onvergetelijke liefde

~Hoofdstuk 45~

//perspectief Sabrina//

Als ik wakker word zie ik een jongen rond de 20 op een stoel slapen. En dan komen alle dingen weer naar boven, ik was flauwgevallen en die jongen is Adam had mij opgevangen.

Hij opent na een kwartiertje zijn ogen "Hey gaat het weer een beetje Sabrina? Ik schrok me gisteren rot en had je opgetild en ben naar het ziekenhuis gerend" "Ja het gaat al een stuk beter, echt bedankt dat je me had gebracht" "geen dank hoor"

"Sabrina?" "Hmm?" "Ik noemde je gisteren zus maar ik ben ouder" zegt hij lachend "Hoe oud ben je dan?" "24 jaar" ik knik en kijk goed naar Adam eerlijk hij is zeker niet lelijk mooie blauwe ogen en krulletjes en kuiltjes als hij lacht en mooie volle lippen. Wayow waar denk ik nou aan? Ik heb een man drie kinderen.

"Zou ik je broer bellen? Zodat hij hier kan komen?" Vraagt hij lief "Uh ja is goed hoor" Hij staat op en loopt naar de gang toe. Ik heb bijna geen contact met Immadine meer sinds hij is getrouwd met Lina. Hij heeft al een kind die super cute is, hij heet Hamza echt een schatje, ik weet nog de dag dat Lina moest bevallen we wilde die dag nog samen eten maken.

Even later komt Adam binnen en gaat hij weer zitten op zijn stoel "Adam?" "Hmm?" "Hoe lang zijn we al hier?" "Uh een dag ongeveer" "Oh shit mijn man, kan ik denk je snelle yelle naar hem toe?" "Ik ondersteun je wel" ik knik en sta voorzichtig op. Samen lopen we naar de kamer van Omar.

Ik maak de deur open en tranen schieten naar boven "Nee nee dit kan niet waar zijn" fluister ik zacht "gaat het Sabrina wil je weer naar je kamer? Wats er?" "Zie je die man daar in bed?" Hij knikt verward "dat is mijn man Omar en die vrouw die naast hem ligt is Sarah aangezien je heel het verhaal weet weet je hoeveel haat ik voor haar heb" Sarah ligt in Omar's armen te slapen in bed ik walg er van ik twijfel geen moment en pak een emmer die in de hoek ligt en vul het met ijskoud water en loop weer naar het bed toe "wake up fool" Zeg ik terwijl ik de emmer leeg gooi.

Ze schrikken alle twee wakker "ben je gek geworden Sabrina?!" Schreeuw Omar "Wauw ik gek are you kidding me? Kijk naast je!" Hij kijkt naast zich en zijn ogen worden groter "Sabrina Wollah ik wist hier niks van" "Kom Adam we gaan weer naar mijn kamer" "Hoe bedoel je jouw kamer? Wat is er gebeurt?" "Kom Adam" herhaal ik nog een keer hij knikt en samen lopen we weer naar mijn kamer.

"Sabrina ik vind het echt erg voor je" zegt Adam om de dodelijke stilte te verbreken ik zeg niks en kijk op mijn telefoon of ik nog berichtje heb gekregen ofzo

Drie van Omar
O: Sabrina ik maak me zorgen kom alsjeblieft terug
O: ik wist echt niet dat zij in bed lag ik dacht eerst dat jij het was
O: wees alsjeblieft niet boos op me Sabrina app me x.
Ik laat hem op blauw staan en kijk weer verder ook Redouan heeft mij geappt
R: Hey Sabrina, de kids slapen bij mij dus No worries x
R: gaat het al een beetje?
Ik reageer met dat het goed gaat en ik bedank hem voor de kinderen Chaima en Ashley hebben ook nog appjes gestuurd.

C: Hey Sabrina, hoe gaat het? Ik had gehoord van Redouan over gisteren echt schandalig dat niemand wat heeft gezegd op Ashley na, als ik er was had ik zeker mijn mond niet gehouden, je kan me altijd bellen en bij mij slapen dat weet je toch? X
S: kom alsjeblieft naar het ziekenhuis en vraag naar Sabrina(...) er is veel gebeurt x

A: Hey lieverd gaat het weer een beetje? Ik ben gisteren niet meteen naar huis gegaan misschien heb je het wel gehoord misschien ook niet, ik ben in een erge ruzie beland met Sarah bleek dat ze Omar nog steeds 'leuk' vind ik heb haar geklapt en ben weggegaan. Je kan me altijd bellen ofzo ik sta altijd voor je klaar.
Ik laat ook haar op blauw staan en leg mijn telefoon weg.