Amantes Amentes

Hoofdstuk 43 - Tineke

Ze kuste Koen, mijn Koen!

Verbijsterd stond naar het hele tafereel te kijken en de tranen borrelden op in mijn ogen. Dit kon niet, dit mocht niet! 'Koen?!' Er was een duidelijke slag in mijn stem te horen en ik bibberde van kop tot teen. Dit zou Koen nooit doen, dit kon ik niet bevatten.

'Tineke...'

Zo hard ik kon liep ik weg, weg naar overal waar Koen niet was. Al mijn kleren had ik achtergelaten en het enige wat ik nu kon doen was lopen. De tranen stroomden van mijn gezicht en snikkend liet ik mij op de grond zakken. Weer hoorde ik mijn naam roepen, maar ik had genoeg gezien.

Snel stond ik recht en liep verder, de parking in en naar onze auto. Nog altijd stroomden de tranen van mijn gezicht naar beneden en het beeld van Koen die een ander kuste, kreeg ik niet van mijn netvlies. Hij wist wat ik had meegemaakt, hij had mij belooft om mij nooit te kwetsen, hij was degene waarvan ik hield en juist hij had mijn hart gebroken...

Snikkend liet ik mij op de grond zakken naast de auto. Ik had geen sleutels dus ik kon er moeilijk instappen.

'Tineke?' Met een betraand gezicht keek ik op en zag Floor voor me staan.

'Floor, breng me naar huis. Nee, breng me naar jouw huis' Met nietsziende en betraande ogen stapte ik bij haar in. 'Wat is er gebeurd?' Schokkend van het huilen krulde ik mij op de zetel van de achterbank op. 'Ik kan het niet meer. Ik kan het niet meer!' Floor keek me geschrokken aan. 

'We gaan naar mijn huis' 

We kwamen aan en ik liet me in haar zetel zakken en begon te huilen, alle pijn, al het verdiet liet ik uit me ontsnappen, maar ik wist dat wat hij gedaan had nooit helemaal zou verdwijnen.

'Wat is er gebeurd?' Floor kwam naast me zitten en begon me te troosten. 'Koen... Heeft een ander gekust' Ik was amper klaar met die woorden uit te spreken, als ik alweer begon te huilen. 

Minuten gingen voorbij en we bewogen niet, maar we bleven in dezelfde positie zitten.

'Hij heeft daar vast een uitleg voor. Koen houdt zoveel van jou, hij is een heel ander persoon bij jou. Hij zou jou nooit kwetsen' Ik antwoordde niet en Floor zei dat ze even naar de wc ging. Ik hoorde haar bellen, met Koen. Maar wat kon het mij wat schelen.

Na een aantal minuten kwam ze terug en zei: 'Koen komt naar hier, hij heeft een uitleg, geef hem een kans' Met betraande ogen keek ik haar aan. In haar ogen waren ook al een aantal tranen te zien. 'Je moet hem een kans geven, Tineke' Ik knikte en hoewel ik niets liever zou doen dan hem nog een kans geven, hij kon dit nooit meer volledig herstellen.

Nooit meer...