Iskalama Aşk

#HASTALIK.

" Nasıl düzelebilir ki Barlas?" dedim, " Resmen ailem bitti."

" Senin bir ailen bittiyse, diğer ailen başladı. Bende senin bir ailenim artık." dediğinde hafiften tebessüm ettim. " Sana aşığım." dediğinde dudaklarıma baktığını fark ettim.

" Sana aşığım." dedim, bende Onunkilere bakarak. Şu an Ona o kadar ihtiyacım vardı ki, öpeceği yerde kırıklarım son bulacakmış gibi hissediyordum.

Yaklaştığında, aramızda hiç mesafe kalmadığından gözlerimi kapattım. Kollarımı boynuna sıkıca sarıp bende Ona yaklaştım. İlk başta alt dudağımı öptükten sonra üst dudağımı öpüp anlını anlıma yasladı. Gözlerimi hafiften açtığımda gözleri kapalı bir şekilde tebessüm ettiğini gördüm. Merakıma yenik düşüp elimi kalbine koydum. O kadar hızlı atıyordu ki, gerçekten çıkacak gibiydi. Elimi biraz daha bastırınca gözlerini açıp ne yaptığıma baktı. Gülümseyip omuzlarımı silktim. Dış kapı açılınca ikimizde o tarafa döndük, bi kadın ikimize de şaşkın şaşkın bakıyordu. Sanırım Barlas'ın annesiydi ve bizim durumumuz hiç iç açıcı değildi. Mutfağın tezgahına yapışmıştım, Barlas ile sarılıyorduk ama fazla yakındık. Barlas'ı birden ittirip düzeldim.

" Barlas'cım." dedi, kadın bize yaklaşırken. " Sevgilin mi?" beni gözleriyle gösterme tavrı hiç hoşuma gitmese de önemsemedim, beni tanımıyordu sonuçta.

" Evet, anne. Sizi tanıştıracaktım ama zaman olmadı." dedi, Barlas gülümseyerek.

" Demek sonunda beni bir kızla tanıştıracaktın, ha?" dedi. Barlas'a baktığımda bana döndü, yanlış anlamamdan korkmasın diye gülümsedim. Ona güveniyordum.

" Sana her zaman 'seni tek bir kızla tanıştıracağım' derdim ya anne, işte bu kız da Anka." dediğinde yere bakıp güldüm. Kızardığıma emindim.

" Umarım kısa sürmez." dedi, merdivenlerden çıkarken. Gülüşüm solarken şaşkınca kadına baktım. Neydi bu şimdi? Beni rencide etmeye falan mı çalışıyordu?

" Ömrüm kısa değilse sürmez." dedi, Barlas. Verdiği cevaba karşılık annesi de bende iyice şaşırmıştık. Annesi daha fazla dayanamayacağına dair bakış attıktan sonra merdivenlerden çıktı. Barlas bana döndü. " Annemin kusuruna bakma."

" Önemli değil." dedim, " doğal."

Doğal falan değildi anasını satayım. Sanki kadın bana nispet yapıyormuş gibiydi. Alt tarafı oğlunun sevgilisiyim yani, beni rencide etmeye ne gerek vardı ki şimdi? Barlas ile masaya geçtiğimizde aklıma Lamia ve Çağatay'ında dosyalarını gördüğüm geldi. Birden duraksadım, onların ne işi vardı ki? Babam onlar hakkında ne biliyor olabilirdi? Lamia bizim çocukluk arkadaşımızdı sonuçta. Ama bize yurt dışına gittiğini söylemişti hemde nedenini belirtmeden. Çağatay'ı ise tanımıyordum. Hayatımıza bir anda Lamia'nın sevgilisi olarak girmişti ve biz her ikisini de sorgulamamıştık.

" Ne düşünüyorsun?" dedi, Barlas. Elimde ki çatalı tabağa koyup baktım.

" Babamın dosyalarında Lamia ve Çağatay'ın dosyaları da vardı."

" Onlar ne alaka?" dediğinde kafamı salladım.

" Bende bilmiyorum."

" Şu Lamia size yurt dışına gittiğini söylememiş miydi?" dediğinde benimle aynı şeyleri düşünüyordu.

" Evet, hemde sebebini söylemeden." dedim. " Bir boklar dönüyor Barlas. Ve benim çözmem gereken boklar."

" Fazla uğraşma Anka. Sonunda üzülmenden korkuyorum." dedi.

" Hayır." dedim, gayet keskin sesimle," babama bir şeyler oldu. Hatta babama değil tüm aileme. Tek ayakta duran benim ve aileme neler olduğunu çözeceğim. Ya annem bana sarılmıyor artık ya? "