onvergetelijke liefde

~Hoofdstuk 48~

//perspectief Chaima//

"Chaima wacht even" hoor ik voor de duizendste keer achter me "Jongens gaan we rennen?" Ze knikken en we rennen met zn allen snel weg de kinderen kunnen niet zo snel rennen en dat begrijp ik ook wel. We komen aan bij een mooi speeltuintje en ik kijk achter me en ik zie geen Rachid dus stel voor of ze hier willen spelen ze zijn allemaal blij en gaan spelen en ik? Ik ga rustig even op een bankje zitten.

"Ewa Chaima hoe kan je zo lang rennen dan?" Hoor ik iemand hijgend zeggen de stem die mij altijd tot rust heeft gebracht de stem van Rachid. Ik kijk geschrokken achter me en zie Rachid daar staan in precies dezelfde houding als Adam. "Ik kan niet snel rennen, jij rent nou eenmaal traag dus pleas ga eerst een goede conditie met Adam samen opbouwen zou jullie allebij goed doen" Zeg ik lachend "ik hou van je Chaima" zegt hij hijgend ik hoor het goed maar toch vraag ik wat hij heeft gezegt "je hoorde me wel Chaima ik hou van jou" "Waarom heb je met Adam zo een 'plan' gemaakt" Zeg ik lachend "om te kijken of jullie wat voor ons voelde, hoe zijn jullie er achter gekomen?" "Omdat vrouwen hayek lauw zijn" "wat?" "Je hoorde me wel hoor vrouwen zijn hayek lauw ze komen overal achter" hij is stil en kijkt me aan met die blik van gaat-wel-goed-met-jou? "Kijk als je iemand leuk vind ga je diegene dus echt stalken ik en Sabrina zijn er dus mooi achter gekomen, we turned in into Police, FBI and That shit" Zeg ik op mijn beste Engels "aha je vind me dus leuk?" "Dat heb ik ni..." "dat heb je wel gezegt Chaima geef toe je vind me hayek lekker" "shut up je bent zomaar dom bezig" "klopt Chaima ik hou gewoon te veel van je" zijn hoofd komt dichterbij and i"m like wow er zijn kinderen bij remember? Zijn lippen zijn 3 centimeter van mij verwijderd en op dat moment..
"Uh ja uh Chaima gaan we naar huis?" Vraag Ilias "Ilias wollah I LOVE YOU BABE" Zeg ik en til hem op en geef hem kusjes op zijn gezicht en draai rondjes. Rachid, Ilias, Souffian en Ayoub kijken me verward aan.

"Kom we gaan naar huis" Zeg ik later ze knikken allemaal en lopen naar de auto van Rachid wat nog een eindje lopen is.

Back to Sabrina

"ik wil je wat vertellen en zweer dat je niet boos gaat worden asjeblieft" "ik beloof niks Adam dat heb ik vaak genoeg gedaan en bijna elke keer is het niet goed afgelopen"

Hij knikt begrijpend en pakt mijn hand vast en neemt me mee naar een parkje waar we op een bankje gaan zitten.

"Kijk uh het zit dus zo, ik uh vind je al een tijdje leuk en.." "even wachten hoor, maar ik heb je al zo lang niet gezien" "dat klopt maar vroeger vond ik je al leuk ik wilde je hand vragen als je 18 zou worden jammer genoeg was iemand me al voor, ik kon je niet zien met iemand anders dan mij hoe erg het ook klinkt ik gun het je zo erg maar het werd te veel en daarom was ik voor een lange tijd weg.." "het is al goed" piep ik er uit "Sabrina over die hajar...." "ik weet het, ik had gevraagd of ze mee wilde spelen" Zeg ik met een glimlach "Hoe weet wist je dat?" "Ik en Chaima waren samen aan het appe elk moment in de auto als er wat vreemds gebeurde" "aha van daar ik dacht al" ik knik en kijk naar kinderen die blij met hun ouders aan het spelen zijn en dan herinner ik me weer dat ik zwanger ben. "Uh ik moet je wat vertellen Adam" "vertel maar" "Uh eerst wil ik vragen of je echt van me houd want vorige keer is het niet goed afgelopen en leed ik alleen maar pijn" "ik hou heel erg veel van je Sabrina en ik zou je nooit pijn doen" "Uh ik ben zwanger" gooi ik er in een keer uit en kijk naar mijn voeten. Hij draait mijn hoofd zijn richting zodat ik wel in zijn mooie ogen moet kijken "dat is toch goed nieuws?" "Ja maar jij verdient een vrouw die nog maagd is ik bent dat niet meer" een traan rolt over mijn wang en Adam veegt hem weg "ik wil alleen jou Sabrina en niemand anders alleen jou en je kinderen ik zou ze opvoeden als mijn eigen kinderen" ik twijfel geen moment en spring in zijn armen en barst uit in tranen "ik heb zo veel meegemaakt en elke keer als ik denk dat ik een goede beslissing neem zijn ze fout, Ismail een kans geven was een fout, met Omar trouwen was een fout, later weer bij Omar terug komen was een fout, kan er niks goed zijn?" "Allah beproeft mensen op hun eigen niveau Sabrina, hoe hardere tegenslag Hoe sterker je bent Sabrina en sterk? Dat ben je zeker" niemand kon dit met mij doen zelfs Omar niet een hele warmte raasde door mijn heen ik werd waarschijnlijk knal rood en ik kreeg een gevoel in mijn buik die niemand anders me kon laten voelen alleen Adam, keer op keer flikt hij het weer. Is hij el mektab? Is hij de juiste waar ik zolang op moest wachten?

Ik word gebeld en zie osama's naam staan ik neem meteen op.
~Telefoon gesprek~

O: Hey Sabrina ik heb het ene en ander gehoord van Omar
S: woon je nog steeds bij hem?!
O: ik heb mijn eigen huisje gekocht dus niet lang meer
S: je kan altijd bij me terecht hè dat weet je, wel of geen Omar onze vriendschap blijft bestaan Osama
O:ik weet het Sabrina, ik moet weer gaan Ik ben druk bezig met mijn huisje, ik wilde gewoon even je stem horen en je klinkt blij dus dat betekent dat het goed gaat.
S: het gaat beter dan ik dacht
O: ik kom nog wel een van deze dagen langs
S: ja is goed
Ik hang blij op en Adam kijkt me met een big smile aan.
"Wie weet eigenijk allemaal dat jij me leuk vind?" Vraag ik zacht Hij krabt op zijn achterhoofd "jij nu, Rachid en je broer" ik knik en vraag of we naar Chaima's huis gaan. Hij knikt en we lopen hand in hand weg.

Is dit het einde van alle tegenslagen? Kan Sabrina nu gelukkig zijn?