Selam :)
Lütfen okuyun!
Öncelikle hepinizin ramazan bayramı mübarek olsun :)
Ve şimdi bu kurguya yeni başladığımdan ilk başlarda okunma baya azdı ve cidden üzülüyordum sanırım beceremedim diye fakat dün wattpad'e girdiğimde yeni okuyucularımdan gelen oyları gördüm bu nedenle bölümü onlara ithaf etmek istiyorum ama bildiğiniz gibi sadece bir kişiye ithaf verildiğinden buradan yazmak istiyorum. Ama bölüm ekledikçe onlara tek tek ithaf yapacağım :)
#zayninsesi
#niallsblue
#godknowsblack
Hepinize teşekkürler :)
Ve multi ekleyemedim çünkü denedim olmadı, ama daha sonra ekleyeceğim :)
-------------------------------------------------------------------------------------------
Hava kararmak üzereydi. Odanın lambasını yakmak için ayağa kalkmak istesem de yediğim darbeler 'Hey ben buradayım!' efekti ile karnıma bir ağrı sapladığından inleyerek yatağa geri yattım.
"Thea iyi misin?"
Louis'e bakıp lambayı işaret ettim. Elini kafasına götürüp avuç içi ile başına vurduktan sonra konuştu.
"Ah. Tabi fobin vardı değil mi? Dur hemen yakayım."
O lambayı yakarken bende onun iyi bir insan olduğunu tekrar ve tekrar geçiriyordum içimden.
Zayn beni hırpalayıp, sonra da sarmalayınca ve tabi ben uykuya dalmışım. Odaya getirmiş geri beni. Ve sonra da gitmiş. Uyanalı çok olmamıştı ama uyandığımda -Louis olduğunu tahmin ediyorum- birisi yaralarımı sarmıştı burnumda beyaz bir bandaj vardı mesela. İki gözümü şaşı yaptığımda görebilmiştim bandajı ve beyaz olduğunu. Ama kalkıp da ayna karşısında bakamamıştım. Kalkamıyorum da.
Lambayı açan Louis bana döndü.
"Söylediğin şey yanlıştı. O bu konularda fazla hassas."
Kaşlarım çatılırken konuşmama izin vermeden tekrar lafa atladı.
"Yok. Tabi ki sana bunu yapması gerekmezdi. Aşırı tepkiydi. Yani onu savunmuyorum."
Çatılan kaşlarım tekrar düzelirken sıkıntıyla nefes verdim.
"Ben... anlamıyorum. Yani tamam dediği gibi annem annesini öldürdü yahut öldürttü her neyse, yani eğer öyleyse benden intikam almak istemesi doğal, sonuç olarak annem de öldüğünden intikam alacağı tek kişi ben oluyorum ama..."
Sustum. Fakat Louis susmama izin vermedi.
"Ama? Ama ne?"
"Bak. Bana annem yüzünden acı, ızdırap çektiğini söylemişti. Yani evet insan annesi ölünce bunları tabi ki yaşar. Bende yaşadım. Ama sanki onun çektiği acı ruhen değil bedenen de vardı. Fiziksel bir acı da çekmiş gibi."
Bu söylediğim cümleyle Louis kaşlarını çattı, sırtını dikleştirdi.
"Aşağıda annem ne yapmışsa iyi yapmış derken Thea, eğer fiziksel bir acı çekmişse bunu da mı hak ettiğini düşünmüştün?"
Sesi beni Zayn'e karşı korurken büründüğü sert tondan bile daha sertti. Louis, Zayn'e çok fazla değer veriyordu. Bu belliydi.
"Hayır Louis. Bu kanıya dayak yedikten hemen sonra vardım. Ayrıca ne olursa yada kim olursa olsun hiçbir canlı şiddet görmemeli."
