KARANLIĞA DİRENİŞ +18

14.Bölüm

                İyi okumalar 🫠

Bölüm Şarkısı;
Paralyzed~NF

                                   🌪️

Kurşunlar havada uçuşurken, kaskatı kesilen bedenim bir el tarafından yere çekildi.

"Kendine gel Mehru!" siyah zehir gözleri, gözlerime endişeyle bakarken bana bağırıyordu.

Üstüme siper olan bedeniyle, bedenimi mutfaktan çıkardı. "Burada kimseye bir şey olmayacak!" diye bağırarak, banyoya soktu bedenimi.

"Camı olmayan tek yer burası, sakın buradan çıkma Mehru!" dediğinde, dudaklarımın arasından, "Anneannem." fısıltısı döküldü.

"Merak etme burada ki hiç kimsenin kılına zarar gelmesine izin vermeyeceğim." deyip son kez gözlerime bakarak, kapıyı üzerime kapattı.

Donmuş bedenimi hareket ettiremezken, zihnim gürültüyle çınlıyordu.

Uzun süren çatışmanın ardından evde ki herkesin sesleri ulaştı kulağıma, güvende oldukları ses tonlarından belliydi.

Onların sesi de kesilince, banyonun kapısı yavaşça aralandı ve onun gözleriyle buluştu gözlerim.

Anlık gelen titremeyle, "Anneannem." diye fısıldadım tekrardan.

Güven veren gözleriyle, "Herkes iyi, hadi gel." diyerek uzattığı eline boş boş bakıp tekrardan bakışlarımı ona çevirip, arkasında ki adamı görmemle kaşlarım çatıldı.

Dudaklarımı aralayacağım sıra, Karan Mahir arkasını dönemeden adam elinde ki iğnenin ucunu boynuna batırdı.

"Karan Mahir!" donmuş bedenim onun boynuna giren iğneyle tepki vererek, titremeye başladı.

"Lan!" diye gürleyip, boynuna iğne geçiren adamın kolunu tuttuğu gibi bükerek, sert tekmesiyle adamın yere düşmesini sağladı.

Dengede duramayan bedeni sarsılınca, ona bir şey olacak korkusu yaşayan yüreğim bedenimi harekete geçirip, hızla ona ilerlememi sağladı.

Kolunu sıkıca tuttuğum sıra yerde ki adamın canlandığını gördüğüm an, tekmemi adamın yüzüne art arda geçirdim.

Tekrardan Karan Mahir'e dönecekken, iri bedenin önüme yıkılmasıyla korkuyla, "Karan Mahir!" diye bağırarak önüne çömeldim.

Elimi kirli sakallı yüzüne götürüp, "Karan Mahir uyan! Yardım edin!" az önce kelime çıkmayan dudaklarımın arasından, şimdi ona bir şey olacak korkusuyla haykırıyordu.

Bu adamın, adamları nerede?!

"Yardım ed.." lafımı tamamlayamadan, boynuma giren iğneyle, inleyerek Karan Mahir'in ellerini sıkıca tuttum.

Gözlerimin bulanıp, bilincimin yavaş yavaş beni terk etmesiyle, tüm gücümü ellerime vererek ellerini bırakmadım.

                                   🌪️

Boynumdan başıma vuran kuvvetli ağrıyla, dudaklarımın arasından inleme kaçarken, aralanan gözlerimin bulanıklığı yavaş yavaş geçiyordu.

Görüntü netleşince, etrafta gezdirdiğim kehribarlarım yüreğime sert bin hançerin girmesine sebep oldu. Başımda ki zonklamayı umursamayarak hızla yerimden doğruldum.

Bu.. bunlar da neydi böyle?

Kutu gibi odada, benim ne Karan Mahir'in geçmiş yıllara ait olan resimleri her taraftaydı. Gözlerimi nereye çevirirsem çevireyim, duvarlarda boşluk olmayacak şekilde bizim resimlerimiz asılıydı.