Amantes Amentes

Hoofdstuk 37 - Koen

Onze vakantie in Frankrijk was ondertussen al een goede twee weken geleden. Momenteel zaten we allemaal in de vergaderzaal te wachten op de chef. Al de collega's hadden echt genoten van de vakantie en nu waren we allemaal klaar om er weer in te vliegen. Eigenlijk waren we al een week eerder terug begonnen met werken, maar dan besloten de Belgen ineens om niet al te veel uit te spoken waardoor wij dus zowat werkloos waren. Vandaag, echter, was deze pauze gedaan.

'Ik hoop dat wij mogen patrouilleren' riep Floor enthousiast naar Obi. Je zag onmiddellijk dat Obi opschrok uit zijn gedachten en vragend rond keek. Dat trok natuurlijk direct de aandacht van de vrouwen en voordat je het goed en wel besefte, werd Obi overstelpt met vragen waarom hij zo afgeleid was. Ik schudde met mijn hoofd en keek Eric lachend aan. 'Die vrouwen toch' grinnikte Eric naar mij. Obi wierp en hulpzoekende blik in mijn richting, maar die lachte ik weg. Op dat moment kwam de chef dan eindelijk binnen. Alle vrouwen namen terug fatsoenlijk plaats en Obi liet een zucht ontsnappen. Na zijn gebruikelijke zinnen begon hij dan aan de takenverdeling: 'Obi en Floor, patrouille en daarna papierwerk. Eric en Brigitte, hele dag papierwerk totdat jullie opgeroepen worden en Koen en Tineke, jullie moeten vandaag in basisschool "De Doorn" uitleg gaan geven aan het derde leerjaar over de politie' Ik keek verheugd naar Tineke en je zag gewoon de twinkelingen in haar ogen. 'Hup hup mannekes! Aan de slag' We sprongen tegelijk recht en tijdens het lopen naar de auto zei Tineke: 'Dit wordt echt leuk' 'Met jou is alles leuk' antwoordde ik met een knipoog, waarna ik haar een kus gaf. Ik drukte haar tegen de auto en we kusten innig. 'Ooooooh!' Vanuit mijn ooghoeken zag ik Floor staan met daarachter een gefrustreerde Obi. Ik lachte en liet Tineke los. 'Floor, kom nu mee!' Tineke en ik moesten lachen van Obi, maar we probeerden toch onze lach in te houden. Na een lange tijd besloot Floor dan toch om eindelijk te luisteren en niet veel later zaten we allemaal in onze auto.

Voor de verandering mochten Tineke en ik met de politiewagen rijden. De kinderen moesten namelijk kunnen zien dat we van de politie waren. De hele rit babbelde Tineke alleen maar over die schattige kindjes en hoe graag ze aan hen zou vertellen over de politie. Het enige wat ik kon doen om haar te doen zwijgen, was haar te kussen, wat ik dan ook nogal vaak deed.

Eenmaal aangekomen in de school werden we van harte welkom geheten en direct naar klas 3B geleid. Toen we aankwamen in de klas begon Tineke direct met hen op hun gemak te stellen. Het was een vertederend gezicht en lachend stond ik wat aan de kant. Toen ze eindelijk klaar was, begon ik met de uitleg: 'Wij zijn dus Koen en Tineke van de politie en wij komen jullie vandaag iets meer vertellen over ons werk' Met twinkelingen in hun ogen keken alle leerlingen ons aan.

We vertelden en vertelden over van alles en nog wat. We vertelden over de missie's en de ondervragingen, de collega's en de uitrustingen, maar op een bepaald punt kwamen we aan "de regels". Ik had tijdens de presentatie al gemerkt dat er één kindje toch wel veel wist over de politie. Tineke nam het woord en begon te vertellen: 'Op ons kantoor heb je namelijk ook een aantal regeltjes, zoals: Alleen je wapen gebruiken in grote nood, geen andere collega's in gevaar brengen...' Ik keek voldaan de klas rond en op zo'n moment wist ik dat ik geboren was voor deze job. Ik werd opgewekt uit mijn gedachten door Tineke die vroeg: 'Toch, Koen?' Niets vermoeden en al helemaal geen benul hebbend van wat er gebeurde vroeg ik: 'Wat is er, schat?' Geschrokken keek de hele klas, inclusief de juf, ons aan. Ik keek naast mij en toen ik Tineke zag staan blozen, besefte ik wat ik gedaan had. 'Tja, die leerling daar', zei ze terwijl ze naar het slimme ventje wees, 'vroeg of relaties op de werkvloer toegelaten waren en ik antwoordde dat dat in principe niet mocht' Ik barstte in lachen uit en na een tijdje deed de hele klas mee. 'Er zijn altijd wel uitzonderingen' antwoordde ik met een knipoog, waardoor de klas nog harder begon te lachen. 

Ongeveer vijf minuten later was de presentatie gedaan. Tijdens die minuten hadden we niet echt meer over ons werk gepraat, maar werden we ondervraagd over onze relatie door kinderen uit het derde leerjaar. Een aantal meisjes waren na de presentatie nog naar mij gekomen en hadden me verteld hoe ik Tineke moest behandelen. Dat vond ik in principe nog wel grappig, maar dat liet ik natuurlijk niet merken.

'Dat heb je weer mooi verpest' zei Tineke toen we eindelijk weer in de auto zaten. Ik glimlachte schaapachtig en ze drukte een kus op mijn lippen. We gingen nog snel de auto en onze kleren op het commissariaat droppen en daarna was het al tijd om naar huis te gaan. 'En hoe is het gegaan?' Geschrokken draaiden we ons om en zagen de chef in de deuropening van de vergaderruimte staan. 'Goed hoor' antwoordde Tineke, terwijl ze een zijdelingse blik op mij wierp.

Eenmaal thuis hadden we overschotje witlof met kaassaus, van de vorige dag, gegeten. Ik zette me in de zetel en Tineke legde zich gemakkelijk tegen mij aan. 'Gaan we naar boven?' vroeg ze na een tijdje. Ik keek op de klok en zag dat het al 22:00 uur was. Ik knikte en droeg zoals bijna elke dag Tineke naar boven. Na onze pyjama's aan gedaan te hebben en onze tanden gepoetst te hebben, lieten we onszelf in bed ploffen. Lachend kropen we dichter naar elkaar toe en keken in elkaars ogen. Een aangename stilte nam de kamer over. Ik voelde zachte, tengere vingers die over mijn borstkas naar beneden gleden en voorzichtig aan mijn onderbroek begonnen te prutsen. 'Ben je zeker? Je moet je niet verplicht voelen' zei ik onzeker. Ze knikte zelfverzekerd en een grote glimlach verscheen rond mijn mond. Ik frustelde wat aan haar bloesje, totdat eindelijk te knopjes begonnen te lossen en een aantal seconden later, vloog datzelfde bloesje door de kamer. Het leek erop dat we nog lang niet gingen slapen en dat we morgen op zoek zouden moeten gaan naar onze kledingstukken, maar vannacht trokken we ons daar niks van aan, want vannacht genoten we alleen maar van elkaar...