Ο ΑΠΑΓΩΓΕΑΣ ΜΟΥ

18

Ημέρα 6, Νεφέλη POV

"Παιδιά, φεύγω." Φώναξα για να με ακούσουν.

"Ντάξει Νεφ, τα λέμε." Απάντησε ο Δημήτρης.

Θα πήγαινα να συναντήσω μερικές συμφοιτήτριες στη πλατεία του Πύργου. Είχαμε κανονίσει να βγούμε για καφέ.

Περπατούσα δίπλα στο λιμάνι μέχρι που έφτασα στο προορισμό μου. Κοίταξα το ρολόι μου. Είχα φτάσει νωρίς, μα δεν με πείραζε. Θα μπορούσα να απολαύσω λίγο από την ηλιόλουστη σημερινή μέρα.

Κάθισα στο γρασίδι, κάτω από τη σκιά ενός δέντρου και έβαλα τα ακουστικά μου. Παρατηρούσα τους γύρω μου. Παιδιά στην ηλικία μου τα περισσότερα, αρκετά μάλιστα τα ήξερα από τη σχολή.

Η ματιά μου έπεσε σ' ένα αγόρι που καθόταν παραδίπλα. Ήταν όμορφος, μελαχρινός με καστανά μάτια και ωραίο σώμα. Μου έκανε εντύπωση.

Εκείνη τη στιγμή γύρισε το κεφάλι και τα βλέμματα μας συναντήθηκαν. Χαμογέλασε. Χαμογέλασα κι εγώ.

Σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μου. Κάθισε δίπλα μου.

"Γεια." Με χαιρέτησε.

"Γεια."

"Είμαι ο Άγγελος." Συστήθηκε.

"Νεφέλη, χάρηκα για τη γνωριμία."

"Κι εγώ."

"Λοιπόν Άγγελε, δεν σε έχω ξαναδεί εδώ γύρω." Είπα.

"Ναι, είμαι καινούργιος στη πόλη. Πήρα μεταγραφή στο Αριστοτέλειο, οπότε ήρθα από τώρα να μείνω σ' ένα φίλο μου όσο ψάχνω για σπίτι."

"Στο Αριστοτέλειο ε? Κι εγώ εκεί πηγαίνω. Τι σπουδάζεις?" Ρώτησα

"Οικονομικές επιστήμες, εσύ?"

"Γαλλική φιλολογία."

"Ααα ωραία!"

Συζητούσαμε για αρκετή ώρα, μέχρι που είδα την παρέα μου να πλησιάζει.

"Δυστυχώς, πρέπει να φύγω."

"Κρίμα." Σχολίασε και άρχισα να απομακρύνομαι.

"Νεφέλη, περίμενε!" Φώναξε.

"Τι έγινε?"

"Θα μου δώσεις το τηλέφωνο σου?"

"Ναι φυσικά!" Συμφώνησα και το έδωσα το νούμερο μου. "Πάρε με αν χρειαστείς κατι."

"Σίγουρα."

Τον αποχαιρέτησα και έφυγα για να προλάβω τα κορίτσια που με περίμεναν.

Ημέρα 7,Ειρήνη POV