Şaşkınlıkla ona bakarken,oda gülümsüyordu.
Şaka mıydı şimdi? Birazdan "Şaka" deyip gülmesini bekliyordum. Ama o ciddi idi,seviyordu,seviyordu,seviyordu...
"İyimisin"
Değilim. Kalbim deli gibi atarken,beynim o sözcüklerinle inlerken ben iyi olmazdım. Hemde hiç.
"Ben ne diyeceğimi bilmiyorum,yani.. Ben..."
Takılıp kalmıştım,ilk beni sevdiğini söyleyen kişi değildi,ama sevdiğim kişi söyleyince,dahada değişik oluyormuş.
"Hadi şimdi uyu. Sabah konuşalım"
Aklımda binlerce soru varken,uyuyamazdim.
Ama o yorgundu. Sabah olmasından,bunun bir rüya olmasından korkuyordum...
Kafamı onun göğsüne koyup ellerimle beline sarılıp kokusunu içime çektim.
Rüya değildi,emindim...
***
Sabah'a karşı uyumuş,geç kalkmıştım. Miran hâlâ uyuyordu. Üzerinde Gömlek ve pantalon vardı. Önceden kalkıp giyinmiş olmalı diye geçirdim içimden.
Vücudum'u sanki yapıştırıcı ile yapışmış gibiydi.
Elimle yüzünü okşayıp yanağına bir buse kondurdum.
Artık ondan çekinmeyeçektim...
Hislerimiz karşılıklı idi. Ama o bunu bilmiyordu.
Acaba bugün nasıl davranacaktı. Umursamazsa?
Kafam allak bullak olmuştu...
Yataktan kalkıp,odadan çıktım. Kendi odama girine aynada kendime baktım.
Gecelik,üzerinde Miran'ın tişörtü,ve ben. Gece aklıma yaptıklarım geldi,vücudum'daki tüm kan birden
Hızla üzerimi değiştirdim,banyodan yüzümü yıkayıp odaya döndüm. Dolaptan kot pantalonu alıp giydim. Tişörtü ve geceliği çıkarıp,dolaptan beyaz bir bluz alıp üzerime geçirdim.
Hızla saçlarımı tepeden at kuyruğu yaptım. Elimi kapının koluna koyup tam açacağım sırada,kapı açıldı. Miran üzerini değiştirmiş. Demekki benden hemen sonra uyanmıştı.
"Günaydın"
Nasıl davrancaktım? Onunla konuşmak istiyorum,ama cesaretim yoktu.
"Sanada"
Değip gözlerimi kaçırdım.
Bakmaya bile utanırken,aşkımımı itiraf edecektim?
"Kahvaltı hazırlayalım,sonra konuşuruz"
Konuşacağımız konuyu az çok tahmin ediyordum,benimle kesinlikle gece olanları konuşacaktı. Gece ve yaptıklarım yine aklıma gelince,kıp kırmızı oldum.
Kafamı sallayınca odadan çıktı. Ama böyle hayal etmemiştim.
Böyle olmamalıydı.
Boşa seviniyordum kesinlikle! Sevdiğini söylemişti,peki şimdi neden bana böyle davranıyordu. Bende arkasından mutfağa indim. Mutfak önlüğünü takmış,yumurta çırpıyordu.
Bende sessizce ilerleyip dolabı açıp peynir,zeytin ve bir kaç kahvaltılığı sofraya dizdim.
Neden hayallerim birden böyle batıyordu.
Ne hayal etmiştim,ne yaşıyordum...
Kahvaltıda ölüm sessizliği vardı. Ben konuşmuyorum çünkü ne diyeceğimi bilmiyorum,peki ya o? O neden konuşmuyorda susuyor? Artık sinirlerim halt safaya ulaşmıştı.
Çatalı tabağa sertçe bırakıp ona baktım.
Oda kafasını tabaktan kaldırıp,bana baktı.
"Pişman mısın"
Hayır de,hayır de lütfen...
"Ne için"
Derin nefes alıp konuştum.
"Beni sevdiğini söylediğin için"
"Olmamı istermisin"
Cümlesi kafamı karıştırdı,nedemek istemişti.
Ne demek istiyordu?
"Anlamadım"
"Sevdiğimi söylediğim için pişman olmamı istermisin diye sordum"
Tabikide hayır!
Kalbim bunları bana fısıldarken,beynim sorun var diyordu.
Ne diyecektim peki?
"Ben...bilmiyorum"
Bilmiyordum...
Ama bir sorun vardı. Kalbim sanki atmıyor,durmuştu.
Sanki o pişman olmuş gibi konuşuyordu.
Ama kalbim "Bir kaç saate" nasıl değişir diye bağırıyordu.
"Miran neyin var,neoldu,bir sorunmu var"
Kafasını "Hayır" anlamında salladı. Sorun yoksa ne vardı?
"Aklımı karıştırıyorsun,eğer bir sorun va..."
Hızla sözümü kesip ayağa kalktı.
"Birşey yok Yezda,üzerime gelme"
Beni öylece tek başıma bırakıp, merdivenleri çıkmaya başladı. Gözümden bir damla yaş düştü. Seviyormuydu?
Bunu bile anlayamıyordum.
O bana birşey söylemiyorsa,peşinden koşup kendimi küçük düşürmeyecektim.
Şunu anlamıştım,kalbim kabul etmesede Miran;Pişmandı...
Evet. Çok özür dilerim. Gecikti ama yapacak birşey yok.
Bu bölüm çok zorlandım,yazarken,kurgularken cidden zorlandım.
İlk defa bu hikayemde böyle oldu :d nazar değdi ajzjsjjz :d neysee. Yazarken uyuya kalıyorum son 3 gündür.
Daha yeniden öyle oluyordu,SAAAAAKKK! Bir fikir aklima geldii. Gözlerim firladi :D kurgu simdiden hazir. Dram konusunda berbatim. Ama yakinda bir bomba olacak. :D Kisa biliyorum ama uzatamadim daha :)))
Seviliyorsunuz!!! :)))
Zeynep <3
