I'm A Kontrabida of My Own Story ( COMPLETED )

Chapter 14

Hadlee's POV

One week had passed again, at sa loob ng isang linggo na yun, nagpapanggap akong malakas sa harap ng mga tao sa school, especially Keegan and his members and my friends, pero kada dadating ako sa bahay at nasa loob ako ng kwarto ko, dun ko lahat nararamdaman kung gaano ako kahina, every early mornings halos 15 or 30 minutes ako sa banyo para sumuka lang ng sumuka, that is one of the symptoms of my sickness, and halos nagigising ako ng midnight dahil sa matinding sakit ng ulo ko, sabi sakin ng Doktor ko kadalasan daw na umaatake ang isang tumor kapag midnight or early in the mornings kaya di ako namomroblema kapag nasa school ako.

And halos puro turok na ang braso ko dahil sa gamot ko, every morning kasi may pumupuntang nurse dito na nirequest nila mommy kay Dr. Oh at siya yung nagtuturok ng gamot sakin, mabuti na nga at di umaalis sa tabi ko si mommy kada tuturukan ako, sa kanya ako humuhugot ng lakas ng loob, and kailangan ko na ring magsuot ng jacket dahil nagmistulang binubugbog yung braso ko kasi minsan namamaga yun o kaya minsan nangingitim and para di nila mahalata yun.

And nung after pala nung pumasok ako, may exam daw pala kinabukasan nun so nagpuyat ako para magreview, na nagcause na naman ng pamimilipit ko sa sobrang sakit ng ulo ko, iyak lang ako iyak nung madaling araw nun, iniinda ko na lang yung sakit dahil ayaw kong istorbohin sila mommy at yung mga katulong, lalo na si mommy kasi yun palang yung time na nakapagpahinga siya, halos gabi-gabi kasi nung nasa hospital ako di na siya natutulog para antabayanan yung pag-sakit ng ulo ko. Kaya tiniis ko na lang yung nararamdaman ko.

Halos gusto ko nang iuntog yung ulo ko nun para mawala lang yung sakit, paikot-ikot lang ako sa kama ko nun habang hawak yung ulo ko at patuloy sa pagbuhos yung luha ko.

Mabuti na lang, despite sa sakit ng ulo ko ay nakatulog pa ako, siguro kailangan ko na ring uminom ng sleeping pills gabi-gabi para di ko mararamdaman yung sakit dahil sa tulog ko, pakiramdam ko babawian ako ng buhay everytime na inaatake ako, minsan pa sinasabayan yun ng pagseseizure ko.

Na hindi nila alam lahat, never kong sinabi kila mommy yung nararamdaman ko, ayaw ko na silang mag-alala pa, lagi ko na ring nilolock yung kwarto ko para di nila mahalata na may iniinda ako, lagi kong sinasabi sa kanila na okay na ko, na hindi na sumasakit yung ulo ko, na malakas na malakas na ako, kada nga tinuturukan ako nagbibiro pa ako na hindi ko na kailangan yun kasi di ko naman na nararamdaman yung mga symptoms ng sakit ko, at tsaka kaya laging nakalock yung pinto ko para di sila agad agad makakapasok at di nila maaabutan yung mga paghihirap ko kapag sumasakit ng sobra yung ulo ko, mas mabuti nang ako na lang yung naghihirap, I can't bare to see the tears of my mom and dad because of me.

Nakaharap ako ngayon sa salamin with my bare face, nagmumukha na kong multo dahil sa eyebag at maputlang mukha ko, kung pumasok siguro ako sa school ng ganito, baka itanggi ni Keegan na girlfriend niya ako haha and kahit dito sa loob ng bahay may nakalagay na laging concealer at lipstick or liptint sa mukha at labi ko.

Nag-ayos naman agad ako and nag-apply ng makapal na lipstick, now my face looks lovely, but despite of it, di nila alam na sobrang hirap na hirap ako, sobrang laki ng pinayat ko, di na nga siguro sila naniniwala sa reason ko na nagdadiet ako, at alam kong nagtatampo na si Keegan sakin dahil never ko na siyang sinabayang kumain.

Habang inaayos ko yung mga ginamit ko, bigla may kumatok kaya nilapitan ko kaagad yung pinto ko at binuksan yun.

Baby my mom said kaya binigyan ko naman siya ng questioning look. Are you sure okay ka na talaga? Wala ka nang nararamdaman na pagsakit sa ulo mo? She asked, umiling naman agad ako at binigyan ko siya ng pilit na ngiti, ngumiti din naman siya at niyakap ako.

I'm happy for you Baby, pero kapag may naramdaman kang kahit ano don't hesitate to call us okay, kailangan na rin kasi naming bumalik ng daddy mo sa Korea, alam mo namang walang nag-aasikaso ng business natin dun, yung mga board members lang inaasahan namin, and tumawag yung secretary ng Daddy mo, nagkaproblema daw sa isang investor kaya kailangan na talaga naming bumalik dun She said habang nakayakap sakin, hinigpitan ko naman yung yakap ko sa kanya before I answered.