"And I didn't gave you the permission to shout at my father, Travis!!" I screamed my larynx out and slap Travis’s cheek as hard as I can.
I don't know why... All I know is that I don't want anyone to disrespect my father! Whatever the reason is, NO ONE is allowed to shout at my father!
"Y-you’re... What?" Travis’s eyebrows furrowed, shocked by what I said.
"W-what are you saying, Ms. Flemara?" Kunot noo at gulong-gulo na tanong ni Casper na ngayon ay naka tayo sa tabi ni tatay Ramil.
Damn, what do I do?!? Wala sa plano ko ang sabihin agad sa kanila na ako nga ang nawawalang anak ni tatay Ramil, pero ano ang ginawa ko?!
Damn you, Victoria! Hindi ka na natuto! Why can't you control your fvcking emotion?!
"P-princess?" Ani Deian na nasa gilid ko, punong puno ng katanungan ang mga mukha nilang lahat.
"S-siguro tatay lang din ang turing niya kay tatay Ramil! Yes! Since all of us here are treating tatay Ramil as our father—"
Xenon was unable to finished his words because I interrupted it. "N-no, Xenon..." My voice wasn't loud, not was it soft. it was just loud enough for them to hear.
Yes, buo na ang loob ko... Wala na akong pakealam sa kalalabasan! Ang gusto ko lang... Ang gusto ko lang ay ang malaman nila tatay Ramil na ligtas ang anak na matagal na niyang hinahanap. I want to hug him... I wanted to run and hug him tight. I longed to feel my father's love...
Hinang-hina akong tumingin kay tatay Ramil.
"I... I am y-your daughter, tatay. I... I am Victoria Vuestaux... Kinuha ako ng mga sindikato noong eight years old ako. I'm sorry, I didn't recognize you when we first met... Simula nang kuhanin ako ng mga sindikato... Simula noon ay wala na akong naalala tungkol sa kung sino ba talaga ako—o kung saan ako nagmula... I'm sorry... Ang tanging naiwan lang sa akin ay ang firefly necklace...." Mahabang paliwanag ko at nag-simula na din ang pagtulo ng mga luha sa mata ko.
Oo, ang tanging naiwan at ang tanging kasama ko lang simula ng kuhanin ako ng mga sindikato ay ang kwintas ko. That's why I treasure that necklace so much na para bang dito nakadepende ang pagkatao ko.
"A-anak? T-totoo ba? K-kaya pala... Kaya pala magaan ang loob ko sa tuwing nakikita kita! Victoria, anak!" Tatay Ramil said and smile genuinely. Tears started falling from his eyes. He ran to me and hugged me as soon as he reached me.
And this time... this time was the first time in a long time that I had experienced my father's hug... again.
Matapos ang ilang taong pangungulila... He's finally here... My father is finally here... Nandito lang pala siya... Nandito lang pala siya! I knew it! Kaya pala siguro kahit anong gawin ko, pilit akong ibinabalik ng tadhana sa mansion na ito. Ito pala ang dahilan... Thankyou, Lord God... Thankyou...
I knew it... Everything happens for a reason...
"D-dad..." My sobs were soft, but my heart ached. I desperately wanted to break down and cry in my father's embrace... I longed to feel his love.
"Victoria, anak ko!" Humigpit ang yakap ni tatay Ramil. Yes, I can feel it. Nararamdaman ko ang lungkot na naipon sa kaniya noong mga panahong wala pa ako at nararamdaman ko din ang saya niya ngayon dahil sa wakas—nagkita na kami.
"P-papa... Dad!" Para akong bata na humahagulgol at nagsusumbong sa tatay dahil may umaway! Ganito pala... Ganito pala ang pakiramdam kapag kaharap mo na ang tatay na matagal ng nawalay sayo...
YOU ARE READING
The Last Light of Firefly
Misteri / ThrillerSimula bata pa lang si Victoria ay kinuha na siya ng sindikato. Dito na siya lumaki kung kaya't kailangan niyang sundin ang bawat ipinag-uutos sa kaniya ng mga ito...maging pag-patay pa 'yan ay kailangan niyang sundin. Paano kung pag-kuha na mismo s...
