Yavaşça gözlerimi açtım. Direk kurşunun acısı içime işledi. Odaya girdiğini gördüğüm herkes yerde yatıyordu. Kanlar içinde. Kalkmadım. Kalkmaya gücüm yoktu. Bu kadar fazla insanı kaybettikten sonra. Tek gecede en değer verdiğim insanları kaybetmiştim. Simone gitmişti kafasının arkasından tek kurşun. Miguel gitmişti kafasına tek kurşun. Kyle gitmişti kalbine tek kurşun. Evan gitmişti kalbine tek kurşun. Ben kalmıştım. Ceza mıydı bu ? Tanrı benden ne istiyordu. Başım ağrıyordu. Miguel başıma vurmuş olmalıydı. Bacağımdaki kurşun yüzünden çok kan kaybediyordum. Yine de önemli değildi. Fiziksel acıdan daha kötü bir acı vardı içimde. Beni intahara sürükleyen bir acıydı. Ayağa kalktım ve sevdiklerimin cansız bedenleri üzerinden geçtim. Ağlamıyordum. İçimdeki acı hiç bir göz yaşı anlatamazdı. Kalktım ve o parlak koridordan geçtim. Parti başlamıştı. Müzik sesini duyuyordum. Kimsenin umrunda değillerdi. Değildik yürüdüm ve çıktım ordan arazi boyunca yürüdüm acımı aldırmadan en sonunda vardım uçurumun kenarına ve tereddüt etmedim adımlarımda. Kendimi boşluğa bıraktım. Ölmeden önce uçabilen insanların mutluluğu vardı yere çakılmadan önce içimde...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~ HASTA 1 ~
Teen FictionBazı insanlar bir gün bir çukurun içine düşerler. Karanlık ve sessiz bir çukur. Kimsesiz çırpınır. Ardından bir gün gelir ve birileri sizi oradan kurtarır. Ben de düştüm o karanlık sessiz çukura. Ardından birileri geldi ve bana yardım etti. Beni dah...
