Ruhun terbiyesi ne kadar zordur bilen var mı acaba? Belli bir ölçütü var mıdır? Kişiden kişiye değişir mi? Her eşrefi mahlukat yapabilir mi terbiyeyi? Tek başına halledilecek kolaylıkta mı?
Elbette kişiden kişiye değişir. Lakin belli hususlar çerçevesinde şekillenmeli. Bir de olması gereken terbiyenin bundan 1500 sene önce insanlığa yani bize mükemmel bir örnekle gösterildiğini unutmamak lâzım. Asıl model almamız gereken kişiyi es geçmeyelim aman ha.
Ah şu nefis. İnsanı içten içten ele geçiren lanet duygu. Toplumdan uzaklaştıran yani asosyalleştiren bir nevi hastalık. "Hep ben" düşüncesi "tek ben olma"gayesi.
İnsanların kalemini değil, bilgisini değil, egolarını yarıştırdığı şu kötü dönem. Bize mi denk geldi? Ya da bize de neden denk geldi? Eskisi gibi olsaydık, fena olmazdı hani. Arkadaşlarımızla bile konuşurken farkında değiliz ama konuşan biz değiliz O. Kendimizi sürekli üstün görme iç güdüsü. Mesela mesleklerimiz, hedeflediğimiz veya hedefimizi gerçekleştirerek yaptığımız meslekler. Nasıl belirliyoruz? Nasıl belirledik? Hayır! Biz belirlemiyoruz ey kardeşim. Farkında olalım. Nasıl mı? İlk aklımıza gelen şey ne? Parası. Sürekli maddiyatı kullanıp kendini büyük gösterme. Sonra ne? Saygınlık. İnsanlar bana saygı duysun. İnsanlar benden çekinsin. Bize samimi davranmalarını değil, bize yapmacık bir saygıyla nefretle karışık bir imrenmeyle bakmalarını istiyoruz.
Biraz sert mi oldu? Ama aynen böyleyiz. Hepimiz yeni adıyla egolarımızın asıl adıyla nefsimizin kuklası olmuş durumdayız.
O öyle bir nefistir ki 70 şeytan gücündedir. "Nefsini kötülüklerden arındıran kurtuluşa ermiştir" ayeti kerimesiyle de ne kadar tehlikeli olduğunu daha net anlayabiliriz. Yine bir ayette "Kötü duygularını kendisine tanrı edinen kimseyi gördün mü? Sen (Resûlüm!) ona koruyucu olabilir misin?" buyrulmuştur. Ki bizler kalbimize göre değil nefsimize göre yaşayan insanlarız. Allah bizi ıslah etsin (Amin).Kalbine göre, kitabımıza göre yaşayan insanlardan eylesin inşallah.
Nefse terbiye vermek zordur. Ama kolay olsaydı bu kadar derin bir mevzuya konu olmazdı. Hem işimiz ne! Bırakıp bir kenara onu, masum yaşamak varken, onun yüküyle yaşamak niye yorsun bizi boş yere geçici hevesler uğruna...
(Yazıda genellemeyi çok yapmış olabilirim az da olsa belki istisnalar vardır yaşamını böyle yürütmeyen insanlar. Eğer okuyanlar arasında varsa affola.)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~HER ŞEY BÖYLE BAŞLADI~
SpiritualSiz ''Benim de hiç sorunum yok. Her şey mükemmel, güllük gülistanlık'' diyen birisini gördünüz mü? Kime sorsanız derdi sıkıntısı başından aşkındır. Neden peki? Hepimizin sorunları var bir türlü tatmin olamayan duyguları var. Kimimizin geçim sı...
