Uri Saranghaji Marayo

#4

Fotoğraf: ShinYeong'un giydikleri
--
Saçma bir şekilde yorgun uyanıyorum ve bu benim için değişik bir durum. Duşa girince düzelir herhalde. Kapıyı açtığımda Arisa'da kapısını açtı ve birbirimize sanki üstümüzden kamyon geçmişte nasıl yürüdüğümüzü anlayamadığımız bakışları atıyoruz. Şuan ki halimize gülmek istiyorum ama gülmek için bile enerjin yok gibi. Arisa'ya bakıyorum ve kafamı sallıyorum. İkimizde aynanda kapıyı geri kapatıp yatağa giriyoruz.

Yatağıma birinin oturması hayır atlayıp tepinmesi yüzünden aşırı sinirli bir biçimde uyandım ve bunun Seungri olduğunu görünce daha çok sinirlendim ve yatağımdan tekmeleyip yere düşmesini sağladım ama bu onu etkilememiş gibi bağırıp beni dürtmeye devam etti. Sonunda uyandım ve suratımda hissettiğim sıcaklıktan kızardığımı anladım. Hızlıca odamdan çıktım ve çoktan toz olan Seungri'yi umursamamaya çalıştım.

Banyoya bodoslama daldığımda belinde havlu olan JiYong ve ıslak vücuduyla karşılaştım. Şoktan bir süre tepki veremeyince sanki bu çok normal bir durummuş gibi bana bakıp dişlerini fırçalamaya geri döndü. Şok içinde banyodan çıkınca Arisa'yla karşılaştım.

"Yemin ediyorum beni uyandıran SeungHyun olmasaydı beynini patlatıyordum. Zor farkettim bir de o olduğunu direk üstün Wing Chun yeteneklerimle knockout yapıcaktım çocuğu. ShinYeong sana diyorum? İyi misin?"

Kulağına eğilip sessizce fısıldadım.

"JiYong'u çıplak ve ıslak gördüm."

"Tamamen çıplak inanmıyorum!! Nasıldı?"

"Havlu vardı."

Bana saçma bir bakış atıp mutfağa yürüdü ve masaya oturdu.

"Bu konuyu kahvaltı hazırlarken düşünmeye ne dersin."

"Tek başıma 7 kişilik kahvaltı hazırlayamam. Hepinizde açlıktan çıkmış gibisiniz bir de."

"Yani sana yardım ederdim ama her seferinde beni mutfaktan kovuyorsun"

"Ben ederim. Yani genelde kahvaltıları ben hazırlıyorum."

YoungBae buzdolabından bir şeyler çıkartırken Arisa'yı dürtmek zorunda kaldım yoksa her tarafı salyalarıyla süsleyecekti. SeungHyun da içeriye girince Arisa yutkundu ve bende yukarıya bakıp 'bunu bilerek yapıyosun di mi?' Tarzı şeyler düşündüm.

"Yemek pişirmede iyi olduğumu söylüyorlar ama genelde bulaşıkları bana bırakıyolar yani yardım istersen ederim ama .."

Arisa öbür sandalyeye geçip yanındaki sandalyeye oturmasını işaret etti.

"Bende yemekte iyiyim sanıyodum ta ki ShinYeong'la tanışana kadar. Sonra hep bulaşıkları yıkadım."

--

JiYong yanıma oturduğumdan mı bilmiyorum ama tüm kahvaltı boyunca sessizce önümdekini yemeye çalıştım.

"Sen iyi misin?"

Seungri bana seslenince masanın öbür ucunda oturan ve kafasında benim bandanam  olan çocuğa baktım.

"O benim değil mi?"

Onaylayınca Arisa ve ben dışında herkes güldü çünkü bu bizim için şaşırtıcı bir şey değildi.

"Oppa~ bugün dışarı çıkıcak mıyız?"

"Bilmem sen istersen çıkabiliriz."

Arisa yalandan öksürünce hepimiz ona döndük.

"Ben gelemem hastalandım galiba siz ikiniz gidin."

Evdeki diğer insanlar daha çok ilgimi çekiyor demiyorda. Ona 'şuan masada insanlar olmasaydı üstüne atlamıştım' bakışımı attım.

"Aranızda kaç yaş var?"

"6 yaş galiba"

"Kendisi hesaplayamayacak kadar gerizekalı olduğu için özür dilerim. Aramızda 7 yaş var."

JiYong'un sorusuna sakince cevap verdim. Ona oppa dememi başta garipseyeceklerini bende biliyordum ama aramızda çok yaş farkı vardı ve yapabileceğim başka bir şey yoktu.

"Arisa gelmeyeceğine eminsen masayı toplarsın değil mi? Teşekkür ederim. Hadi hazırlanalım bizde."

"Gelmek isteyen var mı?"

"Ne yapıcaksınız?"

Bilmiyorum anlamında omuzlarımı hareket ettirdiğimde Seungri konuşmaya başladı.

"Belki sinemaya gideriz ya da Seul'u gezdiririm. "

"Kulağa çok randevu gibi geliyor."

Arisa sırıttığında ona vurmak için adım attım ama o savaş pozisyonu alıp Seungri kolumu tuttuğunda nerede olduğumu anladım.

"Neyse ben hazırlanıyorum."

Odama çıkıp çiçekli elbiselerimden birini seçmek adına bir savaş verdikten sonra elbise giymemeye karar verdim ve çiçekli şortumla mavi tişört giyip turuncu topuklularımı giydim.

--

"Oppaa~~~. Korku filmi istemiyorum ben~. Eve geri gidelim bence."

"Daha yeni çıktık Yeong hadi ama. Eğlenceli olucak."

Yıkılarak bilet almasını izledim ve yarım saattir boşuna o kadar aegyo yaptığım için yaşadığım dramı anlatmaya yetecek kelime olduğunu bile bilmiyorum.