Όταν είχα πια ντυθεί, κοίταξα τον εαυτό μου στον ολόσωμο καθρέφτη που υπήρχε δίπλα στην πόρτα. Τα ρούχα που μου είχε δώσει η Νεφέλη ήταν άνετα και μου ταίριαζαν.
Έτοιμη πλέον, κατέβηκα τα σκαλιά και έφτασα στον πρώτο όροφο, όπου βρίσκεται η κουζίνα. Μια υπέροχη μυρωδιά ερχόταν από μέσα. Το στομάχι μου άρχισε να γουργουρίζει. Η τελευταία φορά που έφαγα ήταν χθες το μεσημέρι και τώρα πεινούσα σαν τρελή.
Μπήκα στο δωμάτιο και τους είδα όλους καθισμένους γύρω από το τραπέζι, εκτός από τη Νεφέλη που σέρβιρε.
"Ήρθες επιτέλους." Είπε ενώ τοποθετούσε πιάτα γεμάτα φαγητό στο τραπέζι. "Κάτσε να φάμε."
Κάθησα στην άδεια καρέκλα δίπλα στον Μιχάλη. Η Νεφέλη έφερε ένα πιάτο και το έβαλε μπροστά μου. Μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα, από τα αγαπημένα μου φαγητά!
Αφού σιγουρεύτηκε πως είχαμε ότι χρειαζόμασταν, κάθισε κι εκείνη απέναντι μου, ανάμεσα στον Δημήτρη και τον Τόλη.
Πήρα μια πιρουνιά μακαρόνια και δοκίμασα. Ήταν το κάτι άλλο! Η γεύση της σάλτσας ήταν έντονη, και έδινε μια νότα ιδιαιτερότητας σ' ένα κατά τ' άλλα απλοϊκό φαγητό όπως η μακαρονάδα.
"Είναι πεντανόστιμο!" Αναφώνησα. "Ποιός το έφτιαξε?"
"Εγώ." Απάντησε ο Τόλης.
Ξαφνιάστηκα. "Δεν περίμενα πως ήξερες να μαγειρεύεις."
"Μην με υποτιμάς, μικρή. Φυσικά και ξέρω να μαγειρεύω. Κάποιος πρέπει να τους ταΐζει." Έδειξε τους υπόλοιπους.
"Χα χα χα." Γέλασε η Νεφέλη σαρκαστικά. "Όλοι ξέρουμε να μαγειρεύουμε."
"Απλά εγώ είμαι καλύτερος και απ' τους τρεις σας." Της είπε ο Τόλης.
"Δεν αντιλέγω σ' αυτό." Η κοπέλα συμφώνησε μαζί του.
Το υπόλοιπο μεσημεριανό πέρασε χωρίς να συμβεί κάτι ιδιαίτερο. Τα παιδιά συζητούσαν μεταξύ τους για διάφορα θέματα, ενώ εγώ έτρωγα με ησυχία.
Όταν είχαμε τελειώσει όλοι, η Νεφέλη σηκώθηκε να μαζέψει το τραπέζι.
"Θέλεις βοήθεια?" Τη ρώτησα.
"Ναι, ευχαριστώ πολύ." Απάντησε.
"Δεν κάνει τίποτα." Την διαβεβαίωσα.
Τοποθετήσαμε τα χρησιμοποιημένα σκεύη στο νεροχύτη. Ετοιμαζόμουν να τα πλύνω, αλλά εμφανίστηκε ο Μιχάλης.
"Νομίζω πως θα το αναλάβω εγώ αυτό, πριγκίπισσα." Είπε.
Πριγκίπισσα? Από που κι ως που με αποκαλεί πριγκίπισσα?
DU LIEST GERADE
Ο ΑΠΑΓΩΓΕΑΣ ΜΟΥ
Romantik"10 χρόνια δυστυχίας. 10 χρόνια παγιδευμένη σε μια οικογενεια που στερεί την ελευθερία μου. Θελω να φυγω, να ξεφύγω από τη μίζερη ζωή μου." Αυτή είναι η μοναδική επιθυμία μιας κοπέλας που σύντομα θα καταλάβει ότι πρέπει να προσεχείς τι εύχεσαι γιατί...