Ο ΑΠΑΓΩΓΕΑΣ ΜΟΥ

28

Έβλεπα το ασθενοφόρο να απομακρύνεται γρήγορα, μεταφέροντας το άτομο που είχε γίνει ολόκληρη η ζωή μου και τώρα κοντεύω να τον χάσω.

"Πρέπει να πάω στο νοσοκομείο, πρέπει να βρίσκομαι δίπλα του! Κι αυτός και η κολλητή μου κινδυνεύουν! Πηγαίνετε με." Παρακάλεσα τους αστυνομικούς.

"Ηρέμησε κορίτσι μου." Προσπάθησε να με καθησυχάσει ο Μαυρίδης. "Όλα θα πάνε καλά. Υπάρχει ακόμα ελπίδα."

"Σας παρακαλώ, θέλω να πάω. Βοηθήστε με." Ικέτεψα.

"Εντάξει, εντάξει. Ένα περιπολικό θα μεταφέρει εσένα και τους φίλους σου." Έκανε νόημα σ' έναν από τους βοηθούς του κι εκείνος μας οδήγησε στο αυτοκίνητο.

Σ' όλη τη διαδρομή δεν σταμάτησα να σκέφτομαι. Κι αν πεθάνει, εγώ τι θα κάνω? Ποιός λόγος θα υπάρχει να ζω?

"Μη χάνεις τις ελπίδες σου." Με παρηγόρησε ο Δημήτρης. "Ο Μιχάλης ήταν πάντοτε αγωνιστής. Θα τα καταφέρει."

Δεν απάντησα, δεν ήξερα τι να πω. Προσευχόμουν σιωπηλά να έχει δίκιο.

Όταν φτάσαμε επιτέλους, έτρεξα σαν μανιακή μέσα. Πρέπει να βρω κάποιον, πρέπει να μάθω τι έγινε!

Στο γραφείο υποδοχής βλέπω μια νοσοκόμα σκυμμένη πάνω από κάτι έγγραφα.

"Γεια σας."

Σηκώνει το βλέμμα της και με κοιτάει εξεταστικά.

"Γεια σας, μπορώ να σας βοηθήσω σε κάτι?"

"Πριν λίγο έφτασαν εδώ δύο παιδιά, θύματα πυροβολισμού. Μήπως ξέρετε που είναι?" Ρωτάω.

"Ναι. Ο νεαρός μπήκε αμέσως για χειρουργείο. Η κατάσταση του είναι πολύ κρίσιμη, μα υπάρχει πιθανότητα επιβίωσης. Όσο για την κοπέλα..." Έκανε μια παύση και καθάρισε το λαιμό της. "Λυπάμαι μα δεν τα κατάφερε. Απεβίωσε στο ασθενοφόρο. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Όταν έφτασε ήταν ήδη νεκρή."

Ώστε είναι νεκρή! Δεν πρόλαβε καν να φτάσει στο νοσοκομείο! Είναι άδικο! Δεν έπρεπε να πεθάνει! Δεν ήταν μπλεγμένη σε όλο αυτό! Μια αθώα κοπέλα ήταν! Δεν έφταιξε σε τίποτα, μα τώρα έπαψε να υπάρχει!

Κι όλα αυτά εξαιτίας ενός μαλάκα! Στέρησε τη ζωή της κολλητής μου κι έφερε το άνθρωπο που αγαπώ πιο πολύ απ' τον καθένα στο χείλος του θανάτου, να παλεύει για να ζήσει.

Βέβαια, πέθανε κι εκείνος. Αλλά γι' αυτόν ο θάνατος ήταν λύτρωση, όχι τιμωρία! Ήταν ένας τρόπος να αποφύγει τις συνέπειες των πράξεων του, να μην υποφέρει όσο του άξιζε! Γιατί του άξιζε να υποφέρει πολύ, όσο υποφέρουμε κι εμείς κι ακόμα περισσότερο!