Miss Invisible

Chapter 31

Aiden's POV

masakit man balik balikan ang sinabi ni nicole, yun tlaga ang totoo. yun tlaga ang nararamdaman nya para saken. aist. umasa nman ksi ako na khit konti , gusto nya rin ako.

"it takes time to move on.." sabi ni chelsea

"Oo nga. it will just take time." napayuko nlang ako at ininum ko yung huling bote ng alak. well, yeah i'm drunk.

"mabuti pa chelsea, umuwi kna. okay na ako dito."

"cge na.. okay lang. aalagaan kta."

"gusto ko rin ksing mapag isa." sabi ko.

"okay. magpahinga kna. just forget about her." sabi nya with a smile and umalis. i can't . i can't forget her. it's just doesn't make sense, after all this time? ganun lang yun? ayw na nya makipagkaibigan samen then goodbye na? ano ba ksi ang nangyari sa kanya nung umalis sya? i have to talk to her. i....

lumabas ako sa condo at naglakad lakad. di ako sumakay sa kotse at naglakad lang kung saan saan. di ko alam kung san ako papunta.

"aiden?" napatingin ako sa babae. pero out of control, sumuka ako sa harapan nya at pagkatpos nun. humiga nlang ako at nakatulog.

- - -

i woke up in a fluffy bed. pinalitan yung shirt ko. mukhang mai nag alaga saken last night.

wait. . . . . asan ako?

lumabas ako sa kwarto at hndi to bahay ko. at lalong hndi to bahay ng khit sinong kilala ko. di kaya sa babaeng nakita ko kagabi?

"good morning." sabi ng babae na naghain ng pagkain sa mesa.

"hmmmm..... ahmmmmm.. ah!! Don mae right? sorry i didn't recognize you."

"ahaha. buti naalala mo pa rin ako . sya nga pla, dito nlang kita dinala ksi di ko nman alam bahay nyo tsaka ayaw ko nman iwan kita sa labas kagabi na ganun itsura mo."

"yeah. thanks. where's your parents?"

"ahh.. di to bahay nmen. bahay to nila aaron. more of a vacant house di nila ginagamit ksi yung family nya sa ibang bansa na. sakto lang ksi na alam kong may vacant house sila. alangan nman iuwi kita sa bahay namen bubuhusan ako ng kumukulong tubig ng nanay ko."

"Oo nga noh. so, where's aaron?"

"present!" sabi nya na tumayo mula sa sofa.

"thanks tol."

"no prob. friend ka nman ksi ng friend ko ."

"eto, kumain ka." inihain saken ni don mae yung lugaw. naalala ko tuloy si nicole. nung nagksakit ako nilutuan nya ako ng lugaw pero tinanggihan ko at nagpaluto ng aroz caldo. we we're okay back then. ano bang nangyari samen? ano bang nagawa ko? nagsmile lng ako at kumain na.

"ba't kba kasi naglalasing at naglalakad mag isa sa ganung oras na walang kasama?" tanong saken ni don mae.

"baliktad. dapat dba ikaw ang tinatanong kung baket ka nandun sa ganung oras na mag isa. kababaeng mong tao." sabi ni aaron at tumawa nlang kmi.

"i don't know i just felt like walking around. searching for something i can't find." sabi ko . nagsitingin sila saken kaya tumawa nlang ako.

"well, lasing pa siguro ako ng konti. by the way, after this, uuwi na ako ah. papasok pa ksi ako eh. kayo ba walang pasok?"

"actually di ako nag aaral dito. may pinuntahan lang akong importante kaya bumalik ako dito. si don mae nman, mamayang hapon pa class nya."

"ahh. i see." tinapos ko nlang yung lugaw at di lang nagtagal, nagpaalam na ako sa kanila at umalis .

Nicole's POV

1 and 2 and 3 and . . . . . . i don't like you as much as i hate you... masyadong harsh sinabi ko? but that's just a..

"miss blake???"

"ahh! sorry po. okay one more time. from the top.!"

"Mr. Tyler!! you're late! "

"Sorry po. " sabi nya at lumapit na sya saken.

"what??" iniabot lng nya kamay nya na parang makikipag apir.

"huh??"

"dba partner tayo?" aish. facepalm. tanga! natatanga kasi ako dhil .... dhil nun sa kahapon. mukhang okay lang sya. parang walang nangyari yung kahapon. no harm done. edi mabuti. :)

nagpatuloy nalang ako sa pagtuturo ng dance steps. wla pla akong dapat ipagalala. okay nman silang lahat. mas okay sila na wala ako . :)

- - -

eating lunch ALONE... back to old days. mas mabuti na siguro na bumalik yung nakaraan. yung parang di lang ako nag eexist. atleast para khit mwala na ako, di nila mapapansin . di nman nila siguro PAPANSININ eh kasi i'm a bad girl and i'm not part of their life. T_T

"All of a sudden. i don't care about anything anymore. i don't care if i don't exist in their life, who cares? no one wants to love a person who will leave them anyway. mas gugustuhin ko pang magsuffer mag isa kesa idamay ko pa yung iba."

"that's being selfish." napalingon ako at nakita ko si christian.

"uhh.. ahmm.." naspeechless ako. anung palusot ba sasabihin ko????

"nicole , did you know that my dad and mom owned a hospital sa london?" sabi nya. 

"then? ano nman saken yun?"

"i know about it. i know about your mother and sister."

* * *

please like my page sa facebook. eto po,

https://www.facebook.com/pages/Miss-Invisible/117953788391177?fref=ts

and just follow me on twitter if u want :D

nagisauchida thanks you for reading each and every chapter of miss invisible. stay tuned..  <3