Ο ΑΠΑΓΩΓΕΑΣ ΜΟΥ

1

"Ειρήνη, κατέβα κάτω τώρα!" Την άκουσα να φωνάζει από το ισόγειο.

"Ηρεμησε Πηνελόπη, έρχομαι." Της απάντησα καθώς κατέβαινα τις σκάλες.

Μπήκα στη κουζίνα και κάθισα στο τραπέζι απέναντι στη θετή αδερφή μου. Έτρωγε ήσυχα το πρωινό της και διάβαζε κάποιο απ'τα χιλιάδες βιβλία της. Ήταν ντυμένη στην τρίχα, όπως και η θετή μητέρα μου, που τώρα έπλενε τα πιάτα. Θα έλεγε κανείς πως βρισκόντουσαν σε επίσημη εκδήλωση και όχι στην κουζίνα του σπιτιού τους. Εγώ αντίθετα ήμουν ακόμα με της πυτζάμες.

"Ξέρεις τι ώρα είναι Ειρήνη?" Με ρώτησε ενώ σκούπιζε ενα πιάτο.

"Έντεκα σχεδόν." Της είπα.

"Και είναι ώρα αυτή να ξυπνάς? Χάνεις όλο το πρωί."

"Ε και? Εχθές τελείωσε το σχολείο οπότε από δω και πέρα μπορώ να κοιμάμαι όσο θέλω." Είπα ενώ έτρωγα ένα κρουασανακι.

"Θεέ μου, γιατί δεν μπορείς να είσαι περισσότερο σαν την αδερφή σου που είναι πάντα συνεπής και υπάκουη?" Αναρωτηθηκε αγανακτισμένη η μητέρα μου.

"Κρίμα που δεν είμαι όμως!" Της απάντησα κοφτά.

Όποια διαφωνία και να έχω μαζί της, καταλήγει στο γεγονός ότι δεν μοιάζω με την μικρότερη αδερφή μου Στέλλα, η οποία κατα τα λεγόμενα όλων, είναι τέλεια. Άριστη μαθήτρια από την πρώτη δημοτικού, με καθωσπρέπει συμπεριφορά, είναι πάντα παράδειγμα για όλους. Εμένα πάλι με αντιμετωπίζουν ως το μαύρο πρόβατο της οικογένειας. Δεν μπορώ να συμμορφωθώ με τους κανόνες λένε και παω κόντρα σε όλους. Ναι, ίσως αν είσασταν πιο λογικοί και λιγότερο οπισθοδρομικοί να μην σας πήγαινα κόντρα αλλά ετσι όπως είστε σας αξίζει.

"Τέλος πάντων, δεν έχω καμία όρεξη να μαλώσω μαζί σου. Τι σκοπεύεις να κάνεις σήμερα?" με ρώτησε αλλάζοντας θέμα.

"Θα βγω μια βόλτα μέχρι το κέντρο να αγορασω ένα φόρεμα για το πάρτυ." Μια από της κολλητές μου, η Αλεξία, έκανε πάρτυ σήμερα για να γιορτάσουμε την αποφοίτηση από το λύκειο και ήταν καλεσμένη όλη η τρίτη λυκείου του σχολείου. Μετά από πολλά παρακάλια, είχα πείσει την Πηνελόπη και τον Γιάννη, το θετό πατέρα μου, να με αφήσουν να πάω.

"Εντάξει, αλλά να γυρίσεις σπίτι πριν την ώρα του μεσημεριανού." Με προειδοποίησε η Πηνελόπη. "Ξέρεις οτι ο πατέρας σου θυμώνει όταν δεν τρώμε όλοι μαζί."

"Καλά." Σηκώθηκα απ'την καρέκλα και πήγα στο δωμάτιο μου να ντυθώ. Η αγορά κλείνει στις δύο, οπότε δεν χρειάζεται να βιαστώ. Έχω αρκετό χρόνο να βρω το τέλειο φόρεμα για απόψε.

Λίγη ώρα μετά ήμουν έτοιμη. Κατέβηκα τα σκαλιά και προχώρησα προς την εξώπορτα.

"Φεύγω." Φώναξα και έκλεισα δυνατά την πόρτα πίσω μου.