Sınıfta sadece iki kişi kalmıştık. Ben ve siyah saçlı bir çocuk daha. Benden daha önde oturduğu için yüzünü göremiyordum. Kulağında kulaklık vardı eli hızlı ve keskin çalışıyordu. Muhtemelen kara kalem yapıyordu. Zaten hızlı olan eli gittikçe daha da hızlanıyordu. Başkasına görse emnim ürkerdi. Ama bunu ben de yaşamıştım. Gittikçe kontrolünü kaybediyordu. sonunda patlıyacaktı... Ki kalemi fırlatıp bağardı ayağa kalktı sıraya da esaslı bir tekme attıktan sonra beni fark etti. Yüz ifadesi değişmişti.
"Burda ne arıyorsun ?"
"Sadece okuyordum"
diye cevap verdim. Nefes nefese kalmıştı. İki elinide sıraya yasladı ve başını öne eğdi. Nefesini düzenledikten sonra başını kaldırdı ve
"Özür dilerim"
diyip yanımda geldi. Elini uzattı ve kendini tanıttı.
"Merhaba, ben Kyle. Sen şu yeni kızsın değil mi ?"
"Evet adım Simone tanıştığımıza memnun oldum."
dedim zoraki bir gülümsemeyle. Belki arkadaşım olabilir diye düşündüm bir an. Bu düşünceyi falzla tutmadım tabi ki kafamda. Zaten sorunları olduğu belliydi onu benim hayatımın içine sürüklemeye gerek yoktu.
"Ne okuyorsun ?"
diye sordu Kyle. Kitabı hafifçe önüne ittirdim. Eline aldı ve kitabın ilk önüne sonra arkasına baktı.
"Güzel bir kitap ama sonunun pek güzel bittiğini söyleyemem."
"Biliyorum 5. okuyuşum. Sen ne dinliyordun ?"
diye sordum. Kulaklıklardan birlni bana uzattı. The Neigbourhood-Afraid çalıyordu. Bu şarkıyı ezbere biiliyordım ve kendimi frenleme gereği duymadım.
" I wake I m afraid someboady else my take my place".
Kimse sınıfa girmeden çoktan yanımdan kalkmıştı bile. Ve sanırım ilk defa gerçek bi arkadaşım olabilirdi. Yıllar sonra ilk defa kaybetmekten korktuğum birisi olabilirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~ HASTA 1 ~
Roman pour AdolescentsBazı insanlar bir gün bir çukurun içine düşerler. Karanlık ve sessiz bir çukur. Kimsesiz çırpınır. Ardından bir gün gelir ve birileri sizi oradan kurtarır. Ben de düştüm o karanlık sessiz çukura. Ardından birileri geldi ve bana yardım etti. Beni dah...
