Ο ΑΠΑΓΩΓΕΑΣ ΜΟΥ

27

Το τραγούδι είναι το Dust in the wind των Kansas. Βάλτε το να παίζει όσο διαβάζετε τις τελευταίες σκηνές.

Επιστρέψαμε σπίτι. Ευτυχώς τα αίματα στην σκάλα είχαν καθαριστεί. Ο Μιχάλης με βοήθησε να την ανέβω για να φτάσω μέχρι το δωμάτιο μου.

"Πέσε κοιμήσου για λίγο." Πρότεινε. "Θα σου κάνει καλό. Πέρασες πολλά, ο οργανισμός σου έχει εξασθενήσει."

"Μάλιστα γιατρέ. Καμία άλλη συμβουλή?" Τον πείραξα.

"Ναι. Πρόσεχε με ποιόν τα βάζεις πριγκίπισσα, γιατί οι πράξεις σου έχουν συνέπειες." Είπε χαμογελώντας.

Την επόμενη στιγμή βρέθηκα ξαπλωμένη στο μαλακό στρώμα, κι εκείνος από πάνω μου με γαργαλούσε.

"Χαχαχα σταμ...χαχαχαχα σταματά!" Προσπάθησα να πω ενώ γελούσα δυνατά και ακατάπαυστα.

"Όχι μέχρι να πεις τη μαγική λέξη." Συνέχισε να με βασανίζει γλυκά.

"Πα...χαχαχα παρακαλώ?"

"Η μαγική λέξη ήταν Εντάξει Μιχάλη, θα κοιμηθώ αλλά θα δεχτώ και το παρακαλώ." Σταμάτησε να με γαργαλάει και με κοίταξε στα μάτια. Έπειτα, ένωσε τα χείλη μας σ' ένα τρυφερό φιλί που κατέληξε παθιασμένο και διεκδικητικό.

Απομακρυνθήκαμε για να πάρουμε ανάσα.

"Μου έλειψες τόσο πολύ." Μίλησε πρώτος.

"Κι εμένα. Μην με αφήσεις ξανά." Τον παρακάλεσα.

"Ποτέ αγάπη μου, ποτέ. Στο υπόσχομαι." Με φίλησε απαλά στο μέτωπο.

"Ξεκουράσου τώρα." Σηκώθηκε να φύγει.

"Μείνε εδώ." Ψιθύρισα. "Δεν θέλω να φύγεις."

"Ό,τι θέλει το μωρό μου." Χαμογέλασε και ήρθε να ξαπλώσει δίπλα μου. Με πήρε αγκαλιά και βυθίστηκα στο άρωμα του. Ακούμπησα το κεφάλι μου στο στέρνο του και αποκοιμήθηκα σχεδόν αμέσως.

Νεφέλη POV

"Ο Μιχάλης πήγε την Ειρήνη επάνω." Ανακοίνωσε ο Δημήτρης. "Πάω κι εγώ για ύπνο. Έχουμε να κοιμηθούμε από προχθές και είμαι πτώμα."

"Κι εγώ το ίδιο." Συμφώνησε ο Τόλης. "Όλη αυτή η υπόθεση με την απαγωγή μας κράτησε ξάγρυπνους."

"Εσύ τι θα κανεις Νεφ?" Ρωτάει ο ξανθός μου φίλος.

"Δεν ξέρω." Απαντάω. "Μάλλον θα κάτσω να δω λίγο τηλεόραση και μετά θα κοιμηθώ."

"Οκει, απλά μην έχεις πολύ ψηλά την ένταση." Με προειδοποίησε.

"Μην ανησυχείτε, δεν θα σας ξυπνήσω." Τους καθησύχασα.