Amantes Amentes

Hoofdstuk 52 - Koen

Vandaag was het een heel speciale dag. Ik keek al de hele week uit naar vandaag. Zachtjes wreef ik met mijn vingertoppen over Tineke haar wang en gleed zo beetje bij beetje naar beneden, totdat ik bij haar schouder was. Ik voelde hoe er een kleine rilling door haar arm liep. Voorzichtig draaide ze zich om en ik maakte wat plaats voor haar. We keken elkaar aan en zeiden geen woord. 'Weet je nog welke dag het vandaag is?' Plagerig keek ze me aan. 'Hoe kan ik dat nou vergeten?' Teder gaf ik haar een kus en vroeg: 'Wat wil je vandaag doen?' Ze dacht even na en zei dan: 'Niks speciaals, gewoon werken. Dat is wat ik graag doe en vanavond maken we het gezellig' Ze knipoogde en kwam nog wat dichter tegen me aan liggen. Eigenlijk vond ik het een prima idee om vandaag te gaan werken, dan had ik wat meer tijd om de voorbereidingen te doen. Ik glimlachte bij het idee.

'We moeten nu echt opstaan' Tineke zuchtte en ik droeg haar naar de badkamer. Samen zetten we ons onder de douche want, ja, ook op een speciale dag moest je aan het milieu denken. Naast elkaar stonden we aan de badkamerspiegel en terwijl Tineke haar make-up deed, was ze aan het mompelen. 'Ik had nooit verwacht dat het al een jaar was. De tijd vliegt zo snel' Ik trok haar weg voor de spiegel en keek haar diep aan. 'Met jou gaat de tijd altijd snel' Ik drukte een intense kus op haar lippen en keek haar verliefd aan. 'Koen! Mijn mascara!' lachte ze. Er zat een zwarte streep vlak boven haar oog en gespeeld boos keek ze me aan. Ik pakte een zakdoekje, maakte het vochtig en zo goed als ik kon veegde ik het zwarte weg. Ik gaf Tineke nog snel een kusje en ging toen naar beneden. De tafel was gedekt met een vuurrood tafelkleed en er brandden een aantal kaarsjes.

Niet veel later hoorde ik het gewoonlijke getrippel op de trap en Tineke stapte door de deur.  'Koen, dit had je niet moeten doen!' Verbaasd keek ze naar de gedekte tafel. 'Ik kan ons één jaar samenzijn toch niet zomaar laten voorbijgaan?' Ik kuste haar en liep naar de gang. Niet veel later kwam ik terug met een pakje. Het was mooi ingepakt en er zat een klein strikje rond. Voorzichtig deed ze het pakje open en een zwart doosje werd zichtbaar. Ze deed het doosje open en voor een moment was het stil. Verbijsterd toonde ze het zilveren armbandje dat tevoorschijn was gekomen aan mij. 'Koen...' Ik legde mijn vinger op haar lippen en intens kuste ik haar. Aan het armbandje hingen twee kleine hartjes, in de hartjes stonden initialen gegraveerd, onze initialen. 'Het is zo mooi' Er zaten schitteringen in haar ogen en geduldig wachtte ik totdat ze klaar was met kijken. Ik hielp haar met het omdoen van het armbandje en je zag zo op haar gezicht dat ze het nooit meer wou uitdoen. Ze keek op en zei: 'Ik heb ook iets voor jou'

Voor een aantal minuten was ze spoorloos verdwenen, toen ze terug kwam had ze een briefje vast. Verbaasd keek ik haar aan en lachend keek ze terug. Ik maakte de lichtblauwe enveloppe open en een lichtroze kaartje met hartjes verscheen. Ik deed het open en las hardop: 'Liefste Koen, we zijn vandaag één jaar samen en ik wou je iets speciaals geven...' Voordat ik verder kon lezen werd er aan de deur gebeld, en niet één keer, maar wel vijf keren. Tineke stond erbij te kijken alsof ze iets gedaan had en lachend bleef ze staan. 'Kan je even gaan opendoen?' Ze schudde met haar hoofd en ik snapte er niks van. Uitdagend keek ze me aan en met mijn hoofd schuddend ging ik naar de deur. De deur was nog maar net geopend of een bruine, harige massa sprong op mij af. Floor en Brigitte stonden vol plezier te kijken in de deuropening en ik werd bijna omver gegooid door een hond?! 

Het duurde een aantal seconden voor mij, om het tot me door te laten dringen, maar wanneer ik Tineke naast Floor en Brigitte zag gaan staan, schoot het me te binnen. 'Is dit nu onze hond?' Vroeg ik vol hoop. Ik was een echte dierenvriend en een hond zou mijn leven alleen nog maar perfecter maken. 'Hij heet Barry' Tineke kwam dichterbij en ik kuste haar intens. Ik werd warm vanbinnen en ik lachte van vreugde, en bleef maar lachen. Ik knuffelde onze nieuwe hond en hij kwispelde wild. 'Tineke, dit had je niet moeten doen' Vertederd stonden de drie vrouwen mij aan te kijken. 'En het beste van al, hij is opgeleid als politiehond' Floor zei de woorden vol trots. 

Ik had het voorbij half uur met onze hond gespeeld en nu waren Tineke, Floor en Brigitte mij aan het aansporen om iets te eten en daarna naar het werk te vertrekken. Met veel tegenzin liet ik Barry los en ging naar de keuken, waar Tineke het ontbijt al had klaargezet. Barry kwam gedurende het ontbijt aan mijn voeten liggen en ik aaide hem dan. 'Dit is het beste cadeau dat je me kon geven' zei ik tegen Tineke, die naar haar armbandje zat te kijken. Ze lachte naar mij en ik lachte terug.

Niet veel later waren we klaar om te vertrekken en ik zette Barry in de koffer. Floor en Brigitte zetten zich vanachter en Tineke en ik zetten ons van voor. De rit naar het commissariaat verliep in alles behalve stilte. Floor en Brigitte hadden ons wel tien keer gefeliciteerd en Tineke vond het nodig om de radio super luid te zetten.  Eenmaal aangekomen op kantoor, stapten we naar binnen en ik pakte Barry. Ik had hem nog maar een aantal uren en ik was nu al verzot van hem. Ik kuste Tineke en sloeg mijn handen om haar middel. 'Ik hou van je' 'Ik ook van jou' We kusten en zachtjes maakte ze zich los uit mijn greep. 'Koentje, kan je me loslaten?' vroeg ze poeslief. 'Nee, ik laat je nooit meer gaan' antwoordde ik met een knipoog. Verliefd keek ze me aan, toen ons momentje verstoord werd door Floor: 'Komen jullie nog?' Lachend stond ze een eindje verder toe te kijken en Tineke, Barry en ik liepen naar haar en Brigitte toe. We stapten binnen en Patrick zat breed glimlachend aan het onthaal. 'Goeiemorgen, Patrick' 'Goeiemorgen' Ik snapte er niks van en hoofdschuddend liep ik voorbij.

Floor en Brigitte waren verdwenen en samen met Tineke stapte ik de bureauruimte binnen: niemand. Er was wat geluid te horen in de vergaderzaal, dus, zonder pistool deze keer, liepen we ernaar toe. Nog voordat ik de deur kon opendoen, werd hij opengedaan voor mij. Heel het corps stond voor ons en ze schreeuwden in allemaal in koor: 'Gefeliciteerd!' Heel de ruimte was mooi versierd en Tineke en ik stonden met open mond te kijken naar het tafereel...