#OHA BERİL NE ARA?!

122 33 2
                                    

Multi: Abhel grubu

Ertesi gün Hamra'larda sabahladığımızdan boynum tutulmuştu. Sağa sola çevirip şıklattıktan sonra yattığım yerde gerindim. Banyo da sırayla rutin işlerimizi hallederken Hamra hepimize kıyafet seçiyordu. Bana seçtiği siyah dar paça ve beyaz tişörtü giyip üstüne Barlas'ın gömleğini üzerime geçirdim. Lamia bana sırıtarak baksa da ben paldır küldür kahvaltıya koştum.

Okula geldiğimizde müdüre görünmeden sınıflara geçtik. Kaya ve Barlas sırıta sırıta yanlarımıza geldi. Bunlar bayağı bayağı dost olmuşlar. Barlas yanıma oturunca ona ters ters baktım. Beni umursamadan sırt çantasından defterini çıkarttı ve bir şeyler karaladı. Daha fazla dayanamayarak omzuna yumruğumı geçirdim.

" Ne var Anka? " dedi, sert bir şekilde. Bana neden böyle davrandı ki şimdi? Konuşma tarzını umursamadan;

" Ayırdığın insanlarla şimdi dost mu oldun? " dedim.

" Ben olmasaydım onlar nah barışırdı. " deyip önüne dönünce sinir küpüne döndüm. Kütük kafa sanki ben ona ne yaptım?

Teneffüslerde onlu takım olarak gezdiğimiz için müdür okul çıkışı bizi uyarıp sakın bir şey yapmayın gibisinden şeyler söyleyip gönderdi. Barlas'ın arabasına Emir ve Ökmen binince yürümek istediğimi söyleyip bizimkilerin yanından hızla ayrıldım. Bu çocuğun derdi neydi böyle?

Kulaklıklarımı kulağıma yerleştirdim ve Cem Adrian listesini açtım. Yaklaşık olarak 1 saat yürümem gerekiyordu. Yapacak bir şey yok diyerek tabana kuvvet yapıp yürüdüm. Yarım saat sonra yürüyecek gücüm kalmamıştı. Zaten ben hiçbir zaman yürümeye alışkın biri olmamıştım. En fazla 45 dakika yürüyebilir sonra tükenirdim. Taksiye binmemek gibi bir aptallık yaptığımı yeni farkediyor olmam büyük hayal kırıklığı yaşatmıştı. Hiçbir taksi numarası bilmediğimden ve birilerini aramaya üşendiğimden yürümeye devam ettim. Yarın okula gitmem biraz dinlenir ve rahatlardım.

Zar zor vardığım evde yine annem ve babam yoktu. Şaşırdım mı? Hayır. Odama gidip kıyafetlerimi çıkardım. Lan yine Barlas'ın gömleği üzerimde kalmış! Telefonumu elime alıp mesaj attım.

Müsait olduğunda gömleğini al. Getirmekle falan uğraşamam. -A

Mavi pijamalarımı giyip kendimi yatağıma attım ve komodinimin üzerinde ki kitabı alıp okumaya başladım. 2 saat sonra gözlerimi dinlendirmek için gözlerimi kapattığımda telefonum titredi.

O zaman kapıyı aç. -B

Barlas'a cevap vermek yerine kafamı yastığıma gömüp gözlerimi kapadım. Onunla uğraşamazdım gömleğini alıp giderdi. Zaten bugün sanki ona bir şey yapmışım gibi davranmıştı. Kıçı kalkmıştı resmen. Kapı açıldığında ıslık sesleri git gide yükseliyordu. Nefesimi iyice düzene sokup gömleğini alıp gitmesini bekledim.

" Uyumadığını biliyorum." dedi. Nerde yanlış yaptım acaba? " Kaşlarını çatmasaydın bari." diye devam etti.

" Gömleğini al ve git." dedim, gözlerimi hiç açmadan.

" Peki yarın okulda ayrıntılı konuşuruz."

Yarın okula gelmiyorum demek istesem de demedim ve uykuya dalmak için sarf ettiğim çabaya biraz daha yüklendim. Yanımda ağırlık hissedince gözlerimi hayvan gibi açtım. O ise umursamadan yanıma sırt üstü uzandı.

" Bugün babamın ölüm yıldönümü." dedi. Hiç tepki vermeden dinlemeye devam ettim. " O yüzden böyleyim yani agresif." kafamı sallayıp diğer tarafa döndüm. Kaya'ya gelince agresif olmuyordu ama benimle konuşurken agresif oluyordu.

Iskalama AşkHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin