I'm A Kontrabida of My Own Story ( COMPLETED )

Chapter 20

Hadlee's POV

2 weeks had passed, ngayon na lang ulit ako makakabalik sa school, tumindi kasi yung mga symptoms ko these passed few days, buong part na ng ulo ko yung sumasakit, dati kasi may part lang na dun lang yung masakit, it's either the right part or the left or the back part of my head, then yung pagsusuka ko tumindi na rin, dati halos 15 to 30 minutes lang ngayon umaabot na ng isang oras o mahigit pa.

At humahantong pa ako sa point na yung panlalabo ng mata ko is naging serious na kasi nawawala na minsan yung paningin ko, tsaka rin yung pandinig ko nawala din, actually kagabi lang ulit ako nakarinig.

Halos wala na ring tigil yung pag-iyak ko, minsan kasi nawawalan na ako ng pag-asa, lalo na at gusto ko pang marinig yung boses nila mommy kapag kinakausap nila ako, pakiramdam ko mag-isa lang ako sa kwarto ko, kahit tunog lang ng makina hindi ko pa rin marinig.

Wala na yata talagang pag-asa na gumaling ako.

And about dun sa narinig ko na sinabi ni Dr. Oh na sana yun na lang yung time na nawalan ako ng pandinig, kasi ang hirap pala talagang tanggapin.

6 months..

I can only live now for only 6 months, sana pala di ko na lang ginawa yung mga ginawa ko nung nakaraan, sana pala inenjoy ko na lang yung mga araw na natitira para sakin.

Sana pala di ko na lang sinaktan silang lahat.

Di alam nila mommy na narinig ko yung pinag-usapan nila, and minsan napapansin ko si mommy na bigla-bigla na lang umiiyak habang nakakatitig sakin, tapos papasok sa loob ng restroom ng kwarto ko at magtatagal dun. Si daddy naman napapansin kong bigla-bigla na lang natutulala, but he never cried, I know na nagpapakatatag siya para samin ni mommy, pero minsan hinihiling ko na sana kahit papaano umiyak siya, I can't bare to see him na pinepeke niya lang yung mga emosyon niya.

Malungkot lang na tumingin sakin si mommy ng makita niya akong nakauniform na, ayaw niya pa rin kasi akong payagan na pumasok, mabuti na lang at binigyan ako ni Dr. Oh ng gamot na pwede kong iintake incase na sumakit yung ulo ko sa school, in a minute daw kasi malelessen agad yung pananakit ng ulo ko, napapayag ko naman sila mommy dahil dun.

They already knew what happened between me and Keegan, they knew that we broke up, sinabi kasi ni Ate Isabel sa kanila and nabasa rin siguro nila yung messages ni Keegan sakin sa phone ko since nasa kanila yun habang nasa ospital ako.

I am lucky, dahil di sila nagtatanong sakin about dun, and they don't even give any comments about that, but they don't know na hindi lang si Keegan yung nadamay sa mga ginawa ko and I don't have the strength to tell it to them, mas mabuting ako na lang yung nakakaalam.

Nagpaalam naman ako kay mommy at daddy tsaka ako humarap kay Mang Johnny at sinabihan siyang umalis na kami, di naman sila nagsasalita, pinagmamasdan lang nilang lahat yung mga kilos ko, I know that they are worried about me, pero ayoko na rin kasi na nakamukmok lang ako sa kwarto ko o sa ospital, it makes me feel weaker everytime na nakahiga lang ako, I still want to experience things.

Sa loob naman ng sasakyan ko sinuot yung jacket ko, tsaka tinaas yung medyas ko, hanggang tuhod kasi yun, konting part na lang nang hita ko yung nakikita sa balat ko. Medyo nagmumukha kasing normal yung katawan ko kapag may suot akong mahaba na medyas, nabawasan na naman kasi yung timbang ko, or should I say pumayat na naman ako and masyado nang maputla yung kulay ko kaya kailangan ko na ring itago, kung pwede nga rin sa mukha ginawa ko na eh, mabuti na lang at may mga makeups kaya kahit papaano di mahahalata yung pagiging putla ko.

Hadlee iha andito na tayo napatingin ako kay Mang Johnny nang sabihin niya yun, napatingin rin ako sa may labas at bigla naman akong kinabahan nang makita kong napapatingin yung ibang students sa sasakyan namin, malamang alam na nilang ako yung sakay ng kotse na to, since ayaw magpalit ni Mang Johnny nang sasakyan kasi dito daw siya mas sanay and wala namang problema kila daddy yun.