Ο ΑΠΑΓΩΓΕΑΣ ΜΟΥ

3

Βγήκα έξω την ίδια στιγμή που ο Στέφανος σταματούσε μπροστά στο σπίτι μου.

"Ωραίο timing." Μου είπε ενώ άνοιγα την πόρτα του συνοδηγού.

"Ευχαριστώ!" Χαμογέλασα και κάθισα στη θέση δίπλα του, κλείνοντας τη πορτα. Έβαλε μπροστά και ξεκινήσαμε.

"Έτοιμη για τρελό πάρτυ?" Ρώτησε.

"Εννοείται, είναι το πάρτυ αποφοίτησης! Μια φορά τελειώνει κανείς το λύκειο!" Απάντησα ενθουσιασμένη.

"Αυτό ξαναπέσ'το!" Συμφώνησε ενώ έστριβε δεξιά στην επόμενη διασταύρωση.

"Εμμ, το σπίτι της Αλεξίας είναι από την άλλη μεριά." Του επισήμανα.

"Ναι, αλλά οι γονείς της γύρισαν νωρίτερα και δεν μπορούμε να κάνουμε το πάρτυ εκεί, έτσι το μεταφέραμε στο σπίτι της Φένιας. Εκεί πάμε τώρα." Είπε. Η Φένια είναι κι αυτή κολλητή μου. Την παρέα μας συμπληρώνουν η Μαρκέλλα, κολλητή μου κι εκείνη, και το αγόρι της ο Θέμης, κολλητός του Στέφανου.

"Έπρεπε να μου το είχες πει! Το σπίτι της είναι κοντά στο δικό μου και θα μπορούσα να είχα περπατήσει για να μην σε βάλω σε κόπο."

"Ειρήνη, είσαι κολλητή μου. Το να περάσω να σε πάρω είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω. Βγες τώρα γιατί φτάσαμε." Πάρκαρε, κατεβήκαμε και προχωρήσαμε. Η πόρτα ήταν ανοιχτή και μπήκαμε μέσα. Δυνατή μουσική αντηχούσε παντού και υπήρχε ήδη πολύς κόσμος ενώ άτομα συνέχιζαν να έρχονται κάθε λεπτό.

"Πάμε να βρούμε τους υπόλοιπους? " Πρότεινε ο Στέφανος καθώς περνούσε ανάμεσα από το πλήθος μ' εμένα να ακολουθώ. 

Προσπαθούσαμε να εντοπίσουμε την υπόλοιπη παρέα όταν ακούσαμε τη φωνή της Φένιας κάπου πίσω μας. "Ήρθατε επιτέλους!"

Γυρίσαμε και την είδαμε να πλησιάζει, ακολουθούμενη από την Αλεξία.

"Γειά Φένια! Τι όμορφη που είσαι!" Είπα και την αγκάλιασα. Έδειχνε υπέροχη με το λευκό της φόρεμα και τα μακριά μαύρα μαλλιά της που έπεφταν κυματιστά στους ώμους της.

"Ευχαριστώ πολύ! Αλλά κι εσύ δεν πας πίσω! Κουκλάρα!" Μου επέστρεψε το κοπλιμέντο.

Την ευχαρίστησα και μετά αγκάλιασα και την Αλεξία. Ήταν κι εκείνη εκθαμβωτική. Φορούσε ενα ψηλόμεσο τζιν σορτσάκι κι ενα άσπρο κοντό τοπ με βαθύ ντεκολτέ. Τα μαλλιά της ήταν μαζεμένα σε μια ψηλή αλογοουρά.

"Πού είναι οι άλλοι?" Ρώτησα κοιτώντας γύρω μου.

"Στην κουζίνα, βάζουν ποτό." Απάντησε η Φένια. "Πάμε να τους βρούμε."