Iskalama Aşk

#ABİM.

'' Naber karşiim?'', dedi. Tamamiyle yere oturunca yüzünü seçebildim. Ağzım açılmış kim olduğunu çözmeye çalışıyordum. Evet, bu dosyada gördüğüm kişiydi. Evet, bu abimdi. Evet, tam karşımda duruyordu. Ve evet, ben Onun abim olduğunu kabullenemiyordum. Ta 5 dakika önce dosyasına bakmış, babam yani fuuşçu tarafından satıldığını öğrenmiştim. Ağlayarak, fotoğraflarına bakmıştım. Lamia ve Çağatay için feda edildiğini öğrenmiştim. Ve şu an karşımdaydı. Diz çökmüş, ellerini yere koymuş, kafasını hafiften eğmiş, sırıtıyordu. Konuşmak için ağzımı açıp tekrar kapattım. Ne söyleyebilirdim ki? 3 yıldır görmediğim abime, konuşmadığım, sarılmadığım, öpüp koklamadığım, kavga etmediğim, inanmasamda öldüğünü sandığım, her yıl mezarına gidip çiçekler koyup anılarımı anlattığım abim şu an karşımda dururken ben Ona ne diyebilirdim? Şaşkınlığım inme getirmiş olmalıydı. Agha, elini uzatıp beni dürttü. '' İyi misin?'' dedi.

'' Gerçek misin?'' dedim, az önce sorduğu soruyu umursamayarak. Gerçek miydi tüm bu olanlar? Barlas'ın hayatıma girişi, Lamia'nın dönüşü, neşeli bir gruba sahip olmam, babamın bir pislik olduğunu öğrenmem, annem ile babamın boşanması, abimin geri gelmesi... Tüm bunlar gerçek miydi, sahiden? Kafasını salladığında dizlerimin üzerinde emekleyerek yaklaştım. Elimle yüzüne dokundum, daha yeni tıraş olmuştu. Dudağımı ısırdım. Omzuna kayan elimle hızla sarıldım. '' Abim!'' dedim, içten. Sıkı sıkı sarıldığım boynuna karşılık ellerini belime yerleştirip kafasını boynuma gömdü.

'' Kardeşim!'' dedi, boynumun kokusunu içine çekerken.

'' Bir daha gitme! Yalvarırım bir daha gitme!''

'' Gitmeyeceğim,'' saçlarımı okşadı, '' seni bir daha asla bırakmayacağım. Söz veriyorum! Hep yanında kalacağım.''

'' Toparlanamadım abi! Sen gittikten sonra ben, ben olmaktan çıktım! Ben asla seninle olan ben olmadım! Sana davrandığım gibi başkasına davranmadım! Seni çok özledim! Seni asla unutmadım, abi. Her zaman aklımdaydın, her anımda yanımda olmanı istedim! Saçımı çekmeni özledim ulan! Birbirimize bağırıp çağırmayı özledim! Abi ben seni çok özledim!''

'' Gitmek istemedim hiç Anka. Asla seni bırakıp gitmek istemedim! Yanında kalmak, sana sarılmak, sana kardeşim demek istedim her seferinde. Seni hep yanımda taşıdım! Hatırlıyor musun? Bana bir bileklik yapmıştın? Onu hiç çıkarmadım. Ne zaman sana ihtiyacım olsa Onu tuttum, sanki sana tutunur gibi! Ulan cadı, bende seni çok özledim be!''

Ayrıldığımızda abimin ilk defa ağladığını gördüm. Saçlarımı öpüp geri çekildiğinde gülümsedim.

'' Neden daha önceden gelmedin?''

'' Bunları şu an konuşmak istiyor musun, gerçekten?'' dedi, gözleriyle arkamı göstererek. Dönüp baktığımda Barlas bize bakıyordu. Ben, Onu tamamen unutmuştum oysa ki!

'' Senden sonra güvendiğim tek insan O. Hem her şeyi biliyor zaten. '' dedim. Abim kafasını salladığında elimle Barlas'ı yanıma çağırdım. Hepimiz bağdaş kurduk. Abim boğazını temizledi.

'' En baştan mı başlayayım?'' dediğinde kafamı salladım, '' O gün markete gittiğimde babam peşimden geldi. Beni durdurup nereye gittiğimi sordu.

' Markete.' dedim. Beni çekiştirip arabasına bindirdi. Resmen babam beni kaçırıyordu! ' Nereye?' diye sorduğumda cevap vermedi.

' Hayatın değişiyor, Agha. Bunu yaptığım için benden nefret etme' dedi birkaç dakika sonra.

' Hayatım nasıl değişiyor? Ne yapıyorsun ki senden nefret etmemden korkuyorsun? ' dedim. Bir yerde durduğumuzda helikopterin bizi beklediğini gördüm. İlerledik. Önüne geldiğimizde bana döndü.