Selam :)
Multide Zouis <3
İthaf düzenini kaçırdım :D İsteyenler yoruma yazsın :D
--------------------------------------------------------------
Katil...
Bilemiyorum. Dünden beri aklımda dolanan tek kelime buydu.
Zayn'in yaşadıkları cidden üzücüydü. Annem, Zayn'in babasını takıntı haline getirmiş olmalıydı ki, annesini ortadan kaldırmıştı. Sonrasında amcası olan o pisliğin ona yaptıkları, yara izleriyle kaplı vücudu. Ama bu onun katil olmasının önüne geçmiyordu işte. Polise falan verseydi adamları adaleti sağlardı zaten. Öldürmek fazlacaydı.
Çocukların Zayn gibi birilerini öldürdüğünü düşünmüyordum. Sanırım bu evde ki tek katil Zayn'di. Çünkü çocuklar ve Zayn'e baktığımızda kin tutan ve canı yandığında karşısında ki kişinin canını daha fazla yakmak isteyen ayrıca öfke kontrol problemi olandı o. Çocukların insanlara kin tuttuğunu yada kin tutunca içinde oluşan kinin katil olduracak kadar çok olduğunu sanmıyordum. Louis'e bakıyordum da mesela o kimseye kin tutacak gibi değildi. Yada tutardı ama öldürecek kadar değil.
Birde dün sorduğum soru vardı. Ona beni de öldürüp öldürmeyeceğini sormuştum ve sessiz kalmıştı. Sessiz kalmasından çıkardığım sonuçlar şunlardı.
A- Evet beni öldürecek sadece biraz acı çekmemi istiyor.
B- Beni öldürmeyi başlarda düşünse de Louis'in de dediği gibi artık masum olduğumu düşündüğünden şu aralar yaşamama izin veriyordu.
Aklıma yatan seçenek kesinlikle B seçeneğiydi. Yine de Zayn çok dengesizdi ve bilemiyorum her an beni de öldürebilirdi.
Bir katille aynı evde olmak irkilmeme neden olurken, onun katil olmasına neden olmakta donduruyordu beni. Üşütüyordu.
Masum bir çocuktan, cellat yaratmıştı annem.
Bu annemden nefret etmemi sağlıyor, iyi ki ölmüş dedirtiyordu bana. Sonra böyle düşündüğüm için üzülüyordum. Hem Zayn birilerini öldürdü diye ona tepki veriyor hem de annem iyi ki ölmüş diyebiliyordum. Zayn'in kendisi katilken benimde düşüncelerim katil olmalıydı öyleyse.
Dolan gözlerimi kırpıştırıp üzerimde Zayn'e ait olan kıyafetlere baktım. Saçım, kıyafetlerim, ben Zayn gibi kokuyordum.
Buraya ilk geldiğim gün ki Zayn ve şimdi ki Zayn benim için aynı değildi. İlk geldiğimde onun bir piç olduğunu ve ondan tiksindiğimi düşünürdüm. Şimdi ise o masum bir katildi gözümde. Masum ama katil.
Bu iki kelime kendi kendime gülmeme daha sonraysa kahkaha atmama neden oldu. Kocaman odada kendi kendime kahkaha atıyordum.
Gelen kapının kilit açılma sesi ile oraya baktım. Evet Zayn artık katil olduğunu bildiğimden tekrar odaya kilitlemişti beni. Gelen Liam'dı. Louis ortalarda gözükmüyordu salonda olan kavgadan beri.
"İyi misin?"
Liam'ın bana sorduğu soru maalesef kahkahamı engellemedi. Bilhassa daha fazla kahkaha atmaya başladım. Ve sonra gözümden akan yaşları fark ettim. Kahkaha atarak ağlamak ha? Psikolojim cidden bozulmuş olmalıydı.
Şaşkınlık içerisinde bana gelen ve elleri ile yüzümü avuçlayan Liam'a baktım buğulu gözlerle. Kahkaham ara vermeksizin devam ederken Liam yatağa oturdu ve beni kendisine çekip sarıldı.
"Şşş.."
Kahkahama hıçkırıklarımda eklendi. Gözlerimden daha fazla yaş gelirken bende kollarımı Liam'ın boynuna doladım. Göğsüne daha da bastırdım kendimi. Oysa Liam pek anlaşabildiğim birisi değildi.
