FINALE

1.4K 27 6
                                    

Five years later, graduating na si Zoe sa primary. She was a consistent valedictorian. And today is her graduation day.

She was on the middle of her speech when she thought of her mom, Angel. "Mommy, I hope that you are looking down at us. I dedicate all these achievements to you, wherever you are right now. There are so many words that I wanted to tell you. So many things that I wanted to do or show you but I don't have any chance to do it, none at all. I always miss you. Thank you for bringing me to life in this world. I love you." Tears on her cheeks.

While on the crowd, proud Mommy Glaiza, is crying together with their lovely and smart princess. Mamita Laurena, Naynay Cristy and Granny Andrea are also on the crowd. Papi Dominic didn't make it dahil may shooting sila kasama si Rhian.

Patapos na ang speech ng bata ng habol-habol ni Rhian ang kaniyang paghinga na umupo sa tabi ni Glaiza. "Kanina pa siya?" Tanong nito na nakatingin sa stage, kay Zoe.

Nagulat naman si Glaiza sa biglang pagspot nito. "O, lablab, bakit ngayon ka lang? Patapos na siya eh. Buti naabutan mo pa." Sabay beso.

"Sorry lablab, natraffic kasi ako sa may Mandaluyong eh. Pero nandito na ako."

"Reserve your sorry to our princess." As she smirked and winked her. Tumango lang si Rhian sabay kuha sa kamay ni Glaiza at marahang pinisil.

"Hi mama Rhian, you're late." Si Zoe.

"So sorry sweetie, pero andito na si mama o, payakap naman sa pinakasmart na prinsesa namin." They hugged each other tightly. Nakiyakap na din ang mga lola's pati ang mommy Glaiza nito.

"Are you guys trying to kill me? I can't breath!" Zoe complaining. Napatawa na lang ang lahat.

After taking pictures, umuwi na sila sa Laguna. Yes, dun na sila tumira mula nung lumisan si Angel. Desisyon na rin yun ni Glaiza, para araw-araw makakasama niya pa rin ng malapit ang yumaong asawa, maging si Zoe.

Naghanda naman sila ng konting salu-salo. Masaya silang kumakain ng hanapin ni Glaiza ang anak.

"Lab, nakita mo ba si Zoe?" Tanong niya kay Rhian.

"Hindi lablab."

"Lumabas siya kanina, dala-dala yung pinamitas na bulaklak sa akin kanina." Sagot ni Manang Lucy. Nagkatinginan naman ang dalawa.

Habang naglalakad sila, Rhian took Glaiza's hand, "lab, saan natin papag-aralin si Zoe ng high school?"

"Tanungin natin siya lablab, mas maganda kung siya pa rin ang magdesisyon." Si Glaiza.

Suddenly, Rhian stop walking. Nagulat naman ang isa. "O, bakit?"

Imbes na sagutin niya ito, she pulled Glaiza's waist, enough to close the gap between them, looking into her deep black eyes, rubbing gently her soft cheek, then slowly leaning into her face, "i heart you, i really really heart you," saying those words before planting a kiss into her lips.

"I heart you too lablab."

They hugged each other. Last year pa nung naging officially on sila. Hindi kailanman iniwan ni Rhian ang mag-ina. Lagi pa rin silang magkasama, on and off the camera. Natutunan din naman siyang mahalin ni Glaiza. And now, their relationship is going steady and stronger.

Nasa baba sila ng hilltop when they saw their Princess at the graveyard of her mother. Dahan-dahan nilang nilapitan.

"Mama, mommy." Pumagitna siya sa mga ito.

"Andito ka lang pala anak. Kanina ka pa namin hinahanap." Si Glaiza.

"Then how did you find me?"

"If there is one sure place where we can find you or me or your mommy Glaiza, only in this place. Because our love is here. And our LOVE WILL LEAD US BACK here, always." Si Rhian.

"And that LOVE is your mama's sister, my first wife, your biological mommy, Angel." Glaiza is looking at the yard while saying those words.

After a few moment of silence, praying for Angel on their own, nagyaya na si Glaiza na bumalik sa bahay.

Days goes by, high school na si Zoe. Habang si Rhian at Glaiza, mainit pa rin at patuloy ang mga proyekto na pinagsasamahan nila bilang RASTRO. Sa kabila ng hectic schedules nila, di rin nila pinabayaan ang mga negosyong iniwan ni Angel sa kanila. Mas dumadami ang kliyente sa ZPP maging sa DIR dahil minsan kumakanta mismo si Glaiza doon kapag walang gig sa gabi.

Masaya ang pagsasama nila. Inakala nilang wala ng ligaya o saya pa na mararanasan nila after their loss of Angelique, but here they are, masaya at alam nila na masaya din si Angelique para sa kanila. There is always a rainbow aftet the rain, ika nga.

♡♡☆♡♡ THE END ♡♡☆♡♡

Love Will Lead Us BackTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon