KARANLIĞA DİRENİŞ +18

25.Bölüm

İyi okumalar 🫠

Bölüm Şarkısı;
Surround Me~Woest

                                      🌪️

24 yıl önce; (Karan Mahir 7 yaşında)

"Kerim gel babacım." Seyfettin bey oğlunu kollarının arasına alarak, o çok istediği arabayı oğlunun kucağına bıraktı.

"Baba almışsın!" çocuk gözlerinde ki pırıltıyla, kucağında ki arabayı hızla avuçlarının arasına aldı.

"Aldım tabii ki. Benim oğlum ister de ben almaz mıyım?" kollarını küçük bedene daha sıkı sarıp, şakağına öpücük kondurdu Seyfettin bey.

"Anne bak!" coşkulu sesiyle bağırdığında, annesi yüzünde ki sıcak tebessümle, "Çok güzelmiş oğlum." dedi.

"Kerum gel bak sana ne yaptum?!" aşağı kattan babaannesinin gelen sesiyle, Kerim babasının kucağından inerek paytak adımlarıyla annesinin öğrettiği gibi merdivenlerden indi.

"Ne yaptın Seyfettin?" oğlu gider gitmez, konuya girmişti Nazlı hanım.

"Katillerinden hâlâ bir iz yok Nazlı. 2 yıl oldu ama ben gram ipucu bulamadım." deyip sıkıntıyla soludu. "Abimin tüm mal varlığını üzerime almalıyım, katillerini artık aramayacağım. Boşa kürek çekmekten başka bir halt değil."

"Seyfettin yetim çocuğun hakkına daha fazla girme." Nazlı kocasından korktuğu için yaptıklarına sesini çıkaramasa da, üzülüyordu Karan Mahir için.

"Ne hakkı lan?! Yetimhane köşelerine atsam daha mı iyiydi?" Nazlı dudaklarını aralayıp bir şey diyemedi kocasına. Ama korkuyordu yetim ahını almaktan. Hem de çok korkuyordu.

"Git Kerim'e bak, annem çocuğa çok yağlı yediriyor. Yemeğin arta kalanlarını da köpeğe vermeyin ben ona bu gece özel et aldım."

"Çöpe mi dökelim?"

"Karan Mahir'e verirsin. Sonuçta nimet bu, çöpe dökmek günahtır." Nazlı dudaklarını sıkarak, ayaklandı.

Keşke gücü olsaydı da o yetim çocuk için sesini çıkarabilseydi.

Sıkıntıyla iç çekerek aşağı inen kadının ardından Seyfettin, odanın aralık kapısından onları izleyen Karan Mahir'e baka baka yerinden ayaklandı.

Boğazı düğümlenen çocuk, elinde ki fotoğraf karesini sıktı. Fotoğrafta ki anne babasından güç alıyordu.

Kapıyı yavaşça aralayan celladı, içinde ki hırsla çocuğun kulağını tuttuğu gibi sürükleyerek odadan çıkardı.

"Demek artık kapı arkalarında gizli gizli bizi dinliyorsun!" içinde ki nefretin ateşi, bir türlü dinmiyordu bu çocuğa karşı. O evde abisi ve yengesi ölmüşken, bu nasıl hayatta kalırdı?!

Abisi acımasızca katledilirken, çocuğun burnunun bile kanaması kanına işliyordu.

Çocuğu yerde sürükleye sürükleye getirdiği merdivenlerin başından, aşağıya doğru acımasızca fırlattı.

Merdivenlerden düşen Karan Mahir bedenine giren acılarla inleyerek, elinde ki resmi daha çok sıktı.

Merdivenlerin sonuna geldiğinde ise ayağa kalkmak için kendini zorlasa da sırtına giren kuvvetli ağrı ve ayak bileğinde ki burkulmayla bedenini geri bıraktı yere.