Code 0X15 Project A.N.G.E.L

Epilogue : Glimpse

City of Laurene, Xavierheld Colony, 0845H ( 8:45 am )

"History shall repeat its self! Stella!!"

"Sino ka? sino kaba tlga?!!" sigaw ko...

Stella... Stella..

Stella..

"Stella? Stella? bagon na! may appointment kapa!" Agad akong napabangon nang marinig ko ang pagtawag ni Tristan mula sa labas ng aking silid.

Bahagya akong na tulala as I stare blankly at the ceiling. Its been 2 years, pero hindi ko parin maalis saaking isipan ang mga binitawang salita ni Admiral Vanguardia.

Ano kaya ang kanyang ibig sabihin roon? Tuluyan lang ba talaga siyang nabaliw, or di kaya..

Napakunot noo ako at agad na niyugyog ang aking ulo..

Hindi ko alam. At walang sino man ang nakakaalam.

Mariin akong napatayo at napaharap sa salamin. Agad na nag flashback ang mga pangyayari sa loob ng fortress.

Ang kanyang reflection. Bakit ako naguguluhan?? Tila bay may kung ano akong gustong halungkatin.

"Stella?!" panay tawag ni Tristan at mariing kinakatok ang aking pinto. "I would like to remind you na may appointment ka pa kay Admiral Maris! kailangan mong makabalik ng maaga pagkat kailangan nating tumungo sa simbahan para sa kasal ni Revienne at Alexander!" mahinahon niyang pag papaalala sabay daan ng vacuum cleaner sa hallway.

Sh*t! oo nga pala!! ahaha!! ngayon pala ang kasal ni Revienne at Alexander!!

Agad na nawala ang aking pangangamba nang makita ang naka handang white formal dress na aking isusuot mamaya.

Hindi ko na napigilan pa ang saya at marahan itong kinuha at sumayaw sayaw sa loob ng silid.

Nang biglang..

"Stella?" mariing tawag saakin ni Tristan as he enters my room and saw me dancing.

Nanlaki ang mga mata ko nang madatnan siya at hindi na napansin ang pagtama ng aking paa sa kung anong bagay na nasa sahig causing me to stumble towards the floor.

With his quick reflexes, Tristan readily catches me into his strong arms. He then gazed upon me silently as I shrank in embarrassment.

"Careful! kailangan kitang alagaan.." Tristan with his assuring yet sweet voice. Agad akong napatayo at kumawala sakanyang pagkakahawak. Napaiwas ako ng tingin.

"Breakfast is ready, Stella, samahan mo ako mamaya. Ako ang nagluto." He gently said as he took off his pink apron. Naroon parin ung katagang "Kiss The Cook" na naka burda sa nasabing apron.

Napangiti ako.

-----

"See you later kuya!" I happily waved towards Tristan na kasalukuyang nagsasampay ng mga blanket sa veranda ng aming tinitirahang apartment.

"Okay. Be safe, Stella." He gently said as he tighten his white bandana on his head. Napangiti ako. He's really cute when doing household choirs. hihi

Ang galing talaga ng kaptid ko! Both on the Battle Field and on Household Choirs.!

Nagsimula na akong maglakad patungo saaking pupuntahan ngayon. Walang iba kundi ang Hannesworth Institute for Military Academics. Ang mismong academy na humubog saaking pagkatao.

Ang lugar kung saan namumo ang isang matatag na pagkakaibigan hanggang sa huli. Ang lugar kung saan namukadkad ang aming mga masasayang alala ni Vaughn.