Ο ΑΠΑΓΩΓΕΑΣ ΜΟΥ

26

"Νομίζω πως εγώ ξέρω που είναι." Είπα και γύρισαν και οι δυο να με κοιτάξουν απορημένοι.

"Εξήγησε μου." Ζήτησε ο Μαυρίδης.

"Όταν ήμουν μαζί του, κάποιος τον πήρε τηλέφωνο."

Flashback

Απεγνωσμένη, το μόνο που μπορεί να με σώσει είναι ένα θαύμα. Σοριασμένη στο πάτωμα, τον παρακολουθώ να γυαλίζει το όπλο του.

Ένας διαπεραστικός ήχος τρυπάει τ' αυτιά μου. Ο Παύλος σηκώνεται απότομα και βγαίνει έξω.

Τον ακούω να μιλάει μα δεν ακούω τις απαντήσεις. Άρα είναι τηλεφωνική βη συζήτηση. Προσπαθώ να καταλάβω τι λέει. Τα καταφέρνω χάρη στην κακή ηχομόνωση.

"..."

"Ναι, κατάλαβα."

"..."

"Θα έρθω μόλις ξεφορτωθώ τη μικρή και τον μαλάκα."

"..."

"Μην ανησυχείς, δεν θα με δει κανένας. Η περιοχή γύρω απ' το εργοστάσιο είναι εγκαταλειμμένη. Δεν πλησιάζει κανείς από τότε που σταμάτησε η εμφιάλωση!"

"..."

"Εντάξει, τα λέμε στην αποθήκη όταν τελειώσω από δω."

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, επιστρέφει μέσα και συνεχίζει να επεξεργάζεται το περίστροφο.

Υποθέτω πως μιλούσε με κάποιον συνεργό του. Μάλλον κανόνισαν συνάντηση. Σε κάποιο εργοστάσιο εμφιάλωσης ίσως.

Τέλος flashback

"Το παλιό εργοστάσιο εμφιάλωσης νερού!" Αναφώνησε ο Μιχάλης. "Βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη. Εκεί πρέπει να κρύβεται!"

"Μπορεί να έχεις δίκιο." Συμφώνησε ο διοικητής. "Κανείς δεν θα σκεφτόταν να ψάξει εκεί, είναι η ιδανική κρυψώνα για έναν εγκληματία σαν κι αυτόν."

Στράφηκε σε μένα. "Η πληροφορία που μας έδωσες Ειρήνη είναι πολύτιμη. Θα μας βοηθήσει να πιάσουμε επιτέλους αυτό τον τόσο επικίνδυνο άνθρωπο! Θα αναλάβω προσωπικά τη δημιουργία μιας επίλεκτης ομάδας αστυνομικών με σκοπό τη σύλληψη του Παύλου."

"Σας ευχαριστούμε διοικητά." Μίλησε ο Μιχάλης εκ μέρους και των δυο μας. "Μας θέλετε κάτι άλλο?"

"Όχι παιδιά μου, μπορείτε να πηγαίνετε. Μείνετε στο σπίτι, όπου θα είστε ασφαλείς. Θα σας ειδοποιήσουμε όταν συλληφθεί."

Τον χαιρετήσαμε ευγενικά και φύγαμε.

Έξω από το αστυνομικό τμήμα μας περίμεναν ο Δημήτρης, ο Τόλης και η Νεφέλη, η οποια μόλις με είδε έτρεξε στην αγκαλιά μου.