GİZLİ HAYRAN

GİZLİ HAYRAN-5.BÖLÜM

Evde biri mi var?

Ben "Ne demek evde biri var?"

Ceren "Ya ben odamda yatıyordum.Sonra bir ses geldi.Kapı gıcırtısı gibi.Sen geldin sandım.Koridora çıktım.Abla diye seslendim.Ama cevap yok tabi.Sonra ayak sesleri duydum.Biri merdivenlerden indi.Hemen aşağı indim ben de.Ama kimse yoktu.Sonra sağa sola bakındım.Sonra yerde bir bileklik buldum.Üstünde "intikam" yazıyordu.Abla.Polise mi gitsek?"

Neler neler olmuş ya şaka gibi.

Ben "O bilekliği bana versene sen bir."

Ceren "Abla polise gidelim."

Ben "Bilekliği ver."

Ceren "Polise gidelim."

Ben "Ya bırak şimdi polisi.Polislik bir durum yok.Endişelenme.Ben biliyorum ne olduğunu."

Ceren "Ne oluyor?"

Ben "Of Ceren.Ver şu bilekliği."

Ceren gidip bilekliği getirdi.Siyah bir bileklikti.Üstünde intikam yazıyordu.Bilekliğin eski olduğu her halinden belliydi.

Hemen odama koştum.Telefonumu kontrol ettim.Herhangi bir mesaj yoktu.

Ama yatağımın üstünde bir kağıt vardı.Kağıdı alıp okudum.

"Bilekliğim sende kalsın.İntikamımı aldığım gün onu da alırım.O zamana kadar baktıkça beni hatırlarsın." yazıyordu.

Hatırlarım.Ömrümün sonuna kadar hatırlarım.

Resmen odama kadar girmişti ya.Bu kadarı artık fazla.Ne olacaksa olsun.Ben bununla uğraşamam.

Üstümü değiştirip tekrar aşağı indiğimde telefonum çaldı.Arayanın o sapık olmadığını umuyordum.Neyse ki o değildi.Alperen arıyordu.Telefonu açtım.

Ben "Efendim Alperen?"

Alperen "Naber prenses?"

Prenses mi?Alperen mi?Yok daha neler.

Ben "İyidir.Senden naber?"

Alperen "Ben de iyiyim.Sesini duymak istedim."

Ben "Güzel."

Alperen "Bir sorun yok değil mi?Sesin biraz soğuk geliyor."

Ben "Yoo.Ne sorun olabilir ki?"

Alperen "Bilmem.Bir işin falan mı var?Öyleyse ben seni tutmayayım."

Ben "Yoo bir işim yok."

Alperen "Yarın çıkışta ne yapıyorsun?"

Ben "Bir planım yok.Ama Ceren hasta yanında dursam iyi olur."

Alperen "Tamam o zaman.Ben de çıkışta takılsak mı diyecektim."

Ben "Yarın gelemem.Dediğim gibi.Ceren hasta."

Alperen "Neyse.Başka zaman artık.Ben yarın okula gelmiyorum zaten.Kayıt olacağım.Formaları alacağım falan."

Ben "Bizim okula mı kayıt oluyorsun?"

Alperen "Evet.Artık sizin okuldayım."

Ben "Ne güzel.Ceren hasta olmasaydı seninle forma almayı da gelirdim ben.Yardımcı olabilirdim belki."

Alperen "Neyse.Yapacak bir şey yok.Sonra görüşürüz o zaman."

Ben "Görüşürüz."

Alperen şüphelenmem gereken en son insandı.Bir kelime yüzünden kimseyi suçlayamazdım.Sonuçta prenses sadece o pisliğe ait bir kelime değildi.