Iskalama Aşk

#FOTOĞRAF.

Gözlerimi hafiften açtığım da odamın lambasının gözümün içine girmesiyle tekrar kapattım. Elimi kaldıracak gücü bulunca gözüme kalkan yapıp açtım ve etrafı süzdüm. Barlas, yanımda uyuya kalmıştı. Hafiften tebessüm edip doğruldum. Yere bakınca gözlerim çıkacak gibi oldu. Bizim tayfanın hepsi buradaydı ve yerde yatıyordu. Mayışmış malların ne yaptığını bayağı merak etmiştim. Telefonumu elime alıp saate baktım. Gecenin 1iydi. Evde kimse olmazdı şimdi, bir annem. Oda duymazdı. Bundan sonra da evde biri olur düşüncesi olmazdı beynimde. Safiş Teyze olmayacağından başka biri olursa da umrumda olmazdı. Telefonumun müzik çalarından 'Bedük-Koyver' şarkısını açtığımda sesi sonuna kadar açıp uyanmalarını bekledim. Hepsi teker teker yattıkları yerden fırlarken kahkahamı bastıramadım. Bana şaşkınca baktıklarında kendimi toparladım.

" Ne işiniz var sizin burada?" dedim. Birbirlerine bakıp gülmeye başladıklarında şapşal durumuna düşen ben olmuştum. " Ne oldu?" dedim, Barlas'a dönerken.

" Uyandın." dediğinde anlamadığımı belirten bakışlar attım.

" Çok mu anormal?"

" Vücudun şoka girdiğinden 3 gündür uyuyorsun." dediğinde bir anlık inme indiğine emindim.

" Bizde 3 gündür uyanmanı bekliyorduk işte." diyen Beril'e döndüğümde şaka yapıp yapmadıklarına dair hepsini süzdüm.

" Şaka mı bu?" dedim.

" Keşke şaka olsa. Sana bir şey olacak diye ödümüz koptu." dedi, Esila. Barlas'ın telefonunu elime aldığımda gerçekten 3 günün geçtiğini gördüm.

" Annem nerede?" dedim, bir anda.

" Yukarı da oturuyor. Oda çok üzüldü ve yaptığı şeyin ne kadar kötü olduğunu farkına vardı. Safiye Teyze'yi geri çağırdı." dedi, Barlas.

" Safiş geri geldi mi?" dedim, gözlerim parlarken.

" Geldi." dedi, Barlas.

Yataktan fırlayıp mutfağa koştum.

" Safiiiiş!" diye attığım çığlıkla Safiye Teyze de çığlık attı.

" Uyanmışsın." diyen Safiş değil annemdi. Ona döndüğümde gözlerinin altının mor oluğunu gördüm.

" Uyandım." dedim, buruk sesimle. Bizim grup yukarı çıkmış annemle bana bakıyordu.

" Özür dilerim." dedi, annem. " Ne yaptığımı farkında değildim."

" Bir şeyleri farkına varman için birilerinin başına kötü şeylerin gelmesi mi gerekiyor?" dedim.

" Ben böyle olacağını bilemezdim." dediğinde ağlamaya başlamıştı.

" Eğer Safiş seni affederse benlik sorun yok." dedim, gülerek. Safiş'e baktığımda şaşırmıştı.

" Özür dilerim Safiyecim." dedi, annem. Safiye Teyze gülerek başını salladığında sarıldım. Anneme döndüğümde sarılmama izin vermeyeceğinden adım atamadım. " Keşke sarılmamız mümkün olsa Anka."

" Bu hastalık çok mu bulaşıcı?" dedim, sarılmak için can atıyordum.

" Önlemleri almam gerekiyor, kızım. Sana bulaşırsa hayatın mahvolur." dedi.

" Bulaşmadığını nereden biliyorsun?" dedim, ben Onun kızıydım. Aynı evde yaşıyorduk, bulaşmış olması bayağı muhtemeldi.

" Senin bağışıklığın var." dedi.

" O zaman sarılsakta sorun olmaz ki."

" Biz yine de önlem alalım. " deyip, içeri gitti.