Kelimelerin arasında bulabilirsin beni. Söylemek isteyipte söyleyemediğim, haykırmak isteyip suspus olduğum kelimelerin arasında. Dans ederken bulabilirsin ya da acı içinde kıvranırken. Belki kahkaha atarken denk gelirsin bana ya da hüngür hüngür ağlamaktan şişmiş gözlerimle bakarım sana doğru. Bulunduğum noktayı ve zamanı kestiremiyorum.
Şimdi diyorsun ki, bu kelimeler nasıl kelimeler? Söylenmesi zor kelimeler, toparlayamadığım cümlelerin çocukları. Tanısan seversin. Cümleler dedim şimdi de doğru okudun. Fısır fısır değil, yüreklilikle, bağıra bağıra söylemek istediğim cümleler biriktiriyorum. Biriktiriyorum çünkü, henüz hazır değilim. Hazır değilim bunları paylaşmaya. Ya sahici değilse cümlelerim. Ya yalandan ibaretse hepsi. Beni korkutuyor bu düşünce. Cümlelerimin yalandan ibaret olması. Biriktirdiğim cümleler benim. Evet onlar Ben'im. Onlar sahici değilse ben de sahici değilim. Yalandan ibaret olmak beni korkutuyor. Koskoca bir yalan olmak. Yaşadım sanarken yalanları yaşamak. Yani aslında hiç yaşamamış olmak. Ve yanımda olan seni o yalana kurban etmek. Bunu sen dahil kimseye yapmak istemiyorum. Gerçeği yaşamayı ve gerçek olmayı arzuluyorum. Yalan dünya da gerçek olmak ve gerçeği yaşamak...
Uzun bir süre yalnız kaldım. Yapayalnız. Yalnız kalıp sap gibi oturduğum o vakitlerde cümlelerimi kırdan papatya toplar gibi topladım ve biriktirdim. Özenle seçtim onları diğerlerinin içinden. Kimse yokken yanımda onlar olsun istedim. Belkide bu sebeple onlara kolayca Ben'im diyebiliyorum. Yalnızlığıma arkadaş olanlara haksızlık etmek istemiyorum. Yalan olan onlar değil. Ortada bir yalan varsa şayet o benim. Bunu söylemek istemezdim inan bana ama doğrular açığa çıkarken benden izin almıyorlar. Patır patır dökülüyorlar önüme ve beni hayrete düşürüyorlar. Yazmak zorundayım gibi hissediyorum.
Zorlanıyorum yazarken. Yalan dediğim cümleler yan yana gelmemek için uğraşıyor ve yoruyor beni. Belkide katlediyorum onları, belkide hayat veriyorum. Bilmiyorum. Sadece istediğim gibi, hayatın akışına doğru kapılmak istiyorum.
Sürükleniyorum bu hayat denilen akıntıda. Sanırım seni de sürüklüyorum peşimsıra. İstemeden oluyor tüm bunlar. Kelimeleri dizip, cümlelere vermek istediğim anlamlar çıkmıyor ortaya. Rota bambaşka noktalara sapıyor. Sapmış rotada seni de yanımda götürüyorum meçhule. ''Affeder misin beni?'' diye sorsam sana. Affedermisin ki beni?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~HER ŞEY BÖYLE BAŞLADI~
SpiritualSiz ''Benim de hiç sorunum yok. Her şey mükemmel, güllük gülistanlık'' diyen birisini gördünüz mü? Kime sorsanız derdi sıkıntısı başından aşkındır. Neden peki? Hepimizin sorunları var bir türlü tatmin olamayan duyguları var. Kimimizin geçim sı...
