Selam :)
Okuyucularımın artması beni mutlu ediyor :) Hepinizi seviyorum <3
İthaf düzenini kaybettim. Bu nedenle bildirimlerde adını gördüğüm herkese ithaf vereceğim. Şaşırmayın yani :-)
Ve uzun süredir yazamıyorum özür dilerim. Tatildeydim. Ama bundan sonra düzenli gelecek yb'ler. :)
-----------------------------------------------------------------------
Odanın içinde turlamaktan sıkılıp büyük siyah yatağa oturdum. Liam'ın yanında yaşadığım o saçma krizin üzerinden bir gün geçmişti. Belki Louis'e anlatır ve onun yanıma gelmesini sağlar diye düşünsem de gelmemişti hiç kimse. Kapının kilitli olması tutsak olduğum gerçeğini daha fazla suratıma çarparken Zayn'in katil olduğu düşüncesi sinirlenmeme neden oluyordu.
"Zayn!"
İnce bir ses evde yankılandığında odanın kapısına daha da yaklaştım. Bu ses bir kız sesiydi ve fazla cıvıl cıvıldı. Kulağım kapıya iyice yapıştı.
"Zaynie? Hadi ama ben geldim."
Bir süre sonra kapı açılma sesi duyuldu. Ardından Zayn boğukça konuştu.
"Waliyha?"
Bunu söylerken ki ses tonu cidden şaşırmış gibiydi. Görmesem de ağzının aralandığını ve göz bebeklerinin kocaman açıldığını hissedebiliyordum.
Ve şu meşhur Waliyha'yı cidden merak etmeye başlamıştım. İtiraf etmem gerekirse Zayn fazla yakışıklıydı ve kardeşinin de fazla güzel olmasını bekliyordum. Ki annelerininde fazla güzel olduğunu fotoğraftan görmüştüm. Aklıma fotoğraflar ve Zayn'in yaşadıkları gelince suratım asıldı. Fakat sonra tekrar konuşma duyuldu.
"Ne işin var burada?"
"Ne o abi, yoksa gelmeme sevinmedin mi? Öyleyse gidiyorum."
Kızın ses tonunda ki trip hoşuma gidiyordu. Birileri Zayn Malik'e trip atabiliyordu en azından.
"Saçmalama meleğim. Yanıma gel."
Kaçırıldığımdan beri Zayn'de hiç duymadığım bu ton garibime gitti. Gerçi yaşadıklarını anlatırken Waliyha'ya fazla değer verdiğini vurgulamıştı ama demek ki onun yanında başka bir Zayn oluyordu. İçindeki masum Zayn'i sadece kız kardeşinin yanında kullanıyordu demek ki.
"Abi seni özledim. Beni çok boşladın haberin olsun!"
"Meleğimi boşlamak mı? Asla."
Biraz duraksamadan sonra Waliyha tekrar konuştu. Sesi benim odama baya yakın geliyordu.
"Sen bu odayı asla kilitlemezsin abi."
Sorduğu oda benim odam olmalıydı.
"Ne var burada?"
Kapıdan gelen kilit sesi ile korktum. Kapı aralansa da Zayn, kardeşini durdurmuş olmalıydı.
"Hiçbir şey yok orada. Sadece çocuklar fazla dağınık ve.."
"Peki abi, tamam. Niye bu kadar telaşlandın ki?"
Seslerin uzaklaşmaya başlaması beni rahatlatırken derin bir nefes alıp bir adım geriye gittim. Hay aksi!
Arkamdaki masada duran vazo yere düştü ve gürültülü bir ses çıktı. Ellerimi ağzıma götürüp kapadım. Kahretsin!
O sırada zaten aralık olan odamın kapısı hızla sonuna kadar açıldı. Benden bir yaş küçük olan Waliyha odaya girdi. Arkasından da elleri saçlarının arasına girmiş ve ne yapacağını şaşırmış bir Zayn yer alıyordu.
