Elimizdekilerin kıymetini bilelim evvela. Başımızı soktuğumuz evin, evin içinde beraber yaşadığımız ailemizin, ailemizin her bir ferdinin gibi gibi gibi.
İnsanoğlunun en büyük hatası kaybettikten sonra kıymet bilmek. Bir adım atın, kendi adınıza ve insanlık adına, siz öyle olmayın. Kıymetini kaybetmeden bilin bazı şeylerin ki, tadına varıp keyifli yaşayın, mutlu yaşayın, sağlıklı yaşayın.
Birde hem varken hem yokken değerini bilmeyenler var. Onlar maalesef çok şanssızlar. Yaşamanın hiçbir zaman tadına varamayacaklar. Bilmiyorlar, düşünmüyorlar ve de ders çıkarmıyorlar. Tek yapabildikleri şey başkalarının hayatlarına içten içe özenmek ve kendinde olup da zamanın da kıymet bilmedikleri şeylerin hala farkına varamamak. Onlara üzülüyorum fakat onlar kendilerine üzülmüyorlar diyorum sonrada.
Evet son olarak tüm bunları buraya yazan birisi var elbette. Yani ben. Acaba ben biliyor muyum elimdekilerin kıymetini? Yoksa uzaktan davulun sesimi bu hoş gelen? Kıyısından köşesinden farkına varmaya çalışıyorum bende böyle yazdıkça. Ne kadar başarılıyım işte o tam bir muamma. Ama ne demişler siz siz olun yazarın dediğini yapın yaptığını yapmayın. Tam olarak böyle olmasa da böylesini de ben demiş olayım :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~HER ŞEY BÖYLE BAŞLADI~
SpiritualSiz ''Benim de hiç sorunum yok. Her şey mükemmel, güllük gülistanlık'' diyen birisini gördünüz mü? Kime sorsanız derdi sıkıntısı başından aşkındır. Neden peki? Hepimizin sorunları var bir türlü tatmin olamayan duyguları var. Kimimizin geçim sı...
