Onun kokusu değildi. Hızla gözlerimi araladım ve arkamı döndüm.. Yok hayır sanırım devam uyuyordum çünkü karşımda Ali vardı . Ve bizim odamızda benim saçlarımı okşuyordu... Hızla ayağa kalkıp onu iteledim. Ne hakla neye dayanarak odaya girip böyle davranabiliyordu.
„Ne yaptiığını sanıyorsun sen"
Bağırmak istiyor ama bunun şuan bu durumda imkansiz olduğunu bildiğim için sinirle onu kapıya doğru itiklemeye başladım.
„Özür dilerim ben"
„Özür falan dileme defol git. Beni ne duruma düşürdüğünün farkında mısın sen? Ne hakla odama giriyorsun sen? Seni uyardım benden uzak dur dedim. Seni öldürürüm"
Artık sesim kontrol dışı daha yüksek çıkmaya başladı. Şuan tek umudum kimsenin görmemesi ve odaya kimsenin girmemesiydi..
„Seninle konuşmak istiyorum"
„Ben evliyim gerizekali aptal. Daha ne için çabalıyorsun sen? Defol git yoksa toplarım herkesi"
Gülümsedi.
„Bağırsana hadi, odana beni bile isteye çağırdığını söylersem"
Devamını dinlemedim ve tokatı gelişi güzel attım. Ve bu sırada kapı açıldı.. Gözlerimi kapattım. Şuan en son görmek istediğim kisi Miran'di.
„Abi ne işin var senin burda"
Gelen Aliye idi. Alinin kiz kardesi benimde değer verdiğim bir arkadaşımdı. Abisinin bana olan takıntısını biliyor ve bunun için zamanında baya çaba göstermişti ama gel gör ki bir gram fayda etmemiş.
„Aliye al abini çık"
Sinirlerim hat safaya ulaştı ve şuan evime gelmis misafiri kovuyordum. Acaba Miran yada evden başkası gelseydi kopacak kiyameti düşünmek bile istemiyordum. Korku bedenimi işgal etmişti adeta. Misafirler geldiğine göre beni çağırmaya illaki birinin geleceği kesindi. Olaydan nasil çıkacağımı bilmiyordum.
Aliye yüzüme sıkıntı ile bakıp Ali'nin kolundan tutup odadan çıkardı. Tek temennim kimsenin Ali'nin odaya girdiğini görmemesiydi... Aradan kisa bir zaman geçmiş ve ben hala odanın içinde dönüp duruyordum. İçimi bir sıkıntı korku ele almıştı. Kapi açılıp içeri biri girdi.
„Ne istiyorsun sen"
Şuan kavga edip ev ahalisini başıma toplamak istemiyordum ama kendimi sanırım alı koyamıcaktım.
„O'nun ile aranda ne var"
Derin bir nefes aldim.
„Saçma sapan konusma. Defol git"
Yavas adımlar ile yanima yaklaştı.
„Sen benim canımı yakamazsın, ve sakın bir daha oğlumu ağlatma. Yoksa sonuçlarına katlanırsın"
ve arkasını dönüp gitti.. Hakli iken haksız duruma düşmüştüm. Zaten özür dileyecektim. Avcunu yalardı artık. Sarı çiyan! Arkam dönük olan kapı tekrar açıldı ve busefer kim diye bakmadan sövmeye başladım.
„Yeter yol gecen hanı gibi gelen giriyor destur be"
Arkamı dönmemle Miran ile burun buruna geldik. Şaşırmış bakışlar ile bana bakıyordu. Tabi adam haklı, ne yaptığımı kestiremiyor çünkü her saniye bağrış çağrıl havada uçuşuyordu.
„Ne oluyor yine sana?"
Şuan sadece oturup ona uzunca tüm herseyi anlatmak istedim. Ama bunun sonunun kırılan bir burun dağılan bir yüz ve fes edilen bir anlaşma olarak görüyordum. Yanı sıra ise ateş olmayan yerden duman çıkmaz lafları ile dedikodu cıkacaktı bundan adım gibi emindim. Düşünüp tartıp konuşmam lazımdı.
