Genç adam busefer kendini ve eşini nasıl teselli edeceğini düşünüyordu. Buseferde aynı cevap ile konağa dönmek istemiyordu.
Tuttuğu eli güven verircesine sıktı. Gün geçtikçe Yezda'ya daha çok bağlanmıştı. Onu asla kırmamış, kimsenin üzmesine izin vermemişti. Derin bir nefes aldı. Çıkan sonuç ne olursa olsun üzülmeyecekti. Yezda yanındaydı, Yanı başında.Başka hiçbirşey genç adamın umrunda değildi. Kapının açılması ile Yezda derin bir nefes aldı.
"Kusura bakmayın lütfen, beklettim"
Orta yaşlardaki esmer uzun boylu doktor gülümseyerek koltuğuna oturdu. Yezda'nın gerildiğini sezebiliyordu genç adam. Busefer içinden bildiği bütün duaları okudu. Yezda'nın yine üzülmesini ağlamasını kendini suçlamasını istemiyordu.
"Tedavi negativ sonuç gösteriyor, üzgünüm"
Yezda sakince ayağa kalkıp, Genç Doktora gülümsedi. Ve hiç birşey sorma gereği duymadan odadan çıktı. Tek kelime edememişti, Kendini suçluyor kusuru kendinde arıyordu. Her defasında dahada yıpranıyor ve üzülüyordu.
Derin bir sessizlik içinde, Genç adam son sürat hızla sürüyordu arabayı. Kafasını genç kadına çevirdiğinde ağladığını biliyordu. Bu onu dahada sinirlendiriyor ama aynı zamanda üzüyordu. Ama onun elinden ne gelirki? Hastane çıkışından sonra hiçbir kelime etmemiş üstelik Genç Adam'ın onca sorusunu yanıtsız bırakmıştı.
Genç kadın ise yine aynı acıyı hissediyordu. Kendini gereksiz görüyordu. Sevdiği adama bir evlat veremiyordu. Kafasını yasladığı camdan çekti. Ona bunu yapmaya hakkı yoktu. Bunu ona karşı yapılan haksızlık ve hata olarak görüyordu.
"Miran"
Sesi okadar sessiz ve yorgun çıktıki, genç adam biran kalbinin sızladığını hissetti, Dayanamıyordu.
Onun ağlamasına üzülmesine kahretsinki dayanamıyordu. Arabayı kenara çekip durdurdu ve Kafasını Sevdiği Kadına çevirip konuşmaya başladı.
"Efendim"
Bir Saat öncesine kadar mutlulukdan ve heyacandan yerinde duramayan Genç Kadın, şuan elini dahi kıpırdatmak istemiyordu.
Genç kız sessizce konuşmaya başladı. Sesi okadar yorgum bitkindiki
"Olmuyor Miran. Çabalamaktan yoruldum. O hastahaneye sevinçle girip param parça çıkıyorum. 3 Ay geçti Miran, hangi birgün Annenlerin ağzını kapatacaksın. Daha nekadar çabalamayı düşünüyorsun. Olmuyor Miran, olmuyor.
Sana evlat veremiyorum, benim her gece ne çektiğimi bilmiyorsun Miran. Başta istemediğim Evlada, simdi Hasretim Miran"
Artık ikisininde gözlerinden yaşlar akıyordu. Genç kadına sıkıca sarılmak istedi, ama araba yüzünden bu mümkün değildi. Konuşmayı burada yapmak istemiyordu. Onunla sakinleşince konuşmak istiyordu.
Uzanıp genç kızın elini tuttu...
"Yapma. Yalvarıyorum Yezda, yapma. Sen böyle yaptıkça kendinle birlikte benide üzüyorsun."
Dün gece korktuğu sonuç ile karşılaşırsa yapacağı,ona sunacağı tek birşey vardı. Onun için çok zor ve katlanılmaz birşey idi ama zorundaydı. Kendisi bir evlat veremiyordu.
"Miran, Sana bir evlat veremiyorum. Ama bir başkası verebilir."
Genç adam duyduklarını önce idrak etmeye çalıştı. Elini genç kızın elinden çekip anlamsızca ve acı ile öylece Genç Kadın'ın gözlerine baktı. Evet bir Evlad'ı olsun istiyordu, kim istemezki? Ama bir başkasından değil, Sevdiği Kadın'dan istiyordu
