KARANLIĞA DİRENİŞ +18

7.Bölüm

                            İyi okumalarr 🫠

Bölün şarkısı;
Deep End~Ruelle
                                    
                                     🌪️

"Baba.." ağzımdan dökülen fısıltı dudaklarımın üzerinde ki banta vurup kayboldu.

Pişman dolu hareleri, şaşkın ve kırık harelerime bakıyordu. Gözleri yüreğime koru attı yanında ki kadın ise harladı.

Annem ve babam.. Yan yana bana bakıyorlardı.

Yok ben kesin hayal görüyorum bunun başka açıklaması olamaz! Babamı gömerlerken kehribarlarım beni yaka yaka izletirken şimdi bu nasıl olurdu?

Kalbimin gümbürtüsü kulaklarımda yankı yapıyordu.

Tüm vücudum buz kesmişken, parmak uçlarım ise elektrikleniyordu. Hâlâ bantlı olan ellerimle zorlanarak tırnaklarımı avuçlarıma geçirip derime soka soka fiziksel acı hissetmek istedim.

Baba neden?

Yumdum gözlerimi, görmek istemiyordum.

Hareketsiz bedenimi biri sertçe sürüklemeye başladığında, gözlerimi aralayarak yanımda nasırlaşmış elleriyle kolumu tutan adama baktım.

Orta boylu göbeği kendinden önce giden bu iğrenç ruhlu adamın, tenime değen ellerine iğrenerek baktım.

"Sürprizimi beğendin mi?" iğrenç sesiyle bakışlarımı ondan çekerek, tırnaklarımla deştiğim derimi daha çok kanattım.

"Şimdi herkesin şahitliğinde nikahımız kıyılacak ve sen benim karım olacaksın." kolumu ondan çekmeye çalışırken bulanan midemle gözlerimi sertçe yumdum.

Duyduğum kelimelerin korkusu galip gelememişti içimde ki yangına. Tahriş olan boğazım sızlayarak göz pınarlarımı yaşlarla doldurdu. Kapalı göz kapaklarımdan akan yaşlarım, yanaklarımı sıyırarak boynuma doğru aktı.

'Ağlama kimsenin yanında' demiştin değil mi baba? beni sen ağlattın herkesin içerisinde baba..

Sertçe sürüklenen bedenim daha fazla dayanamayıp takıldığında, yanımda ki göbekli gargamel burun kolumda ki elini de çekip dizlerimin üzerine kapaklanmamı sağladı.

Kehribar harelerimi yerden kaldırıp 'güzel gözlüm' diyen adamın acı kahvelerine diktim. Gözlerinde ki acı ifadeye inat gözlerimi gözlerine dikerek, yaşadığım acıların yansıttığı kehribarlarımla acı kahvelerine öylece baktım. Kızını ne hale getirdiğini görsün.

"Evet Asil Ayışık, kızınla evlenmeme izin veriyor musun dostum?" diye sordu iğrenç sesiyle, gargamel burun.

Dizlerimin üzerinde sadece babamın gözlerinin içine bakarken, babam bir anda gözlerini anneme çevirerek, "Evlenebilirsin." dedi ya Dünyam başıma yıkıldı sandım.

Biri tüm gücünü kullanarak tekme atmış gibi mideme sancı girerken, yüreğimde yanan kor öyle bir harlandı ki tüm bedenime sıçratarak bedenimde sıkışan ruhumu yaktı.

Gargamel burun kahkaha atarak, "Sen şimdi benim kayınbabam mı oluyorsun? Ulan kırk yıl düşünsem kaç yıllık dostumun kayınbabam olacağı aklıma gelmezdi." kahkahaların arasında söyledikleriyle yüzümü buruşturarak, beni doğuran kadın ve babam olacak adamdan çekmedim kehribarlarımı.