Külkedisi Sokağa Çıktı (Kaisoo Fanfic) (✓)

Masum Katil?

" Jongin, seviyorum lan! "

" Ağzınla içmiyosun ki. Gel buraya, gel. Yat. "

Jongin, Chanyeol'u kolundan tutup yatağına sürüklemeye çalışmıştı. Kyungsoo'yu kıskandırmak için dışarı çıkmayı kabul ettiğinde tahmin etmeliydi Chanyeol'un bu kadar içeceğini. Neden bu kadar içmesine izin verdiğini düşünmeye başlamıştı birden Jongin, içince Chanyeol'un nasıl sapıttığını bildiği halde neden o kadar içmesine izin vermişti ki? Acılarını, düşüncelerini dağıttığı için mi? O halde neden kendisi de içmemişti. İçince geçiyorsa neden kendisi de içmiyordu? Belki geçerdi o zaman suçluluk duygusu, belki unuturdu Luhan'ı öldürdüğünü. Masum olduğunu bildiği bir katildi Jongin, masumdu ama öldürmüştü Luhan'ı. Bu o'nu ne yapardı? Luhan'ı düşünmeye devam etmedi vicdanının rahatsız olduğu bir katil mi yoksa aşık biri mi yapardı Jongin'i? Mezarına bile gitmemişti Luhan'ın. Nasıl gidebilirdi mi o'na ihanet etmişken. Kyungsoo'ya aşık olması ihanet miydi Luhan'a?

'' Geeeellllllll, gellllll öpüjem seni. Ver bi yanak hadi. ''

'' Ufff! Yapma Chanyeol. ''

Chanyeol'un kendisine uzattığı dudaklarıyla dağılmıştı düşünceleri Jongin'in. Chanyeol'un boynuna doladığı ellerden nasıl kurtulacağını düşünmekti ilk önceliği. Chanyeol'u bedenine yaslayıp sürüklemeye başlamıştı Jongin yatağına doğru. Bunu en son Chanyeol yapmıştı Jongin'e, Luhan'ın ölümünün yedinci gününde. Şarhoş olmasına rağmen ber bir saniyesi tüm parlaklığıyla zihnindeydi Jongin'in. Sanki beyni özenle depolamıştı bu anıyı, Chanyeol'un kolları arasında ağlamıştı Luhan için. Katilim diye bütün evi inletmiş, sesi kısılana kadar ağlamıştı.. Bir daha asla o kadar içmemişti, acısını unutmak için değil hatırlamamak için içmemişti..

'' Nazlanma kız ver bi yanak. ''

'' Seni şişeye oturtmak lazım Chanyeol. Ne ara bu kadar hayvan gibi oldun sen. Belim çıktı. ''

" Ben sana böyle mi dedim. Sümüklerini bile simdim senin katilim diye ağlarken. "

Chanyeol'u yatağına yatırmak için bir adımı kalmıştı ama artık adım atamayacak kadar yorulmuştu Jongin, hem bedeninin hem de sözlerinin ağırlığını taşıyamıyordu Chanyeol'un. Ne zamandır o kadar uzun olmuştu yatağı ve penceresi arasındaki mesafe? Chanyeol'u taşımak ne zaman bu kadar zor olmuştu? Luhan ne zamandır bir nefret olmuştu ya da hayatında? Jongin, o son ve imkansız gibi görünen adımını da atıp bırakmıştı Chanyeol'un bedenini yatağa. Chanyeol'un ayakkabılarını tutup çekmişti Jongin yüzünü buruşturarak, her zaman bu aptal çocuğun arkasını topladığını düşünmüştü Jongin ama hep Chanyeol toplamıştı Jongin'in parçalarını dağıldığı yerden bu gece daha iyi anlamıştı bunu. Hoşuna gidiyordu bazen bu durum, bazen de sinirlerini bozuyordu.

'' Jongin çok seviyorum. ''

'' Tamam ben de seni seviyorum Chanyeol. ''

'' Senin bok suratını değil ya. O'nun bok suratını seviyorum. ''

'' O'nun mu? ''

'' Ya var ya hani üçüncü sınıflardan bir çocuk.. Geçen yaz beni döven işte. ''

'' Baekhyun mu? ''

'' Adını anma! Kıskanırım! ''

'' Rahat dur Chanyeol.. Chanyeol kıpırdama çımarayım şunu.. Kıpırdama yapamıyorum! Dursana sokayım şunu! Ah, acıyor dur ya! ''

'' Kalk sevgilimin altından! ''

Kyungsoo, Jongin'in odasına dalmadan önce kapının önünden aldığı şemsiyeyi odanın içine doğru savurmaya başlamıştı. Bir elini gözüne kapatmış, diğer eliyle şemsiyeyi sıkıca kavramıştı. Jongin anlamsız gözlerle Kyungsoo'yu izliyor ve istemsizce gülümsüyordu bu şapşal haline, saçını Chanyeol'un elleri arasından kurtarıp yürümeye başlamıştı Kyungsoo'ya doğru. Luhan'ın ne zamandır bir nefret olduğunu Kyungsoo'ya bakınca anlamıştı. Aslında ikisi de aynıydı, ikisincisi gibiydi Luhan'ın ama tek farkı vardı Kyungsoo'nun; o her zaman Jongin'i sevmişti. Bileklerini okşayıp elini beline yerleştirmekti planı Jongin'in, Kyungsoo'yu kendine çekmek ve sıkıca bedenine bastırıp öpmekti planı. Adım adım Kyungsoo'ya ilerlerken diliyle dudaklarını ıslatıyordu Jongin. O'na karşı koymalıydı ama nasıl yapabilirdi ki bunu?