Miss Invisible

Chapter 22

Aiden’s POV

“eto .. okay na..” sabi ko okay Chelsea habang iniikot yung screw driver para masara ng maayos yung turnilyo.

“thank you!!” sabi nya. “have some snack muna.”

“cge okay lang.”

“sige naaa.. as my thanks to you..” sabi nya. D na rin ako tumanggi baka kasi mangulit.

“teka lng maghuhugas lng ako ng kamay. ” sabi ko sa kanya sabay pinakita yung madumi kong kamay at dumerecho nlang ako sa CR.

Habang ako naghuhugas , mai nakita akong mga gamot. Daming gamot.. mga vitamins o kaya anti-biotic siguro. Bumalik na ako agad sa sala at binilisan ko nlang yung pagkain. Pupuntahan ko pa ksi si Nicole.. >/////<

“easy lang.. maii pupuntahan ka pa ba?” tanong nya

“Oo eh..”

“ahh.. gusto ko pa sanang makasama ka.. wla ksi akong kaibigan eh.” Sabi nya sabay smile. Ang lungkot ng smile nya.. naalala ko si Nicole, gnun din smile nya nung una kming nagkita.

“khit sa school nyo?” tanong ko

“di na ako nag aaral eh.” Sabi nya sabay ngiti. Anu ba yan. Parang masusugatan yung pagkagentlemen ko pag iniwan ko sya dito ng ganito.

“I could stay here for a while.” Sabi ko

“really ? thanks! I really want to know more about you.” Sabi nya

“nga pala. Ba’t di ka na nag aaral?” tanong ko. Yumuko muna sya pero inangat nya agad yung mukha nya na nakangiti.

“homeschooled ksi ako mula nung bata pa ako. Yung mom ko yung nagtuturo saken, my dad said there is really no need for me to go to school ksi pagmamanahan ko lng naman yung mga negosyo nya. Kaya yung tinuturo lng ng mom ko saken is yung tungkol sa pagpapatakbo ng negosyo at kung ano ano lang. pero ksi nagkasakit ksi yung mom ko. Kaya ayun, nasa ospital sya ngayon.”

“so ikw lng mag isa dito? Asan dad mo?”

“work. He comes like once every 4 or 5 years.”  

“ahh.. kaya nga pla yung mga gamot dun, kay mom mo yun?”

“Oo naman. Alangan ako yung umiinom ng mga gamot nun. Ang dami.”

“Oo nga noh.”

“by the way  ano full name mo?” tanong nya

“Aiden Tyler.” Sabi ko

“ahh. Chelsea Gaviola pla.” Sabi nya kaya tumawa nalang kmi.

“Friends tayo ha?”

“Oo naman.” Sabi ko.

“I should be going na..” sabi ko sa kanya sabay tumayo.. bigla nyang hinawakan kamay ko kaya nabigla ako at tinanggal ko yung kamay ko sa pagkahawak nya.. T___T

“sorry. Nabigla lang ako.” Sabi ko.

“I’m sorry din.. I’m just afraid na, the next day, I’ll be just a stranger to you.” Sabi nya at yumuko. Kaya nilagay ko kamay ko sa ulo nya at pinat..

“don’t worry. I’m not that kind of person.” Sabi ko

“promise?”

“promise..” sabi ko. Inihatid nya ako hanggang sa pinto.

“thanks again..”

“thanks din sa snack.” Sabi ko sabay smile.. “we should hang out some other time.. kasama yung friends ko.” Sabi ko.

“oh… yeah sure..” sabi nya at bigla nya akong niyakap.

“thanks ulet.” Sabi nya sabay smile. Nag smile nlang din ako sa kanya.

Naglakad nlang ako derecho pauwi. Honestly, di lang sana mamasamain.. she’s…. weird. Oh, si Nicole pla puntahan ko kaya muna..

O___o Nicole? Who’s that guy???? Nag yakapan!!!! Bigla akong tumago.. umalis na yung lalake at papasok na sana si Nicole pero nakita nya ako.. aishh.. O____O

“aiden? Ba’t ka nagtatago dyan?”

“ahh.. ano. . di ako nagtatago.. ahmmm.. eto kasi tong fire extinguisher nagtataka lang ako kung paano sya nagawa.. ahh tsaka..” tumawa si Nicole kaya nilapitan ko sya.

“di.. diba, diba? Di ka nagtataka..?  kung paano sya ginawa.. yung ganun..” palusot ko pero tumawa pa rin sya ng mahinahon.

“sino pla yung lalake knina?” tanong ko . humangad sya saken at tumawa ulet. Ano nangyari kay Nicole? Tawa ng tawa. Good mood sya siguro dhil sa lalake knina..

“wla yun.. cge pasok na ako.” Sabi nya at pumasok sya agad at isinara agad yung pinto. T__T di ko pla kailangan mag madali para umalis kila Chelsea.. shouldn’t I have stayed ? haaaaaa.. T___T

* * *