. Een bordje met ''reception'' op, bracht ons, zoals het zou moeten, bij de receptie. De camping werd gerund door Nederlanders en de meeste auto's die op de kleine parking stonden, waren ook Nederlanders. Veel Frans zou er deze week niet gesproken worden. Eenmaal aangekomen bij de receptie, werden we warm welkom geheten en bediend met een drankje terwijl we de papieren moesten invullen. Op het terrasje, dat boven het meer gebouwd was. We schoven drie ronde tafeltjes tegen elkaar en gingen zitten. We kregen allemaal het drankje dat we gevraagd hadden en de papieren. De burgemeester had twee stacaravans, van elk vier personen, gehuurd. 'Oke mannekes, ik stel voor om de vrouwen bij elkaar te leggen en de mannen, maar aangezien de mannen met vijf zijn, moet er één man bij de vrouwen slapen.' Iedereen keek spontaan in de richting van Koen. 'Tja, ik zal me moeten opofferen, zeker?' Zei Koen gespeeld triest. Iedereen schoot in de lach en troostend legde ik mijn hand op zijn been. 'Ik ben zeker dat je het overleeft, zo erg zijn wij niet' 'Ja Floor, maar ik ben bang dat er geen plaats meer in de kast gaat zijn voor mijn kleren, op de hoeveelheid kleren afgaand die zij hier meeheeft' Koen knikte met zijn hoofd naar mijn richting. Iedereen schoot weer in de lach.

Toen alle papieren waren ingevuld, begaven we ons weer naar de receptie. De man achter de balie had een huilende baby vast. 'Sorry, maar ik krijg Anouck', hij knikte naar de baby, 'onmogelijk stil en anders lag ze boven te huilen' Vertederd keek ik naar de huilende baby en daarna terug naar de man, die sukkelde met de papieren terwijl hij de baby vasthield. 'Zal ik helpen?' Ik kon er moeilijk tegen dat mensen sukkelden met dingen. De man knikte en gaf Anouck aan mij. Zachtjes wiegde ik de baby heen en weer terwijl ik zachtjes een liedje zong. Toen de chef klaar was met inchecken, sliep Anouck. De man achter de balie keek me verwonderd en dankbaar aan, ook Koen keek verbaasd naar mij en daarna heel erg trots. 'Is die vrouw al bezet, anders neem ik haar!' zei de man nog altijd verwoderd. Iedereen schoot in de lach en keek naar Koen, die verontwaardig keek. 'Ja, zij is al bezet' zei Koen. Iedereen begon weer te lachen en toen de man doorhad hoe de situatie in elkaar zat, begon hij ook mee te lachen. Toen we allemaal uitgelachen waren, nam ik nog even afscheid van Anouck en met onze auto's gingen we naar onze caravans. Floor, Brigitte, Koen en ik hadden nummer 11 en de rest had nummer 12. Het waren kleine maar gezellige caravans. Er was een slaapkamer met twee eenpersoonbedden en eentje met een tweepersoonsbed. 'Koen en ik slapen in de kamer met het tweepersoonsbed' Floor keek me uitdagend aan en ging verder: 'Jij en Brigitte slapen maar in de andere kamer. Vind je dat geen goed idee, Tineke?' Gespeeld boos keek ik haar aan. 'Awel, je mag hem hebben' Koen stond alles van op een afstandje alles gade te slaan. 'Ah nee! Zo werkt dat hier niet! Wie is hier de man?' Lachend keek iedereen Koen aan.

Toen we eindelijk uitgekibbeld waren en we tot de conclusie waren gekomen dat Koen en ik samensliepen in de kamer met tweepersoonsbed, wat meer dan logisch was, gingen we onze koffers uitpakken. De chef had een tafeltje mee dat hij tussen onze twee caravans installeerde, zodat we niet apart moesten eten. Na het avondeten was het al negen uur en na nog wat gebabbeld en gekaart te hebben, besloten we om onze bedjes op te zoeken. 'Slaapwel, schoonheid.' Ik wou net antwoorden toen ik Floor uit de andere kamer hoorde roepen: 'Slaapwel Koen!' 'Floor!' Berispte Brigitte haar. 'Slaapwel Floortje' zei Koen.

'Slaapwel schoonheid' fluisterde Koen in mijn oor, nadat we gedaan hadden met lachen. 'Slaapwel Koen'

--------------------------------------------
HEY LEZERTJES! EVEN EEN PAAR MEDEDELINGEN: DE CAMPING WAAR HET KORPS NU VERBLIJFT IS DEZELFDE ALS WAAR IK EEN WEEK GEZETEN HEB, DUS IK ZAL PROBEREN ALLES ZO REALISTISCH MOGELIJK WEER TE GEVEN. PUNTJE TWEE: JULLIE HEBBEN MISSCHIEN AL GEMERKT DAT MIJN VORIGE HOOFDSTUKKEN NAAR DE 1000 WOORDEN GINGEN. HEBBEN JULLIE LIEVER DAT IK MEER EN KLEINERE HOOFDSTUKJES SCHRIJF OF IETSJE MINDER EN LANGERE HOOFDSTUKKEN?? IKZELF VIND HET LEUKER OM LANGE HOOFDSTUKKEN TE SCHRIJVEN OMDAT MIJ DAT EEN SOORT VAN VOLDOENING GEEFT...
Anna Xxx