onvergetelijke liefde

~Hoofdstuk 41~

Half jaar later..
//Perspectief Sabrina//

Met Omar en mij gaat alles goed soort van. beetje bij beetje krijg ik mijn geheugen terug gelukkig. Ik ben er ook achter gekomen dat ik zwanger ben van een meisje.. ik heb het hem nog niet verteld ook al is het al een beetje te zien hij is toch bijna nooit thuis.

"Sabrina gaan we naar stad ofz" Vraagt Chaima "ik heb echt geen zin sorry andere keer? Ik moet je echt wat vertellen het zit me echt dwars namelijk" "vertel maar" "Omar doet de laatste tijd een beetje raar, hij is vaak niet thuis en als hij thuis is snauwt hij me alleen maar af" Zeg ik en hou mijn tranen in wat gelukkig lukt. Ze zegt niks en kijkt naar buiten toe. "Weet jij meer Chaima?" Een zucht verlaat haar mond en ze begint met praten "de dag van het ongeluk hadden jullie ruzie over dat hij vaak niet thuis was etc. Verder weet ik niet veel je moet echt met hem praten" "Ja dat weet ik en ik probeer het ook maar.. hij doet zo boos en loopt keer op keer weg"

//Perspectief Omar//
"Ga met haar praten domme" zegt Zakaria "Hoe moet ik met haar praten als ik steeds opnieuw boos word? Vorige keer heb ik haar geslagen en dat mag niet weer gebeuren" "ze heeft recht op de waarheid" "klopt heeft ze zeker ik weet alleen niet hoe ik het moet vertellen" "kijk je moet gewoon alles vertellen je wilt niet dat ze het via via gaat horen echt waar" "je hebt gelijk ik vertel het haar als ik thuis ben"

Na zeker 2 uurtjes ga ik naar huis toe. Als ik thuis kom zie ik dat Sabrina in de keuken staat

"Waar ben met je hoofd Omar?" Ik zucht en voel woede opkomen waarom als ze dingen aan mij vraagt hier over komt er woede omhoog? Ze doet niks verkeerd "Sabrina er is veel gebeurt echt veel, telkens als ik met je wil praten komt er alleen maar woede omhoog dus als ik gewoon niet wil praten dan praat ik niet want vorige keer dat ik door moest praten is het niet goed afgelopen" "H-hoe bedoel je?" "Ik had je geslagen en toen was ik weggegaan en jij ook jij kreeg toen je auto ongeluk" Zegt ik met een zucht "door jou? Door jou ben ik godverdomme een jaar in coma geweest? Oh wat een goede man ben je Omar" zegt ze en klapt in haar handen terwijl ze door haar tranen heen lacht. "Ik heb een rede voor mijn gedrag echt waar" "en dat is dan?" Ik word boos en het gaat niet lang duren todat ik dingen kapot ga maken "dit bedoel ik nou Sabrina" probeer ik zo kalm mogelijk te zeggen en loop naar de deur "Ja loop maar weg van je problemen daar ben je toch goed in" schreeuwt ze nog ik blijf staan en kijk haar aan terwijl er een traan over mijn wang loopt en loop daarna weer weg. Net wanneer ik de deur uit wil lopen houd ze me vast "sla me doe wat je wilt doen, maar vertel me wat er is" "ik ga je niet slaan, dat gaat niet nog een keer gebeuren" "vertel me dan wat er is" "ik wil je niet kwijt Sabrina" ze is stil en kijkt me geschrokken aan. "Ik moet morgen voor een weekje weg" "voor wat? Kan ik mee gaan?" "Het is te gevaarlijk Sabrina en anders zijn de kinderen alleen" "voor wat ga je dan weg?" "Gewoon zaakjes Sabrina" ze loopt hoofdschuddend weg en loopt naar de bank. Ik loop naar buiten en bel Zakaria op
~Telefoon gesprek
Z: heb je het al ver...
O:Nee,ik kom naar jou toe is dat goed? Dan gaan we naar lounge
Z: heb je haar alleen gelaten?
O:ik kon niet anders ik moet morgen weg
Z: je kan haar niet alleen laten man
O: anders gaat heel mijn gezin er aan ja schreeuw ik boos
Z:ik kom zelf wel naar lounge toe.
En hij hangt meteen op

Ik stap in de auto en zet seffelinie- Zomersessie 2015 op en rap zachtjes mee.

//Perspectief Zakaria//
Mijn band met Sabrina is sterk geworden in deze paar maanden ze is net een zusje voor me en we begrijpen elkaar goed.
Ik stap in mijn auto en doe funx aan en race naar de lounge waar we hebben afgesproken.

Als ik binnen kom zie ik Omar al daar zitten hij ziet me nog niet en Ik blijf van een afstand kijken wat hij aan het doen is. Na een tijdje merk ik dat er niks gebeurt todat Loubna naar hem toe loopt en met hem begint te praten. "Babe verlaat Sabrina ik mis je babe' hoor ik haar zeggen "wat denk je e kehba" "ik ben me gaan verdiepen in het geloof en ik ben nu goed" als deze flikker nu met haar mee gaat hè dan zit hij gegarandeerd faya
"Wauw Loubna als je zo 'verdiept' bent in het geloof dan was je hier niet he en nu opdonderen" "je bent nog niet van me af aangezien ik zwanger van je ben" zegt ze met een grijns op haar gezicht "WAT" schreeuw ik. Ze draaien zich allebij naar mij toe en woede is van mijn gezicht af te lezen "wat een kanker flikker ben je Omar never van je verwacht, Loubna kowed nu!" Schreeuw ik hard. Mijn neef en de neef van Omar komen aan lopen hun zijn de bazen van deze lounge namelijk "gaat het goed hier?" Vraagt mijn neef "Uh nee deze kehba valt ONS lastig" Zeg ik. Mijn neef knikt en roept de beveiliging en ze word meegesleept naar buiten.