Amantes Amentes

Hoofdstuk 53 - Tineke

Het kantoor was helemaal verlaten op een beetje gemompel en gefluister uit de vergaderruimte. Koen en ik gaan verbaasd naar de deur en doen hem open. 'Gefeliciteerd!' Het hele korps staat voor ons en overal hangen slingers en spandoeken. Helemaal in de war stonden we daar maar in de deuropening. Koen verslapte zijn greep rond de leiband van Barry en in een mum van tijd zat deze op de tafel. 'Koen, wie is dat?!' De anders zo stoere Obi stond nu op de tafel van schrik. Koen stond er wat verdwaasd bij en ik kon niet anders dan lachen. Koen kreeg eindelijk door wat er gaande was en ook dat zijn hond de versiering aan het opeten was en schoot daarom ik actie. Floor en Brigitte kwamen net binnengelopen en stonden iedereen verbaasd aan te kijken. 'Wat gebeurd er allemaal?' vroeg Floor aan mij. 'Niks hoor, Barry eet de versiering, Obi is bang van honden en Koen probeert de situatie terug te herstellen' Brigitte stond sprakeloos toe te kijken.

Koen was er eindelijk in geslaagd om Obi zo ver te krijgen dat hij van de tafel moest komen. Floor, Brigitte en ik zaten neer op drie stoelen die we wat in een halve cirkel hadden gezet en Patrick en de chef waren verdwenen. Met verdwenen bedoelde ik dan ook echt verdwenen, een aantal ogenblikken geleden stonden ze nog nier en nu waren ze weg. Mijn gedachten werden onderbroken door Koen. 'Tinnie, kom je eventjes mee?' Verbaasd stond ik op en liep mee naar de deur. Hij liep recht op de kleedkamers af stapte binnen. Barry ging mooi naast de voet van Koen zitten en ik snapte helemaal niet wat hij van plan was. Voorzichtig liet hij de leiband van Barry los en drukte mij tegen de muur. 'Koen, wat is je plan?' 'Ik wou gewoon eventjes alleen zijn' Teder drukte hij zijn lippen op de mijnen en we kusten intens. 'Barry is echt het mooiste dat je me kon geven' Zijdelings keek hij naar de liggende Barry, maar hij hield ook mij nog altijd in het oog. Lachend keek ik Koen aan en hij schoof met zijn vinger over mijn mond en verder omlaag. 'Niet hier, thuis' Ik lachte, gaf hem nog één kusje en bevrijdde me daarna uit zijn greep. Barry liep trots achter mij aan en Koen sloot de stoet.

We waren nog maar goed en wel in de vergaderzaal of Floor kwam al naar ons toegelopen. 'Tineke, kom mee!' Ze greep mijn hand stevig vast en trok mij mee. Ik draaide nog even mijn hoofd en vlak voordat ik naar binnen gesleurd werd vormde ik naar Koen de woorden "Help me" met mijn lippen. Het laatste wat ik zag was Koen die stond te lachen.

Het volgende moment stond ik met mijn voeten aan de grond genageld. 'Dit kan niet!' Koen kwam naast me staan en legde zijn arm rond mijn schouder. 'Toch wel' De hele tafel stond gevuld met taarten en ik dacht niet dat ze gingen gebruikt worden om op te eten. 'Denk je nu echt dat ik niet wist dat je dat al lang wou doen?' Koen knipoogde naar mij, pakte een taart en voor ik het goed en wel besefte gooide hij hem naar mijn gezicht. Verbijsterd keek ik hoe de taart op me afvloog en net op tijd kon ik bukken en het meeste ontwijken. 'Die krijg je terug' Lachend liep ik op de tafel af en pakte een slagroomtaart. Met een stevige zwaai gooide ik hem naar Koen, maar die was veel te snel. Met een rotvaart belandde de taart dan maar in het gezicht van Eric, die veel te ongelukkig in de weg stond. Iedereen schoot in de lach en liep naar de tafel.

Al snel hing heel het kantoor vol met taart, maar we waren nog lang niet klaar. De hoop taarten dunde zienderogen uit en al snel werd de grootste taart van allemaal zichtbaar. 'Wat is dat?!' schreeuwde ik boven het gejoel uit. Iedereen zweeg en ik draaide mijn hoofd terug naar hen om. Voor ik het goed en wel doorhad, vloog de laatste kleine taart mijn richting uit en recht in mijn gezicht. 'Koen!' Heel mijn gezicht zat onder de slagroom. 'Koen!' schreeuwde ik weer. Ik barstte in een lachbui uit en net op dat moment voelde ik twee lippen op de mijnen. Terwijl we kusten wreef Koen met zijn duimen de slagroom uit mijn ogen. 'Veel beter' glimlachte hij. 'Die krijg je terug!' Ik pakte de handdoek en veegde alle taart uit mijn gezicht. Alle andere collega's deden hetzelfde en als we allemaal klaar waren, keken we naar de grootste taart die in het midden stond. Hij was echt ongelooflijk mooi en groot. In het witte glazuur waren rode hartjes te zien en op de derde laag lagen er kersen op in de vorm van, een hartje. De chef kwam glimlachend binnen en lachte. 'Tast maar toe' Ik lachte naar Koen, hij greep me vast, drukte mij dicht tegen zich aan en we kusten. Geen gewone kus, nee, een échte kus...