Ο ΑΠΑΓΩΓΕΑΣ ΜΟΥ

25

Το τραγούδι είναι το You found me των The Fray. Από τα αγαπημένα μου τραγούδια, αξίζει να το ακούσετε♥

Μιχάλης POV

Φτάσαμε στο κοντινότερο νοσοκομείο μετά από λίγη ώρα. Πήρα την Ειρήνη στην αγκαλιά μου και την πήγα στα επείγοντα. Είπα στο γιατρό τι συνέβη και αμέσως την έβαλε σ' ένα φορείο και την πήρε για εξετάσεις.

"Η κοπέλα σου είναι?" Με ρώτησε μια νοσοκόμα.

"Ναι."

"Την αγαπάς πολύ."

"Πιο πολύ κι απ' τη ζωή μου."

"Φαίνεται. Αλλιώς δεν θα βρισκόσουν εδώ τώρα, σ' αυτή την κατάσταση. Τι λες, δεν έρχεσαι να καθαρίσω τις πληγές στο πρόσωπο σου πριν μολυνθούν?"

Έγνεψα καταφατικά και την ακολούθησα σε ένα από τα δωμάτια. Κάθισα σε μια καρέκλα κι εκείνη ξεκίνησε να απολυμένει τα τραύματα.

Ο Παύλος είχε καταφέρει να ρίξει δυο-τρεις καλές μπουνιές, είχαν αφήσει σημάδι.

Κοίταξα τα χέρια μου. Οι γροθιές μου ήταν γδαρμένες και ματωμένες.

"Μπορείς να κάνεις κάτι και γι' αυτό?" Ρώτησα, δείχνοντας της τα χέρια μου.

"Φυσικά."

Καθαρίζει το ξεραμένο αίμα και περιποιείται τις γρατζουνιές.

"Έτοιμος." Μου λέει.

"Ευχαριστώ πολύ."

"Τίποτα. Τη δουλειά μου έκανα μόνο."

Σηκώνομαι και επιστρέφω στην αίθουσα αναμονής. Κανένα νέο από την Ειρήνη ακόμα. Όσο περιμένω, τόσο περισσότερο ανησυχώ.

Κάποια στιγμή χτυπάει το κινητό μου. Η Νεφέλη. Ωχ, ξέχασα να τους ενημερώσω ότι είμαστε καλά. Δεν πειράζει, θα της τα πω τώρα.

"Έλα Νεφ."

"Γεια σου Μιχάλη, πού είστε?"

"Στο νοσοκομείο."

"Όλα καλά? Πώς είναι η Ειρήνη?"

"Δεν ξέρω ακόμα. Την έχουν για εξετάσεις."

"Αααα καλά, πάρε με αν έχουμε νεότερα."

"Εντάξει."

"Ξέχασα να σου πω, μόλις βγείτε απ' το νοσοκομείο, σας θέλει ο Μαυρίδης στο τμήμα.

"Εντάξει, σ' αφήνω τώρα γιατί βλέπω το γιατρό."

"Τα λέμε."

Κλείνω το τηλέφωνο και κατευθύνομαι προς τον γιατρό.

"Είστε συγγενής της?" Ρωτάει.