KARANLIĞA DİRENİŞ +18

24.Bölüm

İyi okumalar 🫠

Bölüm Şarkısı;
Adını Rüzgara Fısılda~Serhat Erdem, Hiçkimse

🌪️

"Karan Mahir.." dudaklarımın arasından fısıltıyla dökülen ismiyle, baş ucuma buse kondurdu.

Adımlarını ilerletirken, "Ciddi değildim ay ışığı." dedi.

"Hangi konuda." daha fazla gücüm olmadığı için, tekrardan göğsüne yasladım başımı.

"Sevişmek."

Şu an bu kelimesini duymazdan gelmek istediğim için, hiç duymamışım gibi tepkisiz kaldım.

Ağaçların sardığı bölgede, park edilmiş arabasının önüne geldiğinde, "Özür dilerim." mırıltısını duyumsadım.

"Özür mü dilersin?"

Bu adamı çözmek çok zordu.

Bana cevap vermeden, açtığı arka kapıdan bedenimi sokarak koltuğun üzerinde uzanmama yardımcı oldu. Arabasının çevresinde dolanıp, baş ucumda ki kapıyı aralayarak kendi iri bedenini sokup baş ucuma oturdu.

Kol altlarımdan tutup hızla kendisine çekince, giren kramplarla inledim.

Başımı kucağına koyup saçlarımı okşayarak, "Geçecek her şey." diye mırıldandı.

"Gördüklerim."

"Onları görmemen gerekiyordu. Ben sadece diğer yanımı da sev istemiştim.. Ama hata yaptım." göğsümü sızlatan havayı soluyarak, gözlerimi yumdum.

"Kaçırılmamı sağlayanın kim olduğunu biliyor musun?" gözlerim kapalıyken, fısıldadım.

"Biliyorum! Cezası verilecek fakat artık verilen cezaları sen görmeyeceksin."

"Mümkünse ceza verdiğini de bilmek istemiyorum." hırlayan göğsüm konuşurken hiç yardımcı olmuyordu.

"Artık bilmeyeceksin."

"Ruh hastası adama ve abisine bir şey yapma Mahir." bedeninin gerildiğini hissettiğimde, dilimi dişlerimin arasına kıstırdım.

"Sen bu olayları düşünme, şu an en önemli konumuz sensin." saçlarımı okşayarak, baş ucuma buselerini konduruyordu.

Kemiklerime giren ağrılarla yerimde kıvranarak, titreyen ellerimi sıktım.

Kollarımda hissettiğim ellerle, ürperdim. Titremesi durmayan bedenimi kucağına çekip, kollarını sardı etrafıma.

Ne ara binip arabayı çalıştırdığını bilmediğim Kerem'e, "Titremesi durmuyor Kerem." diye endişeyle konuştu.

"Sakin ol abi."

"Nasıl sakin olayım?! Avuçlarımın arasından çekip alarak, zarar veriyorlar ve ben bir b!k yapamıyorum!" sesiyle irkilen bedenimi daha çok çekti göğsüne.

"Abi.."

"Fiziksel gördüğü darbelerin ardından ona psikolojik zararları da ben veriyorum ya."

Konuşmaya halim olmadığından dolayı, aralayamadım dudaklarımı.

Son sözlerinden sonra arabayı derin sessizlik kaplayarak benim öksürüklerimin dışında başka bir ses yoktu.

Daha fazla dayanamayan bedenim ve saçımda ki beni mayıştıran elleri sayesinde, bilincimin kapandığını hissetmedim.

                                       🌪️

Sular içinde kalmış bedenim ve her tarafıma giren kramplarla, inleyerek gözlerimi aralamak için zorladım kendimi.